Θεόδωρος Ανδρεάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Από Μακεδονομάχοι
Θεόδωρος Ανδρεάδης
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
('''Ανδρεάδης Θεόδωρος''' (1898 - ) Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Σύνδεσμος.) |
||
| (9 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 13: | Γραμμή 13: | ||
'''Ανδρεάδης Θεόδωρος''' (1898) | '''Ανδρεάδης Θεόδωρος''' (1898 - ) Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν [[:Κατηγορία:Σύνδεσμος|Σύνδεσμος]]. | ||
==Βιογραφικό== | ==Βιογραφικό== | ||
Ο Θεόδωρος Ανδρεάδης γεννήθηκε στο χωριό Κοπανός<ref>Το χωριό Κοπανός της Ημαθίας πιθανότατα ιδρύθηκε την περίοδο της Ρωμανίας, με το όνομα Κοπανός ή Άνω Κοπανός. Βρίσκεται στην θέση της αρχαίας Μίεζας ή «Ιερό των Νυμφών», το οποίο ήταν ο ιερός χώρος της αρχαίας Μακεδονίας, όπου ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Μέγα Αλέξανδρο μεταξύ 343 π.Χ.- 340 π.Χ. καθ' υπόδειξιν του πατέρα του Φιλίππου. (Πηγή: Ιστορία – Κοπανός | https://kopanos-imathias.blogspot.com/p/blog-page.html)</ref> της Ημαθίας, την ημέρα των Αγίων Θεοδώρων το 1898. Ήταν γιος του Βασιλείου Ανδρεάδη και της Χάιδως Θεοδωρίδη. | Ο Θεόδωρος Ανδρεάδης γεννήθηκε στο χωριό Κοπανός<ref>Το χωριό Κοπανός της Ημαθίας πιθανότατα ιδρύθηκε την περίοδο της Ρωμανίας, με το όνομα Κοπανός ή Άνω Κοπανός. Βρίσκεται στην θέση της αρχαίας Μίεζας ή «Ιερό των Νυμφών», το οποίο ήταν ο ιερός χώρος της αρχαίας Μακεδονίας, όπου ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Μέγα Αλέξανδρο μεταξύ 343 π.Χ.- 340 π.Χ. καθ' υπόδειξιν του πατέρα του Φιλίππου. (Πηγή: Ιστορία – Κοπανός | https://kopanos-imathias.blogspot.com/p/blog-page.html)</ref> της Ημαθίας, την ημέρα των Αγίων Θεοδώρων το [[:Κατηγορία:1898|1898]]. Ήταν γιος του Βασιλείου Ανδρεάδη και της Χάιδως Θεοδωρίδη. | ||
Το 1904, λόγω της προσχωρήσεως του πατέρα του στο Ελληνικό ανταρτικό σώμα του Παύλου Μελά, οι κομιτατζήδες κατέστρεψαν το Κοπανό και αφού σκότωσαν την μητέρα του και την γιαγιά του, τον πήραν για δουλοπαίδι για να βόσκει τα πρόβατα του Βούλγαρου κομιτατζή Άγγελ Πέιο. Εκεί τον φώναζαν «Γιωβάν» και τον κακομεταχειρίζονταν. Όπως γράφει ο Τάκης Παπαθανασίου: «είχε συνηθίσει σε κάθε είδους πονηριές για να προφυλάγεται από την μανία του Άγγελ Πέιο, που συχνά τον έδερνε.»<ref>Παπαθανασίου Τάκη, ''Tα «παιδιά» στον Μακεδονικό Αγώνα'', σελ. 302.</ref> | Το [[:Κατηγορία:1904|1904]], λόγω της προσχωρήσεως του πατέρα του στο Ελληνικό ανταρτικό σώμα του Παύλου Μελά, οι κομιτατζήδες κατέστρεψαν το Κοπανό και αφού σκότωσαν την μητέρα του και την γιαγιά του, τον πήραν για δουλοπαίδι για να βόσκει τα πρόβατα του Βούλγαρου κομιτατζή Άγγελ Πέιο. Εκεί τον φώναζαν «Γιωβάν» και τον κακομεταχειρίζονταν. Όπως γράφει ο Τάκης Παπαθανασίου: «είχε συνηθίσει σε κάθε είδους πονηριές για να προφυλάγεται από την μανία του Άγγελ Πέιο, που συχνά τον έδερνε.»<ref>([[Βιβλίο:Β101|Β101]]) Παπαθανασίου Τάκη, ''Tα «παιδιά» στον Μακεδονικό Αγώνα'', σελ. 299 – 304, Μακεδονικό Ημερολόγιο [[:Κατηγορία:1962|1962]] Εικονογραφημένον, Νικόλαος Α. Σφενδόνης (ανθολόγος) Καθηγητής Φιλολογίας, Ιδιωτική Έκδοσις, [[:Κατηγορία:Αθήνα|Αθήνα]] [[:Κατηγορία:1962|1962]], σελ. 302.</ref> | ||
Το 1906, κατόρθωσε να δραπετεύσει, με την βοήθεια ενός παιδιού από το χωριό Γιδά<ref>Σημερινή Αλεξάνδρεια Ημαθίας.</ref>, του Αποστόλη. Έκτοτε, συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα ως πληροφοριοδότης και αγγελιοφόρος. Παράλληλα, ετέθη υπό την προστασία της Μακεδονομάχου δασκάλας Ηλέκτρας Δράκου<ref>H Ηλέκτρα Δράκου καταγόταν από την Κατερίνη της Πιερίας και φοίτησε στο Παρθεναγωγείο. Οι Βούλγαροι κομιτατζήδες δολοφόνησαν τον πατέρα της, όταν εκείνη βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. (Πηγή: | Το [[:Κατηγορία:1906|1906]], κατόρθωσε να δραπετεύσει, με την βοήθεια ενός παιδιού από το χωριό Γιδά<ref>Σημερινή [[:Κατηγορία:Αλεξάνδρεια Ημαθίας|Αλεξάνδρεια Ημαθίας]].</ref>, του Αποστόλη. Έκτοτε, συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα ως πληροφοριοδότης και αγγελιοφόρος. Παράλληλα, ετέθη υπό την προστασία της Μακεδονομάχου δασκάλας Ηλέκτρας Δράκου<ref>H Ηλέκτρα Δράκου καταγόταν από την [[:Κατηγορία:Κατερίνη|Κατερίνη]] της Πιερίας και φοίτησε στο Παρθεναγωγείο. Οι Βούλγαροι κομιτατζήδες δολοφόνησαν τον πατέρα της, όταν εκείνη βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. (Πηγή: ([[Βιβλίο:ΗΒ005|ΗΒ005]]) Μπρούμπα Νίκης Σάββα, ''Δασκάλες στον Μακεδονικό Αγώνα και η Προσφορά τους'', Διπλωματική Εργασία, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.), Θεολογική Σχολή, [[:Κατηγορία:Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκη]] 2015, σελ. 70.)</ref> στο χωριό Ζορμπάς<ref>Σημερινό χωριό Μεγάλο Μοναστήρι Γιαννιτσών.</ref>. Όπως γράφει ο Τάκης Παπαθανασίου: «Το μίσος του για τους Βουλγάρους ήταν φανερό και στο άκουσμά τους άστραφτε από θυμό το προσωπάκι του… Ήθελε να εκδικηθεί, καθώς έλεγε συχνά, τον άτιμο κομιτατζή, μα ήταν μικρός ακόμα.»<ref>([[Βιβλίο:Β101|Β101]]) Παπαθανασίου Τάκη, ''Tα «παιδιά» στον Μακεδονικό Αγώνα'', σελ. 299 – 304, Μακεδονικό Ημερολόγιο [[:Κατηγορία:1962|1962]] Εικονογραφημένον, Νικόλαος Α. Σφενδόνης (ανθολόγος) Καθηγητής Φιλολογίας, Ιδιωτική Έκδοσις, [[:Κατηγορία:Αθήνα|Αθήνα]] [[:Κατηγορία:1962|1962]], σελ. 302.</ref> | ||
Το 1906, λόγω του ότι οι Βούλγαροι ετοίμαζαν επίθεση<ref>''ο. π.''</ref> με ορμητήριο το χωριό Μπόζετς<ref>Σημερινό χωριό Άθυρα της Πέλλας.</ref>, ο «Γιωβάν» έλαβε αποστολή να μεταφέρει ένα γράμμα του καπετάν Νικηφόρου<ref>Ο Ιωάννης Δεμέστιχας (Αθήνα 1882 – Μαρούσι 1960) εισήλθε στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1896. Το 1900, απεφοίτησε ως σημαιοφόρος και λίγο αργότερα συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα, ως αρχηγός Ελληνικού ανταρτικού σώματος, με το ψευδώνυμο Καπετάν Νικηφόρος. Επίσης, συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 – 1913, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Μικρασιατική Εκστρατεία. Αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του αντιναυάρχου το 1945. Είχε τιμηθεί μεταξύ άλλων με τον Πολεμικό Σταυρό Β΄ και Γ΄. (Πηγή: | Το [[:Κατηγορία:1906|1906]], λόγω του ότι οι Βούλγαροι ετοίμαζαν επίθεση<ref>[[Βιβλίο:Β101|''ο. π.'']]</ref> με ορμητήριο το χωριό Μπόζετς<ref>Σημερινό χωριό Άθυρα της Πέλλας.</ref>, ο «Γιωβάν» έλαβε αποστολή να μεταφέρει ένα γράμμα του καπετάν Νικηφόρου<ref>Ο Ιωάννης Δεμέστιχας ([[:Κατηγορία:Αθήνα|Αθήνα]] 1882 – Μαρούσι [[:Κατηγορία:1960|1960]]) εισήλθε στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το [[:Κατηγορία:1896|1896]]. Το [[:Κατηγορία:1900|1900]], απεφοίτησε ως σημαιοφόρος και λίγο αργότερα συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα, ως αρχηγός Ελληνικού ανταρτικού σώματος, με το ψευδώνυμο Καπετάν Νικηφόρος. Επίσης, συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους [[:Κατηγορία:1912|1912]] – [[:Κατηγορία:1913|1913]], στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Μικρασιατική Εκστρατεία. Αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του αντιναυάρχου το [[:Κατηγορία:1945|1945]]. Είχε τιμηθεί μεταξύ άλλων με τον Πολεμικό Σταυρό Β΄ και Γ΄. (Πηγή: ([[Βιβλίο:Β057|Β057]]) Δεμέστιχα Ιωάννη Ν, ''Ο Μακεδονομάχος Ναύαρχος Ιωάννης Ν. Δεμέστιχας (1882 – [[:Κατηγορία:1960|1960]])'', Εκδόσεις Νέα Θέσις, [[:Κατηγορία:Αθήνα|Αθήνα]] 2012, σελ. 12.)</ref> στον Έλληνα Πρόξενο της Θεσσαλονίκης, Λάμπρο Κορομηλά<ref>Ο διπλωμάτης Λάμπρος Κορομηλάς γεννήθηκε στην [[:Κατηγορία:Αθήνα|Αθήνα]] το 1856 και ήταν ένα από τα τρία παιδιά του Ανδρέα Κορομηλά και της Μαρίας Πιτσιπιού. Όμως, η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε τον Χατζόπουλο-Χατζηανέστη και απέκτησε άλλα δύο παιδιά, τον Γεώργιο (μετέπειτα γνωστό αρχιστράτηγο στη Μικρά Ασία και έναν από τους έξι που εκτελέστηκαν από τους κινηματίες της Χίου) και την Αικατερίνη, μετέπειτα σύζυγο του Άγγλου αντιβασιλέα των Ινδιών, φιλέλληνα και ευεργέτη του Μακεδονικού Αγώνα Εδουάρδου Λω. Ο Λάμπρος Κορομηλάς συμμετείχε στην Κρητική Επανάσταση του [[:Κατηγορία:1896|1896]] και στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του [[:Κατηγορία:1897|1897]]. Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, όντας Γενικός πρόξενος στο Ελληνικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, υπήρξε οργανωτής και συντονιστής των ελληνικών αντάρτικων Σωμάτων και γενικά του Μακεδονικού Αγώνα στο βιλαέτι της Θεσσαλονίκης. Το [[:Κατηγορία:1906|1906]] όμως, η ελληνική κυβέρνηση, υπό την πίεση των Τούρκων, αναγκάστηκε να τον ανακαλέσει στην [[:Κατηγορία:Αθήνα|Αθήνα]] και να τον διορίσει πρεσβευτή στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ωστόσο, η δράση του Κορομηλά στον Μακεδονικό Αγώνα συνεχίστηκε, έστω και με άλλη μορφή, μέχρι το [[:Κατηγορία:1910|1910]]. Απεβίωσε από καρδιακή προσβολή στην Νέα Υόρκη το [[:Κατηγορία:1923|1923]], όπου είχε εγκατασταθεί. (Πηγές: ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Μαστέλλου-Γιαννάκενα Ελίνας Δημ, ''Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας ([[:Κατηγορία:1904|1904]] – [[:Κατηγορία:1908|1908]]), Ο σκοπός του και οι ήρωες του'', Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, [[:Κατηγορία:Αθήνα|Αθήνα]] 2018.)</ref>, προκειμένου να ληφθούν δραστικά μέτρα<ref>([[Βιβλίο:Β101|Β101]]) Παπαθανασίου Τάκη, ''Tα «παιδιά» στον Μακεδονικό Αγώνα'', σελ. 299 – 304, Μακεδονικό Ημερολόγιο [[:Κατηγορία:1962|1962]] Εικονογραφημένον, Νικόλαος Α. Σφενδόνης (ανθολόγος) Καθηγητής Φιλολογίας, Ιδιωτική Έκδοσις, [[:Κατηγορία:Αθήνα|Αθήνα]] [[:Κατηγορία:1962|1962]], σελ. 300.</ref>. Αν και δεν κατόρθωσε να φθάσει στην [[:Κατηγορία:Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκη]], μέσω σιδηροδρόμου Πλατέος<ref>[[Βιβλίο:Β101|''ο. π.'']]</ref>, κατόρθωσε να στείλει το γράμμα στον Έλληνα Πρόξενο<ref>[[Βιβλίο:Β101|''ο. π.'']], σελ. 302 – 303.</ref>, μέσω ενός σιδηροδρομικού υπαλλήλου, ονόματι Χρήστου<ref>[[Βιβλίο:Β101|''ο. π.'']], σελ. 303.</ref>. | ||
Τον Ιανουάριο του 1907, η Ηλέκτρα Δράκου, επειδή οι Βούλγαροι την φοβέριζαν στην προσπάθειά τους να τη διώξουν από το χωριό Ζορμπάς<ref>Τιμοθεάδη Τιμοθέου Ι | Τον Ιανουάριο του [[:Κατηγορία:1907|1907]], η Ηλέκτρα Δράκου, επειδή οι Βούλγαροι την φοβέριζαν στην προσπάθειά τους να τη διώξουν από το χωριό Ζορμπάς<ref>([[Βιβλίο:Β079|Β079]]) Τιμοθεάδη Τιμοθέου Ι, ''Μακεδονικός Αγώνας. Απομνημονεύματα Γρηγορίου Δημόπουλου. Στη λίμνη Γιαννιτσών και στη γύρω περιοχή στη [[:Κατηγορία:Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκη]] και Χαλκιδική'', [[:Κατηγορία:Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκη]] 1994, σελ. 56.</ref>, άφησε για ασφάλεια τον «Γιωβάν» στον καπετάν Νικηφόρο, ο οποίος, με την σειρά του, ανέθεσε την φροντίδα του στην Μακεδονομάχο δασκάλα Ευθαλία στο Μπόζετς<ref>([[Βιβλίο:Β079|Β079]]) Τιμοθεάδη Τιμοθέου Ι, ''Μακεδονικός Αγώνας. Απομνημονεύματα Γρηγορίου Δημόπουλου. Στη λίμνη Γιαννιτσών και στη γύρω περιοχή στη [[:Κατηγορία:Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκη]] και Χαλκιδική'', [[:Κατηγορία:Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκη]] 1994, σελ. 66.</ref>. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο πατέρας του «Γιωβάν», Βασίλειος Ανδρεάδης<ref>Ο Βασίλειος Ανδρεάδης, μετά τον θάνατο του Παύλου Μελά, είχε καταφύγει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου εργάσθηκε ως κηπουρός στην οικία του Αιγυπτιώτη Έλληνα Γεωργίου Βασιωτάκη. Το [[:Κατηγορία:1907|1907]], θέλοντας να εκδικηθεί για το ξεκλήρισμα της οικογένειάς του, αποφάσισε να επιστρέψει στην Μακεδονία, συνοδευόμενος από τον Δημήτριο (Μήτσο) και τον Περικλή Βασιωτάκη, γιο και ανιψιό του Γεωργίου Βασιωτάκη αντίστοιχα.</ref>, ο οποίος είχε ενταχθεί στο σώμα του καπετάν Νικηφόρου, μόλις αντίκρισε τον γιο του, δεν τον αναγνώρισε και, επειδή είχε μίσος απέναντι στους Βουλγάρους, τον αποκαλούσε «Βουλγαράκι»<ref>([[Βιβλίο:Β079|Β079]]) Τιμοθεάδη Τιμοθέου Ι, ''Μακεδονικός Αγώνας. Απομνημονεύματα Γρηγορίου Δημόπουλου. Στη λίμνη Γιαννιτσών και στη γύρω περιοχή στη [[:Κατηγορία:Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκη]] και Χαλκιδική'', [[:Κατηγορία:Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκη]] 1994, σελ. 57.</ref>. | ||
Όταν το ελληνικό σώμα του καπετάν Νικηφόρου επιτέθηκε στην βουλγαρική συνοικία του Μπόζετς, η Ευθαλία, γνωρίζοντας την αντίδραση των Τούρκων<ref>''ο. π.'', σελ. 66.</ref>, παρέδωσε τον «Γιωβάν» στον Αποστόλη, ο οποίος τον πήρε μαζί του στον Βάλτο των Γιαννιτσών<ref>''ο. π.''</ref>. Ύστερα, ο «Γιωβάν» δόθηκε εκ νέου στην Ηλέκτρα Δράκου, η οποία, μετά την νοσηλεία της στην Θεσσαλονίκη, μετατέθηκε στο Μπόζετς. | Όταν το ελληνικό σώμα του καπετάν Νικηφόρου επιτέθηκε στην βουλγαρική συνοικία του Μπόζετς, η Ευθαλία, γνωρίζοντας την αντίδραση των Τούρκων<ref>[[Βιβλίο:Β079|''ο. π.'']], σελ. 66.</ref>, παρέδωσε τον «Γιωβάν» στον Αποστόλη, ο οποίος τον πήρε μαζί του στον Βάλτο των Γιαννιτσών<ref>[[Βιβλίο:Β079|''ο. π.'']]</ref>. Ύστερα, ο «Γιωβάν» δόθηκε εκ νέου στην Ηλέκτρα Δράκου, η οποία, μετά την νοσηλεία της στην [[:Κατηγορία:Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκη]], μετατέθηκε στο Μπόζετς. | ||
Από τον Ιούνιο του 1907 και πέρα, δεν υπάρχει άλλη ιστορική αναφορά γι’ αυτόν. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι τελικά ο πατέρας του τον αναγνώρισε<ref>''ο. π.'', σελ. 74. βλ. και Οικονόμου Παντελή, | Από τον Ιούνιο του [[:Κατηγορία:1907|1907]] και πέρα, δεν υπάρχει άλλη ιστορική αναφορά γι’ αυτόν. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι τελικά ο πατέρας του τον αναγνώρισε<ref>[[Βιβλίο:Β079|''ο. π.'']], σελ. 74. βλ. και ([[Βιβλίο:ΗΒ058|ΗΒ058]]) Οικονόμου Παντελή, Παιδιά ήρωες του Μακεδονικού Αγώνα, σελ. 201 – 202, Μακεδονική Φιλεκπαιδευτική Αδελφότης, ''Χρονικά, Τόμος Στ΄'', [[:Κατηγορία:Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκη]] [[:Κατηγορία:1986|1986]], σελ. 201 – 202, Μακεδονική Φιλεκπαιδευτική Αδελφότης, Χρονικά, Τόμος Στ΄, [[:Κατηγορία:Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονίκη]] [[:Κατηγορία:1986|1986]], σελ. 202. Στα Μυστικά του Βάλτου αναφέρονται για τον «Γιωβάν» τα εξής, 'χωρίς, όμως, να έχουν επιβεβαιωθεί': στις [[:Κατηγορία:3 Ιουνίου|3 Ιουνίου]] [[:Κατηγορία:1907|1907]], ο «Γιωβάν», ακολουθώντας κρυφά τον καπετάν Άγρα, προσπάθησε να τον σώσει από τους κομιτατζήδες, αλλά ο κομιτατζής Ζλατάν τον κλώτσησε, με αποτέλεσμα να σπάσει το ραχοκόκκαλό του και να κατρακυλήσει στην ρεματιά. Εκεί τον βρήκαν ο Αποστόλης από τον Γιδά και ο Βασίλειος Ανδρεάδης, ο οποίος αναγνώρισε στο πρόσωπό του τον χαμένο του γιο από μια ελιά στην πλάτη του. Ο «Γιωβάν» μεταφέρθηκε στην οικία μιας Ναουσαίας, όπου, όμως, παρά την προσπάθειες όλων, δεν κατόρθωσε να γιατρευτεί και απεβίωσε από εσωτερική αιμορραγία σε λίγες ημέρες.</ref>. | ||
==Φωτογραφίες== | |||
==Φωτογραφίες == | |||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
* ([[Βιβλίο:Β032|Β032]]) Δέλτα Πηνελόπης Στεφ, ''Στα μυστικά του Βάλτου'', Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα 1995. | |||
* ([[Βιβλίο:Β057|Β057]]) Δεμέστιχα Ιωάννη Ν, ''Ο Μακεδονομάχος Ναύαρχος Ιωάννης Ν. Δεμέστιχας (1882 – 1960)'', Εκδόσεις Νέα Θέσις, Αθήνα 2012. | |||
* ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Μαστέλλου-Γιαννάκενα Ελίνας Δημ, ''Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας (1904 – 1908), Ο σκοπός του και οι ήρωες του'', Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2018. | |||
* ([[Βιβλίο:Β018|Β018]]) Μόδη Γεωργίου Χρ, ''Ο Μακεδονικός Αγών και η Νεώτερη Μακεδονική Ιστορία'', Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 1967. | |||
* ([[Βιβλίο:Β101|Β101]]) Παπαθανασίου Τάκη, ''Tα «παιδιά» στον Μακεδονικό Αγώνα'', σελ. 299 – 304, Μακεδονικό Ημερολόγιο 1962 Εικονογραφημένον, Νικόλαος Α. Σφενδόνης (ανθολόγος) Καθηγητής Φιλολογίας, Ιδιωτική Έκδοσις, Αθήνα 1962. | |||
* ([[Βιβλίο:Β079|Β079]]) Τιμοθεάδη Τιμοθέου Ι, ''Μακεδονικός Αγώνας. Απομνημονεύματα Γρηγορίου Δημόπουλου. Στη λίμνη Γιαννιτσών και στη γύρω περιοχή στη Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική'', Θεσσαλονίκη 1994. | |||
* ([[Βιβλίο:ΗΒ005|ΗΒ005]]) Μπρούμπα Νίκης Σάββα, ''Δασκάλες στον Μακεδονικό Αγώνα και η Προσφορά τους'', Διπλωματική Εργασία, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.), Θεολογική Σχολή, Θεσσαλονίκη 2015. | |||
* ([[Βιβλίο:ΗΒ058|ΗΒ058]]) Οικονόμου Παντελή, Παιδιά ήρωες του Μακεδονικού Αγώνα, σελ. 201 – 202, Μακεδονική Φιλεκπαιδευτική Αδελφότης, ''Χρονικά, Τόμος Στ΄'', Θεσσαλονίκη 1986. | |||
==Πηγές== | |||
<references /> | <references /> | ||
[[Κατηγορία:Μακεδονομάχοι]] | [[Κατηγορία:Μακεδονομάχοι]] | ||
| Γραμμή 64: | Γραμμή 51: | ||
[[Κατηγορία:Ημαθίας]] | [[Κατηγορία:Ημαθίας]] | ||
<div id='CustomDisplayTitle' style='display: none;'>Θεόδωρος Ανδρεάδης</div> | |||
<div style='display:none;'>{{DISPLAYTITLE:Ανδρεάδης Θεόδωρος}}</div> | |||
<div style='display:none;'>{{DEFAULTSORT:ανδρεαδηςθεοδωρος}}</div> | |||
---------------------- | |||
''Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα '''«Μακεδονομάχοι»''', καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, '''[https://evaggelialappa.gr/resume Ευαγγελία Κ. Λάππα]'''.'' | |||
Τελευταία αναθεώρηση της 10:06, 18 Ιουλίου 2024
Θεόδωρος Ανδρεάδης | |
|---|---|
| α/α | 105635 |
| Επώνυμο | Ανδρεάδης |
| Όνομα | Θεόδωρος |
| Τόπος καταγωγής | Κοπανός |
| Νομός καταγωγής | Ημαθίας |
| Ημερομηνία γέννησεως | 1898 |
| Πατρώνυμο | Βασίλειος Ανδρεάδης |
| Μητέρα | Χάιδω Θεοδωρίδη |
| Ιδιότητα Μακεδονομάχου | Σύνδεσμος |
Ανδρεάδης Θεόδωρος (1898 - ) Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Σύνδεσμος.
Βιογραφικό
Ο Θεόδωρος Ανδρεάδης γεννήθηκε στο χωριό Κοπανός[1] της Ημαθίας, την ημέρα των Αγίων Θεοδώρων το 1898. Ήταν γιος του Βασιλείου Ανδρεάδη και της Χάιδως Θεοδωρίδη.
Το 1904, λόγω της προσχωρήσεως του πατέρα του στο Ελληνικό ανταρτικό σώμα του Παύλου Μελά, οι κομιτατζήδες κατέστρεψαν το Κοπανό και αφού σκότωσαν την μητέρα του και την γιαγιά του, τον πήραν για δουλοπαίδι για να βόσκει τα πρόβατα του Βούλγαρου κομιτατζή Άγγελ Πέιο. Εκεί τον φώναζαν «Γιωβάν» και τον κακομεταχειρίζονταν. Όπως γράφει ο Τάκης Παπαθανασίου: «είχε συνηθίσει σε κάθε είδους πονηριές για να προφυλάγεται από την μανία του Άγγελ Πέιο, που συχνά τον έδερνε.»[2]
Το 1906, κατόρθωσε να δραπετεύσει, με την βοήθεια ενός παιδιού από το χωριό Γιδά[3], του Αποστόλη. Έκτοτε, συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα ως πληροφοριοδότης και αγγελιοφόρος. Παράλληλα, ετέθη υπό την προστασία της Μακεδονομάχου δασκάλας Ηλέκτρας Δράκου[4] στο χωριό Ζορμπάς[5]. Όπως γράφει ο Τάκης Παπαθανασίου: «Το μίσος του για τους Βουλγάρους ήταν φανερό και στο άκουσμά τους άστραφτε από θυμό το προσωπάκι του… Ήθελε να εκδικηθεί, καθώς έλεγε συχνά, τον άτιμο κομιτατζή, μα ήταν μικρός ακόμα.»[6]
Το 1906, λόγω του ότι οι Βούλγαροι ετοίμαζαν επίθεση[7] με ορμητήριο το χωριό Μπόζετς[8], ο «Γιωβάν» έλαβε αποστολή να μεταφέρει ένα γράμμα του καπετάν Νικηφόρου[9] στον Έλληνα Πρόξενο της Θεσσαλονίκης, Λάμπρο Κορομηλά[10], προκειμένου να ληφθούν δραστικά μέτρα[11]. Αν και δεν κατόρθωσε να φθάσει στην Θεσσαλονίκη, μέσω σιδηροδρόμου Πλατέος[12], κατόρθωσε να στείλει το γράμμα στον Έλληνα Πρόξενο[13], μέσω ενός σιδηροδρομικού υπαλλήλου, ονόματι Χρήστου[14].
Τον Ιανουάριο του 1907, η Ηλέκτρα Δράκου, επειδή οι Βούλγαροι την φοβέριζαν στην προσπάθειά τους να τη διώξουν από το χωριό Ζορμπάς[15], άφησε για ασφάλεια τον «Γιωβάν» στον καπετάν Νικηφόρο, ο οποίος, με την σειρά του, ανέθεσε την φροντίδα του στην Μακεδονομάχο δασκάλα Ευθαλία στο Μπόζετς[16]. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο πατέρας του «Γιωβάν», Βασίλειος Ανδρεάδης[17], ο οποίος είχε ενταχθεί στο σώμα του καπετάν Νικηφόρου, μόλις αντίκρισε τον γιο του, δεν τον αναγνώρισε και, επειδή είχε μίσος απέναντι στους Βουλγάρους, τον αποκαλούσε «Βουλγαράκι»[18].
Όταν το ελληνικό σώμα του καπετάν Νικηφόρου επιτέθηκε στην βουλγαρική συνοικία του Μπόζετς, η Ευθαλία, γνωρίζοντας την αντίδραση των Τούρκων[19], παρέδωσε τον «Γιωβάν» στον Αποστόλη, ο οποίος τον πήρε μαζί του στον Βάλτο των Γιαννιτσών[20]. Ύστερα, ο «Γιωβάν» δόθηκε εκ νέου στην Ηλέκτρα Δράκου, η οποία, μετά την νοσηλεία της στην Θεσσαλονίκη, μετατέθηκε στο Μπόζετς.
Από τον Ιούνιο του 1907 και πέρα, δεν υπάρχει άλλη ιστορική αναφορά γι’ αυτόν. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι τελικά ο πατέρας του τον αναγνώρισε[21].
Φωτογραφίες
Βιβλιογραφία
- (Β032) Δέλτα Πηνελόπης Στεφ, Στα μυστικά του Βάλτου, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα 1995.
- (Β057) Δεμέστιχα Ιωάννη Ν, Ο Μακεδονομάχος Ναύαρχος Ιωάννης Ν. Δεμέστιχας (1882 – 1960), Εκδόσεις Νέα Θέσις, Αθήνα 2012.
- (Β013) Μαστέλλου-Γιαννάκενα Ελίνας Δημ, Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας (1904 – 1908), Ο σκοπός του και οι ήρωες του, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2018.
- (Β018) Μόδη Γεωργίου Χρ, Ο Μακεδονικός Αγών και η Νεώτερη Μακεδονική Ιστορία, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 1967.
- (Β101) Παπαθανασίου Τάκη, Tα «παιδιά» στον Μακεδονικό Αγώνα, σελ. 299 – 304, Μακεδονικό Ημερολόγιο 1962 Εικονογραφημένον, Νικόλαος Α. Σφενδόνης (ανθολόγος) Καθηγητής Φιλολογίας, Ιδιωτική Έκδοσις, Αθήνα 1962.
- (Β079) Τιμοθεάδη Τιμοθέου Ι, Μακεδονικός Αγώνας. Απομνημονεύματα Γρηγορίου Δημόπουλου. Στη λίμνη Γιαννιτσών και στη γύρω περιοχή στη Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, Θεσσαλονίκη 1994.
- (ΗΒ005) Μπρούμπα Νίκης Σάββα, Δασκάλες στον Μακεδονικό Αγώνα και η Προσφορά τους, Διπλωματική Εργασία, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.), Θεολογική Σχολή, Θεσσαλονίκη 2015.
- (ΗΒ058) Οικονόμου Παντελή, Παιδιά ήρωες του Μακεδονικού Αγώνα, σελ. 201 – 202, Μακεδονική Φιλεκπαιδευτική Αδελφότης, Χρονικά, Τόμος Στ΄, Θεσσαλονίκη 1986.
Πηγές
- ↑ Το χωριό Κοπανός της Ημαθίας πιθανότατα ιδρύθηκε την περίοδο της Ρωμανίας, με το όνομα Κοπανός ή Άνω Κοπανός. Βρίσκεται στην θέση της αρχαίας Μίεζας ή «Ιερό των Νυμφών», το οποίο ήταν ο ιερός χώρος της αρχαίας Μακεδονίας, όπου ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Μέγα Αλέξανδρο μεταξύ 343 π.Χ.- 340 π.Χ. καθ' υπόδειξιν του πατέρα του Φιλίππου. (Πηγή: Ιστορία – Κοπανός | https://kopanos-imathias.blogspot.com/p/blog-page.html)
- ↑ (Β101) Παπαθανασίου Τάκη, Tα «παιδιά» στον Μακεδονικό Αγώνα, σελ. 299 – 304, Μακεδονικό Ημερολόγιο 1962 Εικονογραφημένον, Νικόλαος Α. Σφενδόνης (ανθολόγος) Καθηγητής Φιλολογίας, Ιδιωτική Έκδοσις, Αθήνα 1962, σελ. 302.
- ↑ Σημερινή Αλεξάνδρεια Ημαθίας.
- ↑ H Ηλέκτρα Δράκου καταγόταν από την Κατερίνη της Πιερίας και φοίτησε στο Παρθεναγωγείο. Οι Βούλγαροι κομιτατζήδες δολοφόνησαν τον πατέρα της, όταν εκείνη βρισκόταν σε νεαρή ηλικία. (Πηγή: (ΗΒ005) Μπρούμπα Νίκης Σάββα, Δασκάλες στον Μακεδονικό Αγώνα και η Προσφορά τους, Διπλωματική Εργασία, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.), Θεολογική Σχολή, Θεσσαλονίκη 2015, σελ. 70.)
- ↑ Σημερινό χωριό Μεγάλο Μοναστήρι Γιαννιτσών.
- ↑ (Β101) Παπαθανασίου Τάκη, Tα «παιδιά» στον Μακεδονικό Αγώνα, σελ. 299 – 304, Μακεδονικό Ημερολόγιο 1962 Εικονογραφημένον, Νικόλαος Α. Σφενδόνης (ανθολόγος) Καθηγητής Φιλολογίας, Ιδιωτική Έκδοσις, Αθήνα 1962, σελ. 302.
- ↑ ο. π.
- ↑ Σημερινό χωριό Άθυρα της Πέλλας.
- ↑ Ο Ιωάννης Δεμέστιχας (Αθήνα 1882 – Μαρούσι 1960) εισήλθε στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1896. Το 1900, απεφοίτησε ως σημαιοφόρος και λίγο αργότερα συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα, ως αρχηγός Ελληνικού ανταρτικού σώματος, με το ψευδώνυμο Καπετάν Νικηφόρος. Επίσης, συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 – 1913, στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Μικρασιατική Εκστρατεία. Αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του αντιναυάρχου το 1945. Είχε τιμηθεί μεταξύ άλλων με τον Πολεμικό Σταυρό Β΄ και Γ΄. (Πηγή: (Β057) Δεμέστιχα Ιωάννη Ν, Ο Μακεδονομάχος Ναύαρχος Ιωάννης Ν. Δεμέστιχας (1882 – 1960), Εκδόσεις Νέα Θέσις, Αθήνα 2012, σελ. 12.)
- ↑ Ο διπλωμάτης Λάμπρος Κορομηλάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1856 και ήταν ένα από τα τρία παιδιά του Ανδρέα Κορομηλά και της Μαρίας Πιτσιπιού. Όμως, η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε τον Χατζόπουλο-Χατζηανέστη και απέκτησε άλλα δύο παιδιά, τον Γεώργιο (μετέπειτα γνωστό αρχιστράτηγο στη Μικρά Ασία και έναν από τους έξι που εκτελέστηκαν από τους κινηματίες της Χίου) και την Αικατερίνη, μετέπειτα σύζυγο του Άγγλου αντιβασιλέα των Ινδιών, φιλέλληνα και ευεργέτη του Μακεδονικού Αγώνα Εδουάρδου Λω. Ο Λάμπρος Κορομηλάς συμμετείχε στην Κρητική Επανάσταση του 1896 και στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897. Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, όντας Γενικός πρόξενος στο Ελληνικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, υπήρξε οργανωτής και συντονιστής των ελληνικών αντάρτικων Σωμάτων και γενικά του Μακεδονικού Αγώνα στο βιλαέτι της Θεσσαλονίκης. Το 1906 όμως, η ελληνική κυβέρνηση, υπό την πίεση των Τούρκων, αναγκάστηκε να τον ανακαλέσει στην Αθήνα και να τον διορίσει πρεσβευτή στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ωστόσο, η δράση του Κορομηλά στον Μακεδονικό Αγώνα συνεχίστηκε, έστω και με άλλη μορφή, μέχρι το 1910. Απεβίωσε από καρδιακή προσβολή στην Νέα Υόρκη το 1923, όπου είχε εγκατασταθεί. (Πηγές: (Β013) Μαστέλλου-Γιαννάκενα Ελίνας Δημ, Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας (1904 – 1908), Ο σκοπός του και οι ήρωες του, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2018.)
- ↑ (Β101) Παπαθανασίου Τάκη, Tα «παιδιά» στον Μακεδονικό Αγώνα, σελ. 299 – 304, Μακεδονικό Ημερολόγιο 1962 Εικονογραφημένον, Νικόλαος Α. Σφενδόνης (ανθολόγος) Καθηγητής Φιλολογίας, Ιδιωτική Έκδοσις, Αθήνα 1962, σελ. 300.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π., σελ. 302 – 303.
- ↑ ο. π., σελ. 303.
- ↑ (Β079) Τιμοθεάδη Τιμοθέου Ι, Μακεδονικός Αγώνας. Απομνημονεύματα Γρηγορίου Δημόπουλου. Στη λίμνη Γιαννιτσών και στη γύρω περιοχή στη Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, Θεσσαλονίκη 1994, σελ. 56.
- ↑ (Β079) Τιμοθεάδη Τιμοθέου Ι, Μακεδονικός Αγώνας. Απομνημονεύματα Γρηγορίου Δημόπουλου. Στη λίμνη Γιαννιτσών και στη γύρω περιοχή στη Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, Θεσσαλονίκη 1994, σελ. 66.
- ↑ Ο Βασίλειος Ανδρεάδης, μετά τον θάνατο του Παύλου Μελά, είχε καταφύγει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου εργάσθηκε ως κηπουρός στην οικία του Αιγυπτιώτη Έλληνα Γεωργίου Βασιωτάκη. Το 1907, θέλοντας να εκδικηθεί για το ξεκλήρισμα της οικογένειάς του, αποφάσισε να επιστρέψει στην Μακεδονία, συνοδευόμενος από τον Δημήτριο (Μήτσο) και τον Περικλή Βασιωτάκη, γιο και ανιψιό του Γεωργίου Βασιωτάκη αντίστοιχα.
- ↑ (Β079) Τιμοθεάδη Τιμοθέου Ι, Μακεδονικός Αγώνας. Απομνημονεύματα Γρηγορίου Δημόπουλου. Στη λίμνη Γιαννιτσών και στη γύρω περιοχή στη Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική, Θεσσαλονίκη 1994, σελ. 57.
- ↑ ο. π., σελ. 66.
- ↑ ο. π.
- ↑ ο. π., σελ. 74. βλ. και (ΗΒ058) Οικονόμου Παντελή, Παιδιά ήρωες του Μακεδονικού Αγώνα, σελ. 201 – 202, Μακεδονική Φιλεκπαιδευτική Αδελφότης, Χρονικά, Τόμος Στ΄, Θεσσαλονίκη 1986, σελ. 201 – 202, Μακεδονική Φιλεκπαιδευτική Αδελφότης, Χρονικά, Τόμος Στ΄, Θεσσαλονίκη 1986, σελ. 202. Στα Μυστικά του Βάλτου αναφέρονται για τον «Γιωβάν» τα εξής, 'χωρίς, όμως, να έχουν επιβεβαιωθεί': στις 3 Ιουνίου 1907, ο «Γιωβάν», ακολουθώντας κρυφά τον καπετάν Άγρα, προσπάθησε να τον σώσει από τους κομιτατζήδες, αλλά ο κομιτατζής Ζλατάν τον κλώτσησε, με αποτέλεσμα να σπάσει το ραχοκόκκαλό του και να κατρακυλήσει στην ρεματιά. Εκεί τον βρήκαν ο Αποστόλης από τον Γιδά και ο Βασίλειος Ανδρεάδης, ο οποίος αναγνώρισε στο πρόσωπό του τον χαμένο του γιο από μια ελιά στην πλάτη του. Ο «Γιωβάν» μεταφέρθηκε στην οικία μιας Ναουσαίας, όπου, όμως, παρά την προσπάθειες όλων, δεν κατόρθωσε να γιατρευτεί και απεβίωσε από εσωτερική αιμορραγία σε λίγες ημέρες.
Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Μακεδονομάχοι», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.
