Παντολέοντος Ειρηναίος
Ειρηναίος Παντολέοντος
Ειρηναίος Παντολέοντος | |
|---|---|
 | |
| α/α | 101426 |
| Επώνυμο | Παντολέοντος |
| Όνομα | Ειρηναίος |
| Τόπος καταγωγής | Πριγκιπόνησος |
| Περιοχή καταγωγής | Ανατολική Θράκη |
| Ημερομηνία γέννησεως | 25 Νοεμβρίου 1864 |
| Τόπος θανάτου | Χαλκιδική |
| Ημερομηνία θανάτου | 16 Αυγούστου 1905 |
| Πατρώνυμο | Παντελεήμων Παντελέοντος |
| Μητέρα | Φλώρα |
| Εκκλησιαστικό Αξίωμα | Μητροπολίτης Μελένικου Σερρών |
| Εκκλησιαστική Περιφέρεια | Ιερά Μητρόπολις Μελενίκου |
Παντολέοντος Ειρηναίος (25 Νοεμβρίου 1864 - 16 Αυγούστου 1905) Διετέλεσε Μητροπολίτης Μελένικου Σερρών.
Βιογραφικό
Ο μητροπολίτης Μελενίκου Ειρηναίος (κατά κόσμον Εμμανουήλ Παντολέοντος) γεννήθηκε στην Χάλκη των Πριγκιποννήσων στις 25 Νοεμβρίου 1864. Ήταν γιος του Παντελεήμων Παντολέοντος και της Φλώρας ενώ είχε έναν ακόμα αδελφό και τρεις αδελφές.
Το 1890 αποφοίτησε από τη Θεολογική σχολή της Χάλκης, αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο “Ότι η προσκύνησις των αγίων εικόνων είναι σύμφωνος προς το πνεύμα της Αγίας Γραφής, συνιστάται δε υπό της Ιεράς Παραδόσεως”. Το ίδιο έτος χειροτονήθηκε Διάκονος. Πραγματοποίησε ανώτερες σπουδές στη Θεολογική Ακαδημία Κιέβου. Το 1895 διορίστηκε καθηγητής της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Το 1896 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Άνθιμο τον Ζ΄.
Στις 23 Οκτωβρίου 1903 εξελέγη Μητροπολίτης Μελενίκου. Στο Μελένικο ανέπτυξε μεγάλη εθνική δράση και αναπτέρωσε το φρόνημα των κατοίκων, αν και έθεσε συχνά τη ζωή του σε κίνδυνο. Στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα πρωτοστάτησε σε κάθε εθνική ενέργεια με σκοπό την αναχαίτιση των Βούλγαρων κομιτατζήδων. Γνωρίζοντας άριστα τη σλαβονική γλώσσα, δεν δίσταζε να τη χρησιμοποιεί αρκετά για καλύτερη επικοινωνία με το σλαβόφωνο ποίμνιό του, αλλά και να χτίσει μια στενότερη σχέση εμπιστοσύνης.
Το 1906, με πρωτοβουλία του Μητροπολίτου Ειρηναίου, ιδρύθηκε ο Σύνδεσμος Ευελπίδων Μελενίκου, σε συνεργασία με τον Έλληνα πρόξενο στις Σέρρες. Ο επίσημος σκοπός του Συνδέσμου ήταν φιλανθρωπικός, πολιτιστικός και κυρίως εθνικός, καθώς φρόντιζε για την ασφάλεια των κατοίκων της κωμοπόλεως από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες. Το ίδιο έτος ο Ειρηναίος απέσπασε γραπτή συγκατάθεση από την οθωμανική κυβέρνηση για την ανέγερση της νέας Σχολής Μελενίκου στο οικόπεδο της οικίας του Βάντση. Ίδρυσε τον «Σύλλογο Ευελπίδων», τη Φιλόπτωχο Αδελφότητα Κυριών «Πέτρου & Παύλου» καθώς και τον Σύλλογο «Αρμονία», που, υπό το πρόσχημα της φιλανθρωπίας, προσέφεραν ύψιστες εθνικές υπηρεσίες όπως η ματαίωση της ιδρύσεως και λειτουργίας βουλγαρικού σχολείου στο Μελένικο.
Επίσης, ενδιαφέρθηκε για τη διασφάλιση και την ανάπτυξη της παιδείας των Ελληνόπουλων, ιδρύοντας νέα εκπαιδευτήρια αλλά και για την ομαλή λειτουργία τους, προσφέροντας ο ίδιος τα χρηματικά ποσά. Με ενέργειές του ανεγέρθησαν κωδωνοστάσια στο Μελένικο και το Δεμίρ Ισάρ, ανοικοδομήθηκε το επισκοπείο, το οποίο είχε αποτεφρωθεί το 1895, και αναγέρθηκε ναός του Ευαγγελισμού στο Δεμίρ Ισάρ.
Στις 11 Αυγούστου 1906 παραιτήθηκε, μετά από την κατηγορία του εκβουλγαρισμού της Μητροπόλεως, και ανέλαβε τη Διεύθυνση της Θεολογικής Σχολής Χάλκης.
Στις 27 Ιουλίου 1907 εξελέγη Μητροπολίτης Κασσανδρείας.
Μία από τις πρώτες ενέργειές του ήταν να ζητήσει από τους κατοίκους να παραχωρήσουν στη Μητρόπολη τη διαχείριση των κισλάδων, δηλαδή τα μισθώματα των χειμερινών βοσκοτόπων του Πολυγύρου και των γύρω χωριών προκειμένου αυτά να χρησιμοποιηθούν για την ανέγερση σχολείων, που θα καλύψουν τις εκπαιδευτικές ανάγκες της περιοχής. Το αίτημά του συνάντησε την ομόφωνη συγκατάθεση των κατοίκων της περιοχής και εξασφάλισε στη Μητρόπολη ένα σοβαρό ετήσιο εισόδημα.
Τον Ιούνιο του 1908 ξέσπασε η Επανάσταση των Νεοτούρκων, γεγονός που γιορτάστηκε στον Πολύγυρο, όπου Έλληνες και Τούρκοι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στο εξωκλήσι της Παναγίας για να γιορτάσουν και φωτογραφήθηκαν παρόντος του Μητροπολίτη Ειρηναίου. Σύντομα η στάση του Ειρηναίου άλλαξε και το Πάσχα του 1909 εξαπέλυσε δριμύτατη επίθεση κατά του Κομιτάτου των Νεοτούρκων και των τοπικών τουρκικών αρχών στη διάρκεια του κηρύγματος που έκανε στην ακολουθία της αγάπης το μεσημέρι της Αναστάσεως και αναφέρθηκε στα απατηλά συνθήματα αλλά και στα κούφια σχέδια του Κομιτάτου των Νεοτούρκων.
Μετά την απελευθέρωση, ο Μητροπολίτης Ειρηναίος αντετάχθη στην αλλαγή του Παλαιού Ημερολογίου και στην αποδοχή του από την Εκκλησία της Ελλάδος, επισημαίνοντας τον κίνδυνο αλλοιώσεως των παραδόσεων και τη ροπή στην αίρεση. Επίσης, υπήρξε αντίθετος με την εκλογή στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο του Μελέτιου Μεταξάκη. Τον τελευταίο τον κατήγγειλε ότι όφειλε την εκκλησιαστική προαγωγή του σε σκοτεινά σχέδια αλλοδόξων εκκλησιών και μυστικών εταιριών και ότι τα θυσίαζε όλα για τις προσωπικές του εμπάθειες.
Εκοιμήθη στις 16 Αυγούστου 1945.
Φωτογραφίες
Ειρηναίος Παντολέοντος
(Πηγή: (Β045) Πάππα Βασιλείου Ν, Ο Χαλκιδιώτης Μακεδονομάχος Καπετάν Γιαγλής, Η ηρωική δράση του ένοπλου Σώματός του στη Χαλκιδικής, Νιγρίτα Σερρών και Άγιον Όρος. Συμβολή στα 100χρονα των Βαλκανικών Πολέμων, Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα 2012.)
Βιβλιογραφία
- (Β013) Μαστέλλου-Γιαννάκενα Ελίνας Δημ, Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας (1904 – 1908), Ο σκοπός του και οι ήρωες του, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2018.
- (Β045) Πάππα Βασιλείου Ν, Ο Χαλκιδιώτης Μακεδονομάχος Καπετάν Γιαγλής, Η ηρωική δράση του ένοπλου Σώματός του στη Χαλκιδικής, Νιγρίτα Σερρών και Άγιον Όρος. Συμβολή στα 100χρονα των Βαλκανικών Πολέμων, Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα 2012.
- (ΗΒ062) Αρχιμανδρίτη Συνεσίου Στάθη Ιερατικού Προϊσταμένου Ιερού Ναού Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής Νέας Καλλικράτειας Χαλκιδικής, Ο Μητροπολίτης Κασσανδρείας Ειρηναίος, το ποιμαντικό, εθνικό και παιδαγωγικό του έργο, Διπλωματική Εργασία, Διϊδρυματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Ελλάδα: Εκκλησιαστική Ιστορία και Πολιτισμός» του τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α, Θεσσαλονίκη 2018, σελ. 5 – 9.
Πηγές
Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Μακεδονομάχοι», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.
