Σταύρος Πάρζης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Μακεδονομάχοι
Σταύρος Πάρζης
('''Πάρζης Σταύρος''' ( - 28 Οκτωβρίου 1910) Διετέλεσε Ιερεύς. Εργαστήκε ως Διδάσκαλος.)
μ (Αντικατάσταση κειμένου - «Εργαστήκε» σε «Εργάστηκε»)
 
Γραμμή 12: Γραμμή 12:




'''Πάρζης Σταύρος''' ( - [[:Κατηγορία:28 Οκτωβρίου|28 Οκτωβρίου]] [[:Κατηγορία:1910|1910]]) Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]]. Εργαστήκε ως [[:Κατηγορία:Διδάσκαλος|Διδάσκαλος]].
'''Πάρζης Σταύρος''' ( - [[:Κατηγορία:28 Οκτωβρίου|28 Οκτωβρίου]] [[:Κατηγορία:1910|1910]]) Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Ιερεύς|Ιερεύς]]. Εργάστηκε ως [[:Κατηγορία:Διδάσκαλος|Διδάσκαλος]].


==Βιογραφικό==
==Βιογραφικό==

Τελευταία αναθεώρηση της 15:29, 18 Ιουλίου 2024

Σταύρος Πάρζης
α/α104539
ΕπώνυμοΠάρζης
ΌνομαΣταύρος
Τόπος καταγωγήςΚλαδορράχη
Νομός καταγωγήςΦλώρινας
Ημερομηνία θανάτου28 Οκτωβρίου 1910
Εκκλησιαστικό ΑξίωμαΙερεύς
Επάγγελμα - ΤέχνηΔιδάσκαλος


Πάρζης Σταύρος ( - 28 Οκτωβρίου 1910) Διετέλεσε Ιερεύς. Εργάστηκε ως Διδάσκαλος.

Βιογραφικό

Ο π. Σταύρος Πάρζης καταγόταν από την Κλαδορράχη της Φλώρινας το 1884 και διατέλεσε ιερέας.

Από νεανική ηλικία συνδέθηκε με τον Μητροπολίτη Φλώρινας Σμάραγδο, ο οποίος αργότερα τον χειροτόνησε ιερέα στην εκκλησία του Αγίου Προκοπίου. Εκτός από ιερέας, εργαζόταν παράλληλα και ως δάσκαλος στα παιδιά του χωριού του.

Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα αποφάσισε να αναγείρει μια μεγάλη Πατριαρχική Μονή αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Γι’ αυτόν τον σκοπό κινητοποίησε τους εκπατρισμένους, στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία, συμπατριώτες του.

Στις 28 Οκτωβρίου 1910 απεβίωσε, καθώς είχε υποστεί θανάσιμη κακοποίηση από τους Βουλγάρους κομιτατζήδες στην εκκλησία της μονής.

Φωτογραφίες

Βιβλιογραφία

  • (Β027) Το Μεγάλο Συναξάρι, Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι, Χορηγός: Πέτρος Εμμ. Μάνος, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 2011.

Πηγές



Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Μακεδονομάχοι», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.