Αρχική σελίδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
''' | '''Ο Μακεδονικός Αγώνας (1878 – 1912)''' | ||
Η Μακεδονία αποτελεί καρδιά της Βαλκανικής Χερσονήσου, γεγονός που της προσδίδει a priori μια εξέχουσα γεωστρατηγική και πολιτική σημασία. Σε βάθος του χρόνου, αποτέλεσε τον τόπο σύγκρουσης αντίρροπων εθνικών κινήσεων, ενώ η περίοδος του Μακεδονικού Αγώνα αποτέλεσε μεγάλο σταθμό των αμυντικών αγώνων του ελληνικού έθνους. | |||
[[File:Makedonikos-agwnas-shmaia-02.jpg|center|Η σημαία από το Μακεδονικό Αγώνα. Κυανόλευκη, φέρει δικέφαλο αετό και την επιγραφή ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ.]] | [[File:Makedonikos-agwnas-shmaia-02.jpg|center|Η σημαία από το Μακεδονικό Αγώνα. Κυανόλευκη, φέρει δικέφαλο αετό και την επιγραφή ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ.]] | ||
<div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;">''Η σημαία από το Μακεδονικό Αγώνα. Κυανόλευκη, φέρει δικέφαλο αετό και την επιγραφή ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ.''</div> | <div class="center" style="width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;">''Η σημαία από το Μακεδονικό Αγώνα. Κυανόλευκη, φέρει δικέφαλο αετό και την επιγραφή ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ.''</div> | ||
Η έναρξη του Μακεδονικού Αγώνος σηματοδοτείται το 1870 με τη δημιουργία της Βουλγαρικής Εξαρχίας και μέχρι το 1897 χαρακτηρίζεται κυρίως από έντονη προπαγανδιστική δράση. Ο Αγώνας έλαβε το ένδυμα της ένοπλης σύγκρουσης του ελληνισμού με τους Βουλγάρους αλλά και με τους Τούρκους κατά τη περίοδο 1904 – 1908 ενώ, στα χρόνια που ακολούθησαν έλαβε και άλλες μορφές, εκτός της ένοπλης σύγκρουσης, κυρίως σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο. (…) | |||
[[File:Makedonikos Agwnas (10).jpg|center|σύνδεσμος=Special:FilePath/Makedonikos_Agwnas_(10).jpg|εναλλ.=|[[File:Makedonikos Agwnas (10).jpg|κέντρο|640x640εσ]]]] | [[File:Makedonikos Agwnas (10).jpg|center|σύνδεσμος=Special:FilePath/Makedonikos_Agwnas_(10).jpg|εναλλ.=|[[File:Makedonikos Agwnas (10).jpg|κέντρο|640x640εσ]]]] | ||
Με τη διάλυση της «Πανελληνίου Οργάνωσης» τον Αύγουστο του 1909, θεωρητικά λήγει και ο Μακεδονικός Αγώνας, ο οποίος, παρά τις θυσίες σε αίμα και χρήμα, αποδείχτηκε πολύτιμος για τον ελληνισμό. Τα στελέχη του ελληνικού στρατού επέδειξαν ηγετικές και οργανωτικές ικανότητες και, συνάμα, απόκτησαν εμπειρίες και γνώσεις στο χώρο της Μακεδονίας, οι οποίες θα εξαργυρωθούν αργότερα με τους Βαλκανικούς Πολέμους. Παράλληλα, ανέκτησαν το σεβασμό και την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, ανυψώνοντας το πολεμικό φρόνημά του που είχε καταρρακώσει ο πόλεμος του 1897. | |||
<div style="text-align: right; width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;">'' | <div style="text-align: right; width:auto; margin-left:auto; margin-right:auto;">''Πηγή: (Μακεδονικός Αγώνας, Σκαλτσογιάννης Γεώργιος, Ιστορικός, Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού)''</div> |
Αναθεώρηση της 09:06, 4 Μαΐου 2021
Ο Μακεδονικός Αγώνας (1878 – 1912)
Η Μακεδονία αποτελεί καρδιά της Βαλκανικής Χερσονήσου, γεγονός που της προσδίδει a priori μια εξέχουσα γεωστρατηγική και πολιτική σημασία. Σε βάθος του χρόνου, αποτέλεσε τον τόπο σύγκρουσης αντίρροπων εθνικών κινήσεων, ενώ η περίοδος του Μακεδονικού Αγώνα αποτέλεσε μεγάλο σταθμό των αμυντικών αγώνων του ελληνικού έθνους.
Η έναρξη του Μακεδονικού Αγώνος σηματοδοτείται το 1870 με τη δημιουργία της Βουλγαρικής Εξαρχίας και μέχρι το 1897 χαρακτηρίζεται κυρίως από έντονη προπαγανδιστική δράση. Ο Αγώνας έλαβε το ένδυμα της ένοπλης σύγκρουσης του ελληνισμού με τους Βουλγάρους αλλά και με τους Τούρκους κατά τη περίοδο 1904 – 1908 ενώ, στα χρόνια που ακολούθησαν έλαβε και άλλες μορφές, εκτός της ένοπλης σύγκρουσης, κυρίως σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο. (…)
Με τη διάλυση της «Πανελληνίου Οργάνωσης» τον Αύγουστο του 1909, θεωρητικά λήγει και ο Μακεδονικός Αγώνας, ο οποίος, παρά τις θυσίες σε αίμα και χρήμα, αποδείχτηκε πολύτιμος για τον ελληνισμό. Τα στελέχη του ελληνικού στρατού επέδειξαν ηγετικές και οργανωτικές ικανότητες και, συνάμα, απόκτησαν εμπειρίες και γνώσεις στο χώρο της Μακεδονίας, οι οποίες θα εξαργυρωθούν αργότερα με τους Βαλκανικούς Πολέμους. Παράλληλα, ανέκτησαν το σεβασμό και την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, ανυψώνοντας το πολεμικό φρόνημά του που είχε καταρρακώσει ο πόλεμος του 1897.