Ταβουλάρης Κυριάκος (Κυριάκος Κατσανός)

Από Μακεδονομάχοι
Αναθεώρηση ως προς 00:28, 18 Ιουλίου 2024 από τον Evaglap (συζήτηση | συνεισφορές) ('''Ταβουλάρης Κυριάκος (Κυριάκος Κατσανός)''' (18 Ιανουαρίου 1879 |18 Ιανουαρίου 1880 - 18 Νοεμβρίου 1963) Κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα υπηρέτησε στο Υλικό Πυροβολικό ως Ανθυπασπιστής. Διετέλεσε Υπάλληλος Προξενείου Θεσσαλονίκης. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Πράκτορας Α΄ Τάξεως.)
(διαφορά) ← Παλαιότερη αναθεώρηση | Τελευταία αναθεώρηση (διαφορά) | Νεότερη αναθεώρηση → (διαφορά)

Κυριάκος Ταβουλάρης
Κυριάκος Ταβουλάρης
(Κυριάκος Κατσανός)
Ταβουλάρης Κυριάκος (Κατσανός).jpg
α/α101848
ΕπώνυμοΤαβουλάρης
ΌνομαΚυριάκος
ΨευδώνυμοΚυριάκος Κατσανός
Τόπος καταγωγήςΚάτω Καρέα
Νομός καταγωγήςΛακωνίας
Ημερομηνία γέννησεως18 Ιανουαρίου 1879
Τόπος θανάτουΑθήνα Αττικής
Ημερομηνία θανάτου18 Νοεμβρίου 1963
ΠατρώνυμοΜιχαήλ Ταβουλάρης
Αδέλφια (Συνολικά)5
ΣύζυγοςΕστέρ
Τέκνα (Αριθμός)3
Στρατιωτικός ΒαθμόςΑνθυπασπιστής
Στρατιωτικό ΌπλοΥλικό Πυροβολικό
Κλάδος Ενόπλων ΔυνάμεωνΣτρατός Ξηράς
Πολιτειακό ΑξίωμαΥπάλληλος Προξενείου Θεσσαλονίκης
Ιδιότητα ΜακεδονομάχουΠράκτορας Α΄ Τάξεως


Ταβουλάρης Κυριάκος (Κυριάκος Κατσανός) (18 Ιανουαρίου 1879 |18 Ιανουαρίου 1880 - 18 Νοεμβρίου 1963) Κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα υπηρέτησε στο Υλικό Πυροβολικό ως Ανθυπασπιστής. Διετέλεσε Υπάλληλος Προξενείου Θεσσαλονίκης. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Πράκτορας Α΄ Τάξεως.

Βιογραφικό

Ο Κυριάκος Ταβουλάρης του Μιχαήλ γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1879 ή σύμφωνα με άλλη πηγή το 1880 στο χωριό Κάτω Καρέα και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια. Παρακολούθησε τα μαθήματα της βασικής εκπαίδευσης στη γενέτειρά του. Την 1η Ιανουαρίου 1898 κατατάχθηκε ως εθελοντής στις τάξεις του ελληνικού στρατού.

Με τον βαθμό του ανθυπασπιστή Πυροβολικού υπηρέτησε ως υπάλληλος -ειδικός γραφέαςστο Ελληνικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης από τον Μάρτιο του 1906 έως το 1909, με το ψευδώνυμο «Κατσανός». Γνώριζε πολύ καλά τη γαλλική γλώσσα, γεγονός που του επέτρεψε να αποκτήσει την εκτίμηση του Έλληνα Πρόξενου της Θεσσαλονίκης Λάμπρου Κορομηλά. Ο Ταβουλάρης συνεργάστηκε και δημιούργησε φιλικές σχέσεις με την οικογένεια του Δημητρίου Ζάννα, γιατρού της Θεσσαλονίκης και Μακεδονομάχου.

Το 1908 προάχθηκε στον βαθμό του Ανθυπολοχαγού, ενώ συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 και ιδιαιτέρως στη νικηφόρα μάχη του Μπιζανίου από τις 4 έως τις 6 Μαρτίου, τη σημαντικότερη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, ως διοικητής Ουλαμού Πυροβολικού και Πυροβολαρχίας.

Το 1917 προήχθη σε Ταγματάρχη του Πυροβολικού και το 1918 στο Μακεδονικό μέτωπο διοικούσε Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού της Μεραρχίας Κρήτης, με την οποία στις 5/18 Σεπτεμβρίου 1918 συμμετείχε στη μάχη της Δοϊράνης, μία από τις πλέον πολύνεκρες μάχες του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου στα Βαλκάνια. Στην επίθεση της Μεραρχίας για την κατάληψη της τοποθεσίας Μπλάνγκα Πλάνινα, βουνό βόρεια της λίμνης Δοϊράνης, στο οποίο είχε στηθεί η κύρια αμυντική γραμμή των Βουλγάρων, τραυματίστηκε. Στη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας ήταν αρχηγός Πυροβολικού της Πέμπτης Μεραρχίας και στην υποχώρηση ήταν Στρατιωτικός Διοικητής Πανόρμου. Το 1923 προάχθηκε σε Αντισυνταγματάρχη και διατέλεσε Αρχηγός Πυροβολικού Σώματος Στρατού καθώς και Διοικητής Μεραρχίας. Το 1929 δημοσιεύτηκε άρθρο του με τίτλο «Ο Μακεδονικός Αγών και τα αποτελέσματά του» στο περιοδικό «Μακεδονικός Αγών. Περιοδικόν εικονογραφημένον». Αποστρατεύθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1929, με τον βαθμό του Υποστρατήγου.

Είχε νυμφευτεί τη Γαλλίδα εβραϊκής καταγωγής Εστέρ, με την οποία είχε αποκτήσει τρία παιδιά, έναν γιο, που απεβίωσε σε ηλικία δεκαοκτώ χρόνων, και δύο κόρες.

Απεβίωσε στις 18 Νοεμβρίου 1963 στην Αθήνα.

Φωτογραφίες

Βιβλιογραφία

  • (Β070) Γενικόν Επιτελείον Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην γεγονότα, Έκδοσις Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού, Αθήνα 1979.
  • (Β019) Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, Ο Μακεδονικός αγώνας, Ημερολόγιο 2019, Εκδόσεις Μένανδρος, Αθήνα 2018.

Πηγές



Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Μακεδονομάχοι», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.