Μόδη Γεωργίου Χρ., Μακεδονικός Αγών και Μακεδόνες Αρχηγοί, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 1967
Με βαθειά ικανοποίηση η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών επανακυκλοφορεί το περιώνυμο έργο του Γεωργίου Μόδη "Μακεδονικός Αγών και Μακεδόνες Αρχηγοί", το οποίο είχε εκδώσει το 1950 η Εταιρεία και, μετά μισόν αιώνα, έχει εξαντληθεί.
Η επανέκδοση του ανά χείρας βιβλίου και ακόμη έξι άλλων εξηντλημένων πια εκδόσεών μας κατέστη δυνατή χάρις στην ευγενική χορηγία του σεβαστού πρεσβύτη Κυρίου Ναούμ Μπαμπατάκα, επιτίμου δικηγόρου Θεσσαλονίκης που γεννήθηκε, όπως και ο Γ. Μόδης, στο Μοναστήρι. Η Εταιρεία τον ευγνωμονεί.
Ο Γεώργιος Χρ. Μόδης παραμένει η εμβληματική μορφή της μαχόμενης Μακεδονίας και ο κορυφαίος βάρδος, συνάμα αυτόπτης μάρτυς και αγωνιστής του Μακεδονικού Αγώνος, ο οποίος, μετά το 1908, συνεχίσθηκε σ' όλη τη διάρκεια της μακράς ζωής του και στις ημέρες μας συνεχίζεται κρισιμότατος με άλλα μέσα, με όχημα του ιμπεριαλισμού το Κράτος των Σκοπίων.
Ο Γεώργιος Χρ. Μόδης γεννήθηκε το 1887 στο Μοναστήρι, μητρόπολη του μακεδονικού ελληνισμού, όπου μαθήτευσε στα ακμαία τότε και σπουδαία Ελληνικά Σχολεία. Η εύπορη οικογένειά του μετείχε εξ αρχής στον εθνικό αγώνα προς υπεράσπιση της Μακεδονίας και ο θείος του Θεόδωρος Μόδης, μέλος της μυστικής Επιτροπής Αγώνος, δολοφονήθηκε μέσα στο κατάστημά του από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες. Ευθύς μόλις απεφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο Μοναστηρίου, το 1906, εξήλθε στο βουνό και πολέμησε για την Πατρίδα με το σώμα του οπλαρχηγού Γεωργίου Βολάνη έχοντας συμπολεμιστή του τον τότε λοχία Γεώργιο Κονδύλη, μετέπειτα στρατηγό, υπουργό και Αντιβασιλέα.
Το 1912 απεφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και, όπως πολλοί Βιτωλιάνοι (Μοναστηριώτες) συμπολίτες του, ξεριζωμένοι από την γενέτειρά τους μετά την Συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913, εγκαταστάθηκε στην πλησιόχωρη Φλώρινα όπου δικηγόρησε και εξελέγη πολλές φορές βουλευτής με το Κόμμα των Φιλελευθέρων. Το 1929 Αντιπρόεδρος της Βουλής, το 1931-1932 Γενικός Διοικητής Ηπείρου, το 1944-1945 Γενικός Διοικητής Μακεδονίας, το 1950 υπουργός των Εσωτερικών και το 1951 υφυπουργός Εθνικής Παιδείας. Ενωρίτερα είχε διατελέσει Έπαρχος και Νομάρχης στην ακριτική Μακεδονία. Αφιέρωσε όλη την ζωή του, μέχρι τον θάνατό του 1975 στην Θεσσαλονίκη, στην υπεράσπιση της Μακεδονίας. Μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, με βαθειά γνώση του τόπου, των Μακεδόνων, της Ιστορίας και της πολιτικής, διέγνωσε πρώτος την, μέσω τρίτων ισχυρών, ιμπεριαλιστική απειλή από τα Σκόπια, δημοσίευσε προς τούτο άφθονο πρωτογενές αποδεικτικό υλικό της και ουδέποτε έπαυσε να επισημαίνει, εις ώτα μη ακουόντων υπευθύνων, την πρόδηλη απειλή της μεθοδευμένης αυτής ιμπεριαλιστικής κατασκευής που είκοσι χρόνια μετά τον θάνατό του συνειδητοποίησε πολύ αργά η Ελληνική ηγεσία! [...]
(Από τον πρόλογο στη δεύτερη έκδοση)
