Διονύσιος Παπαχριστοδούλου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ (Αντικατάσταση κειμένου - «Στυλιάδη Χαραλάμπου, Η συμβολή των εκπαιδευτικών λειτουργών κατά τον Μακεδονικόν Αγώνα 1870 – 1903 – 1908, Εκδόσεις Ζήτη<br/>» σε «Στυλιάδη Χαραλάμπου Ι., Η Συμβολή των Εκπαιδευτικών Λειτουργών κατά τον Μακεδονικόν Αγώνα 1870-1903-1908, Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 2003<br/>») |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| (2 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 5: | Γραμμή 5: | ||
| last_name = Παπαχριστοδούλου | | last_name = Παπαχριστοδούλου | ||
| first_name = Διονύσιος | | first_name = Διονύσιος | ||
| city_of_origin = [[:Κατηγορία:Έδεσσα | | city_of_origin = [[:Κατηγορία:Έδεσσα|Έδεσσα]] | ||
| county_of_origin = [[:Κατηγορία:Πέλλας|Πέλλας]] | | county_of_origin = [[:Κατηγορία:Πέλλας|Πέλλας]] | ||
| date_of_birth = 1882 | | date_of_birth = 1882 | ||
| place_of_sacrifice = Έδεσσα Πέλλης | | place_of_sacrifice = Έδεσσα Πέλλης | ||
| date_of_sacrifice = 18 Ιουλίου 1956 | | date_of_sacrifice = [[:Κατηγορία:18 Ιουλίου|18 Ιουλίου]] [[:Κατηγορία:1956|1956]] | ||
| father = Παπα - Χριστόδουλος | | father = Παπα - Χριστόδουλος | ||
| ecclesiastical_office = [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]] | | ecclesiastical_office = [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]] | ||
| property_of_a_fighter = [[:Κατηγορία:Πράκτορας | | property_of_a_fighter = [[:Κατηγορία:Πράκτορας Β΄ Τάξεως|Πράκτορας Β΄ Τάξεως]] | ||
| profession_art = Διδάσκαλος | | profession_art = [[:Κατηγορία:Διδάσκαλος|Διδάσκαλος]] | ||
}} | }} | ||
'''Παπαχριστοδούλου Διονύσιος''' (1882 - Ιουλίου 18 | '''Παπαχριστοδούλου Διονύσιος''' (1882 - [[:Κατηγορία:18 Ιουλίου|18 Ιουλίου]] [[:Κατηγορία:1956|1956]]) Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]]. Εργάστηκε ως [[:Κατηγορία:Διδάσκαλος|Διδάσκαλος]]. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν [[:Κατηγορία:Πράκτορας Β΄ Τάξεως|Πράκτορας Β΄ Τάξεως]]. | ||
==Βιογραφικό== | ==Βιογραφικό== | ||
Ο π. Διονύσιος Παπαχριστοδούλου του παπα-Χριστοδούλου γεννήθηκε στην [[:Κατηγορία:Έδεσσα|Έδεσσα]] το 1882 και διατέλεσε ιερέας. | |||
Όταν τελείωσε το ημιγυμνάσιο Εδέσσης, με έξοδα του Ελληνικού Προξενείου Θεσσαλονίκης, φοίτησε στο πρότυπο Διδασκαλείο της πόλεως αυτής και μετά από ένα έτος πήρε το πτυχίο του Διδασκάλου. Το [[:Κατηγορία:1903|1903]] διορίσθηκε δάσκαλος και απεστάλη από το Ελληνικό Προξενείο Θεσσαλονίκης σε διάφορα χωριά του Νομού Πέλλης, αρχικά στη Φλαμουριά και έπειτα στο Μεσημέρι. | |||
Παράλληλα με το έργο του Διδασκάλου είχε αναλάβει και καθήκοντα πράκτορος του Μακεδονικού Αγώνα, υπό τις διαταγές του Κωνσταντίνου Μαζαράκη-Αινιάν και των οπλαρχηγών Γαρέφη και Σκουνδρή. Επίσης, είχε επιφορτισθεί και με την εξεύρεση καταλυμάτων για τους διερχόμενους άνδρες των Ελληνικών Σωμάτων. | |||
==Φωτογραφίες == | Ενθάρρυνε τους Έλληνες να μείνουν πιστοί στην ορθοδοξία και τον ελληνισμό, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι: «Οι Τούρκοι σύντομα θα φύγουν και θα φθάσουν στην κόκκινη μηλιά από εκεί που ήρθαν, θα εκπληρωθούν τα όνειρα των Ελλήνων και θα ανοίξει η κλειστή πύλη του Ρωμανού για να εισέλθει ο νέος Έλληνας Αυτοκράτορας στην Αγία Σοφία και στην Βασιλίδα των πόλεων Κωνσταντινούπολη, γιατί είναι θέλημα Θεού, οι δε Βούλγαροι θα επιστρέψουν στις Ρωσικές στέππες από όπου ξεκίνησαν και δεν πρόκειται να τους σώσει ο μεγάλος προστάτης τους, η Ρωσία, διότι δεν συμφέρει στην Αγγλία και στην Γαλλία να εγκατασταθεί η Ρωσία στα Βαλκάνια!» | ||
Οι Βούλγαροι θορυβήθηκαν από την εθνική του δράση και αποφάσισαν να τον εξοντώσουν. Τον Οκτώβριο του [[:Κατηγορία:1907|1907]], οι κομιτατζήδες αποπειράθηκαν να τον δολοφονήσουν έξω από το χωριό Μεσημέρι, ενώ κατέβαινε στην [[:Κατηγορία:Έδεσσα|Έδεσσα]]. Ο Διονύσιος Παπαχριστοδούλου σώθηκε από θαύμα και, αντιπυροβολώντας με το όπλο που έφερε μαζί του, τους έτρεψε σε φυγή. | |||
Το [[:Κατηγορία:1908|1908]] ο Διονύσιος Παπαχριστοδούλου με διαταγή του Ελληνικού Προξενείου Θεσσαλονίκης τοποθετείται διαδοχικά ως δάσκαλος στην πόλη Μοναστήρι, στο Μεγάροβο και στο Μορίχοβο. | |||
Εκεί, μη ανεχόμενος τα κακουργήματα των Βουλγάρων σε βάρος του ελληνισμού, παρουσιάστηκε στον Έλληνα Πρόξενο του Μοναστηρίου Μαυρουδή, στο Κέντρο Αμύνης της πόλεως και στον αρχηγό των Ελληνικών Σωμάτων της περιοχής Καπετάν Καραβίτη, ζητώντας όπλα για συγκρότηση ανταρτικού Σώματος. Η πρότασή του ενεκρίθη και έγινε οπλαρχηγός ανταρτικού Σώματος, το οποίο έγινε το φόβητρο των Βουλγάρων της περιοχής. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κατόρθωσε να εξοντώσει πάνω από 35 κομιτατζήδες. | |||
Λόγω της δράσεώς του, οι Βούλγαροι τον διέβαλαν στις Τουρκικές Αρχές ως εγκληματία. Τον Ιούνιο του [[:Κατηγορία:1908|1908]] ο Παπαχριστοδούλου συνελήφθη από τις τουρκικές αρχές μαζί με τον ιερέα του Μεγάροβου, με την κατηγορία ότι φόνευσε οκτώ κομιτατζήδες, τα σκηνώματα των όποιων εξέθεσε σε κοινή θέα σε πλατεία του Μοναστηρίου! Μετά από παραπομπή τους σε δίκη καταδικάσθηκαν σε οκτώ μήνες φυλάκιση και κλείσθηκαν στις φυλακές του Μοναστηριού. Μετά όμως από παρέμβαση του Ελληνικού Προξενείου Θεσσαλονίκης, αθωώθηκαν. | |||
Εντωμεταξύ, όταν απέθανε ένας αρχικομιτατζής, το Βουλγαρικό Κομιτάτο για λόγους σκοπιμότητος ήθελε να τον ενταφιάσει στο ελληνικό νεκροταφείο του Μοριχόβου. Ο Διονύσιος Παπαχριστοδούλου αντέδρασε δυναμικά και με τις ελληνικές αρχές του χωριού απαγόρευσε την ταφή του κομιτατζή στο ελληνικό νεκροταφείο. Πήγε μαζί με τον Μητροπολίτη Μοναστηρίου στον Τούρκο Βαλή (Νομάρχη) και του ζήτησαν στρατιωτική δύναμη. Ο Βαλής Μοναστηριού διέταξε αμέσως και πήγε τουρκική στρατιωτική δύναμη στο νεκροταφείο του Μοριχόβου, για να απαγορεύσει την ταφή του Βουλγάρου κομιτατζή. Οι Βούλγαροι, αφού απέτυχαν στον σκοπό τους, άρχισαν να τον υβρίζουν χυδαία και να τον απειλούν ότι θα τον γδάρουν ζωντανό εάν τον συλλάβουν. | |||
Με τη λήξη του ενόπλου Μακεδονικού Αγώνα, ο Διονύσιος Παπαχριστοδούλου επέστρεψε στη γενέτειρά του την [[:Κατηγορία:Έδεσσα|Έδεσσα]], όπου στη συνέχεια χειροτονήθηκε ιερέας. | |||
Απεβίωσε στις [[:Κατηγορία:15 Φεβρουαρίου|15 Φεβρουαρίου]] [[:Κατηγορία:1956|1956]] ή κατ’ άλλους στις [[:Κατηγορία:18 Ιουλίου|18 Ιουλίου]] [[:Κατηγορία:1956|1956]]. | |||
==Φωτογραφίες== | |||
<gallery class="center"> | <gallery class="center"> | ||
File:Ιερεύς Διονύσιος Παπαχριστοδούλου.jpg|Διονύσιος Παπαχριστοδούλου | File:Ιερεύς Διονύσιος Παπαχριστοδούλου.jpg|Διονύσιος Παπαχριστοδούλου<br/>(Πηγή: ([[Βιβλίο:Β071|Β071]]) Ανεστόπουλου Αγγέλου Κ, ''Ο Μακεδονικός Αγών 1903-1908 και η Συμβολή των Κατοίκων εις την Απελευθέρωσιν της Μακεδονίας, Τόμος Α΄'', Θεσσαλονίκη 1965.) | ||
</gallery> | </gallery> | ||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
* ([[Βιβλίο:Β071|Β071]]) Ανεστόπουλου Αγγέλου Κ, ''Ο Μακεδονικός Αγών 1903-1908 και η Συμβολή των Κατοίκων εις την Απελευθέρωσιν της Μακεδονίας, Τόμος Α΄'', Θεσσαλονίκη 1965. | |||
* ([[Βιβλίο:Β065|Β065]]) Στυλιάδη Χαραλάμπους Ιωάν, ''Η Συμβολή των Εκπαιδευτικών Λειτουργών κατά τον Μακεδονικόν Αγώνα 1870-1903-1908'', Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 2003. | |||
* ([[Βιβλίο:Β027|Β027]]) ''Το Μεγάλο Συναξάρι, Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι'', Χορηγός: Πέτρος Εμμ. Μάνος, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 2011. | |||
==Πηγές== | ==Πηγές== | ||
* (Ι251) [https://ellinoistorin.gr/?p=60280 Παπαχριστοδούλου Διονύσιος, Διδάσκαλος, Πράκτορας και Οπλαρχηγός Μακεδονομάχος ''Ἑλληνοϊστορεῖν-Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο (ellinoistorin.gr).''] | |||
<references /> | |||
[[Κατηγορία:Μακεδονομάχοι]] | [[Κατηγορία:Μακεδονομάχοι]] | ||
[[Κατηγορία:Ιερεύς]] | [[Κατηγορία:Ιερεύς]] | ||
[[Κατηγορία:Πράκτορας | [[Κατηγορία:Πράκτορας Β΄ Τάξεως]] | ||
[[Κατηγορία:Έδεσσα | [[Κατηγορία:Διδάσκαλος]] | ||
[[Κατηγορία:18 Ιουλίου]] | |||
[[Κατηγορία:1956]] | |||
[[Κατηγορία:Εκκλησιαστικοί]] | |||
[[Κατηγορία:Έδεσσα]] | |||
[[Κατηγορία:Πέλλας]] | [[Κατηγορία:Πέλλας]] | ||
<div id='CustomDisplayTitle' style='display: none;'>Διονύσιος Παπαχριστοδούλου [† 18 Ιουλίου 1956]</div> | |||
<div style='display:none;'>{{DISPLAYTITLE:Παπαχριστοδούλου Διονύσιος}}</div> | |||
<div style='display:none;'>{{DEFAULTSORT:παπαχριστοδουλουδιονυσιος}}</div> | |||
---------------------- | |||
''Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα '''«Μακεδονομάχοι»''', καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, '''[https://evaggelialappa.gr/resume Ευαγγελία Κ. Λάππα]'''.'' | |||
Τελευταία αναθεώρηση της 12:28, 18 Ιουλίου 2024
Διονύσιος Παπαχριστοδούλου | |
|---|---|
 | |
| α/α | 107489 |
| Επώνυμο | Παπαχριστοδούλου |
| Όνομα | Διονύσιος |
| Τόπος καταγωγής | Έδεσσα |
| Νομός καταγωγής | Πέλλας |
| Ημερομηνία γέννησεως | 1882 |
| Τόπος θανάτου | Έδεσσα Πέλλης |
| Ημερομηνία θανάτου | 18 Ιουλίου 1956 |
| Πατρώνυμο | Παπα - Χριστόδουλος |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Ιερεύς |
| Επάγγελμα - Τέχνη | Διδάσκαλος |
| Ιδιότητα Μακεδονομάχου | Πράκτορας Β΄ Τάξεως |
Παπαχριστοδούλου Διονύσιος (1882 - 18 Ιουλίου 1956) Διετέλεσε Ιερεύς. Εργάστηκε ως Διδάσκαλος. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Πράκτορας Β΄ Τάξεως.
Βιογραφικό
Ο π. Διονύσιος Παπαχριστοδούλου του παπα-Χριστοδούλου γεννήθηκε στην Έδεσσα το 1882 και διατέλεσε ιερέας.
Όταν τελείωσε το ημιγυμνάσιο Εδέσσης, με έξοδα του Ελληνικού Προξενείου Θεσσαλονίκης, φοίτησε στο πρότυπο Διδασκαλείο της πόλεως αυτής και μετά από ένα έτος πήρε το πτυχίο του Διδασκάλου. Το 1903 διορίσθηκε δάσκαλος και απεστάλη από το Ελληνικό Προξενείο Θεσσαλονίκης σε διάφορα χωριά του Νομού Πέλλης, αρχικά στη Φλαμουριά και έπειτα στο Μεσημέρι.
Παράλληλα με το έργο του Διδασκάλου είχε αναλάβει και καθήκοντα πράκτορος του Μακεδονικού Αγώνα, υπό τις διαταγές του Κωνσταντίνου Μαζαράκη-Αινιάν και των οπλαρχηγών Γαρέφη και Σκουνδρή. Επίσης, είχε επιφορτισθεί και με την εξεύρεση καταλυμάτων για τους διερχόμενους άνδρες των Ελληνικών Σωμάτων.
Ενθάρρυνε τους Έλληνες να μείνουν πιστοί στην ορθοδοξία και τον ελληνισμό, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι: «Οι Τούρκοι σύντομα θα φύγουν και θα φθάσουν στην κόκκινη μηλιά από εκεί που ήρθαν, θα εκπληρωθούν τα όνειρα των Ελλήνων και θα ανοίξει η κλειστή πύλη του Ρωμανού για να εισέλθει ο νέος Έλληνας Αυτοκράτορας στην Αγία Σοφία και στην Βασιλίδα των πόλεων Κωνσταντινούπολη, γιατί είναι θέλημα Θεού, οι δε Βούλγαροι θα επιστρέψουν στις Ρωσικές στέππες από όπου ξεκίνησαν και δεν πρόκειται να τους σώσει ο μεγάλος προστάτης τους, η Ρωσία, διότι δεν συμφέρει στην Αγγλία και στην Γαλλία να εγκατασταθεί η Ρωσία στα Βαλκάνια!»
Οι Βούλγαροι θορυβήθηκαν από την εθνική του δράση και αποφάσισαν να τον εξοντώσουν. Τον Οκτώβριο του 1907, οι κομιτατζήδες αποπειράθηκαν να τον δολοφονήσουν έξω από το χωριό Μεσημέρι, ενώ κατέβαινε στην Έδεσσα. Ο Διονύσιος Παπαχριστοδούλου σώθηκε από θαύμα και, αντιπυροβολώντας με το όπλο που έφερε μαζί του, τους έτρεψε σε φυγή.
Το 1908 ο Διονύσιος Παπαχριστοδούλου με διαταγή του Ελληνικού Προξενείου Θεσσαλονίκης τοποθετείται διαδοχικά ως δάσκαλος στην πόλη Μοναστήρι, στο Μεγάροβο και στο Μορίχοβο.
Εκεί, μη ανεχόμενος τα κακουργήματα των Βουλγάρων σε βάρος του ελληνισμού, παρουσιάστηκε στον Έλληνα Πρόξενο του Μοναστηρίου Μαυρουδή, στο Κέντρο Αμύνης της πόλεως και στον αρχηγό των Ελληνικών Σωμάτων της περιοχής Καπετάν Καραβίτη, ζητώντας όπλα για συγκρότηση ανταρτικού Σώματος. Η πρότασή του ενεκρίθη και έγινε οπλαρχηγός ανταρτικού Σώματος, το οποίο έγινε το φόβητρο των Βουλγάρων της περιοχής. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κατόρθωσε να εξοντώσει πάνω από 35 κομιτατζήδες.
Λόγω της δράσεώς του, οι Βούλγαροι τον διέβαλαν στις Τουρκικές Αρχές ως εγκληματία. Τον Ιούνιο του 1908 ο Παπαχριστοδούλου συνελήφθη από τις τουρκικές αρχές μαζί με τον ιερέα του Μεγάροβου, με την κατηγορία ότι φόνευσε οκτώ κομιτατζήδες, τα σκηνώματα των όποιων εξέθεσε σε κοινή θέα σε πλατεία του Μοναστηρίου! Μετά από παραπομπή τους σε δίκη καταδικάσθηκαν σε οκτώ μήνες φυλάκιση και κλείσθηκαν στις φυλακές του Μοναστηριού. Μετά όμως από παρέμβαση του Ελληνικού Προξενείου Θεσσαλονίκης, αθωώθηκαν.
Εντωμεταξύ, όταν απέθανε ένας αρχικομιτατζής, το Βουλγαρικό Κομιτάτο για λόγους σκοπιμότητος ήθελε να τον ενταφιάσει στο ελληνικό νεκροταφείο του Μοριχόβου. Ο Διονύσιος Παπαχριστοδούλου αντέδρασε δυναμικά και με τις ελληνικές αρχές του χωριού απαγόρευσε την ταφή του κομιτατζή στο ελληνικό νεκροταφείο. Πήγε μαζί με τον Μητροπολίτη Μοναστηρίου στον Τούρκο Βαλή (Νομάρχη) και του ζήτησαν στρατιωτική δύναμη. Ο Βαλής Μοναστηριού διέταξε αμέσως και πήγε τουρκική στρατιωτική δύναμη στο νεκροταφείο του Μοριχόβου, για να απαγορεύσει την ταφή του Βουλγάρου κομιτατζή. Οι Βούλγαροι, αφού απέτυχαν στον σκοπό τους, άρχισαν να τον υβρίζουν χυδαία και να τον απειλούν ότι θα τον γδάρουν ζωντανό εάν τον συλλάβουν.
Με τη λήξη του ενόπλου Μακεδονικού Αγώνα, ο Διονύσιος Παπαχριστοδούλου επέστρεψε στη γενέτειρά του την Έδεσσα, όπου στη συνέχεια χειροτονήθηκε ιερέας.
Απεβίωσε στις 15 Φεβρουαρίου 1956 ή κατ’ άλλους στις 18 Ιουλίου 1956.
Φωτογραφίες
Διονύσιος Παπαχριστοδούλου
(Πηγή: (Β071) Ανεστόπουλου Αγγέλου Κ, Ο Μακεδονικός Αγών 1903-1908 και η Συμβολή των Κατοίκων εις την Απελευθέρωσιν της Μακεδονίας, Τόμος Α΄, Θεσσαλονίκη 1965.)
Βιβλιογραφία
- (Β071) Ανεστόπουλου Αγγέλου Κ, Ο Μακεδονικός Αγών 1903-1908 και η Συμβολή των Κατοίκων εις την Απελευθέρωσιν της Μακεδονίας, Τόμος Α΄, Θεσσαλονίκη 1965.
- (Β065) Στυλιάδη Χαραλάμπους Ιωάν, Η Συμβολή των Εκπαιδευτικών Λειτουργών κατά τον Μακεδονικόν Αγώνα 1870-1903-1908, Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 2003.
- (Β027) Το Μεγάλο Συναξάρι, Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι, Χορηγός: Πέτρος Εμμ. Μάνος, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 2011.
Πηγές
Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Μακεδονομάχοι», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.
