Σιδέρης Ισίδωρος

Από Μακεδονομάχοι
Αναθεώρηση ως προς 00:16, 18 Ιουλίου 2024 από τον Evaglap (συζήτηση | συνεισφορές) ('''Σιδέρης Ισίδωρος''' (1885 - 1943) Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Οπλαρχηγός Α΄ Τάξεως.)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)

Ισίδωρος Σιδέρης
Ισίδωρος Σιδέρης
Σιδέρης Ισίδωρος.jpg
α/α101732
ΕπώνυμοΣιδέρης
ΌνομαΙσίδωρος
Τόπος καταγωγήςΓιαννοχώρι
Νομός καταγωγήςΚαστοριάς
Ημερομηνία γέννησεως1885
Τόπος θανάτουΝεάπολις Κοζάνης
Ημερομηνία θανάτου1943
ΠατρώνυμοΙωάννης Σιδέρης
ΜητέραΑικατερίνη
Αδέλφια (Συνολικά)4
ΣύζυγοςΕυανθία Κόντα
Τέκνα (Αριθμός)2
Ιδιότητα ΜακεδονομάχουΟπλαρχηγός Α΄ Τάξεως


Σιδέρης Ισίδωρος (1885 - 1943) Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Οπλαρχηγός Α΄ Τάξεως.

Βιογραφικό

Ο Ισίδωρος Σιδέρης γεννήθηκε στο Γιαννοχώρι Καστοριάς το 1885 και ήταν το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά του Ιωάννη και της Αικατερίνης Σιδέρη.

Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών έμεινε ορφανός από πατέρα και οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί του, ο Ευάγγελος και ο Δημήτριος, έφυγαν για τα Τρίκαλα. Ο Ισίδωρος έμεινε με τη μητέρα του και την αδελφή του, την Κωνσταντίνα, στο Γιαννοχώρι, έχοντας μόνο εισόδημα ένα χωράφι, το οποίο εποφθαλμιούσε ο Τούρκος γείτονάς τους. Κάποια μέρα, όταν ο τελευταίος προσπάθησε να το πάρει, απειλώντας με κατάρες τη χήρα Σιδέρη, ο Ισίδωρος Σιδέρης πήρε το όπλο του και σκότωσε τα βόδια του γείτονα. Μετά από αυτό το περιστατικό, την ίδια κιόλας μέρα, ολόκληρη η οικογένεια Σιδέρη κατέφυγε στα Τρίκαλα. Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, ο Ισίδωρος Σιδέρης εντάχθηκε στα ελληνικά αντάρτικα Σώματα, όπου δρούσαν στη περιοχή της Καστοριάς-Νεστορίου και από νωρίς διακρίθηκε για την παλικαριά του και την εξυπνάδα του. Το 1905 έγινε αρχηγός ομάδας, η οποία χάρη σ’ αυτόν έγινε ο φόβος των Τούρκων και των Βουλγάρων.

Πήρε μέρος και στον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα, όπου συνέχισε τη δράση του και διορίστηκε στρατιωτικός διοικητής από την κυβέρνηση του Ζωγράφου στη Δάρδα της Κορυτσάς. Εκεί γνώρισε τη δασκάλα Ευανθία Κόντα, την οποία νυμφεύτηκε και απέκτησε μια κόρη, την Αικατερίνη (μετέπειτα σύζυγο του Παύλου Φωτόπουλου, γιο του Μακεδονομάχου Νικόλαου Φωτόπουλου από το Αηδονοχώρι), και έναν γιο, τον Χρήστο. Όμως, λόγω του ότι ήταν βασιλόφρων, στις 13 Νοεμβρίου 1916 συνελήφθη στην Κορυτσά από τους Γάλλους κατακτητές και φυλακίστηκε στη Μασσαλία, όπου έμεινε για δύο χρόνια και επέστρεψε στην Ελλάδα στις 23 Δεκεμβρίου 1918.

Εγκαταστάθηκε στη Νεάπολη της Κοζάνης, όπου το 1928 για τη συμμετοχή του στον Μακεδονικό Αγώνα αναγνωρίστηκε ως Οπλαρχηγός Α΄ Τάξης και το ελληνικό κράτος τον διόρισε διευθυντή του Μονοπωλίου άλατος. Εκεί, το 1943, εκτελέστηκε από τα γερμανικά στρατεύματα της κατοχής και τους Κομιτατζήδες, που συνεργάζονταν με τους πρώτους.

Φωτογραφίες

Βιβλιογραφία

  • (Β027) Το Μεγάλο Συναξάρι, Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι, Χορηγός: Πέτρος Εμμ. Μάνος, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 2011.

Πηγές



Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Μακεδονομάχοι», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.