Ουζούνη Ευτέρπη
Ευτέρπη Ουζούνη
Ευτέρπη Ουζούνη | |
|---|---|
 | |
| α/α | 200059 |
| Επώνυμο | Ουζούνη |
| Όνομα | Ευτέρπη |
| Τόπος καταγωγής | Απόσκεπος |
| Νομός καταγωγής | Καστοριάς |
| Τόπος θανάτου | Απόσκεπος Καστοριάς |
| Ημερομηνία θανάτου | 15 Δεκεμβρίου 1939 |
| Σύζυγος | Ζήσης Ουζούνης |
| Τέκνα (Αριθμός) | 4 |
| Ιδιότητα Μακεδονομάχου | Οπλίτης |
Ουζούνη Ευτέρπη ( - 15 Δεκεμβρίου 1939) Η ιδιότητά της στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Οπλίτης.
Βιογραφικό
Καταγόταν από το χωριό Απόσκεπο της Καστοριάς. Παντρεύτηκε τον Ζήση Ουζούνη και απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Ο άνδρας της και ο μεγαλύτερος γιος της, ο Βασίλης, μυήθηκαν στον Μακεδονικό Αγώνα στην Αθήνα, όπου εργάζονταν, και το 1904, με εντολή του Ελληνικού Κομιτάτου, γύρισαν στον τόπο τους για να σκοτώσουν τον αιμοβόρο αρχικομιτατζή Τσακαλάρωφ. Πατέρας και γιος πήγαν στο χωριό τους, αλλά από διαφορετικό δρόμο, ώστε να μη τους βρουν. Όμως, ο Ζήσης Ουζούνης τραυματίστηκε στον δρόμο από τους Βουλγάρους και μεταφέρθηκε για νοσηλεία στην Καστοριά. Την ίδια ώρα οι Βούλγαροι σκότωσαν τον Βασίλη μέσα στο σπίτι του (βλέπε: Ουζούνης Βασίλειος) και έδειραν την Ευτέρπη πάρα πολύ και την εγκατέλειψαν μισοπεθαμένη. Τη μετέφεραν κι αυτή στην Καστοριά. Τελικά, ο Ζήσης απεβίωσε από τα τραύματά του (βλέπε: Ουζούνης Ζήσης), ενώ η εκείνη επέζησε. Στο μεταξύ, οι Βούλγαροι κατέστρεψαν όλη τους την περιουσία και σκόρπισαν στον δρόμο τα υπόλοιπα παιδιά τους.
Μετά από αυτό, η Ευτέρπη Ουζούνη, αφού τακτοποίησε τα παιδιά της σε ιδρύματα, ώστε να μπορέσουν να μορφωθούν, ανέλαβε να συνεχίσει τον αγώνα του ανδρός της και του γιου της. Και τι δεν έκανε! Συγκέντρωνε πληροφορίες, έκανε σύνδεσμο, αγγελιοφόρο, οδηγό, τροφοδότη ελληνικών αντάρτικων Σωμάτων, ενώ είχε την επιθυμία να παλέψει κάποια στιγμή με τους Βουλγάρους κατά πρόσωπο. Κι αυτή η στιγμή δεν άργησε να έρθει. Στις 30 Ιουλίου 1907, συμμετείχε στον φόνο της οικογένειας των Κομιτατζήδων Ματώ στο χωριό Κέλλη της Φλώρινας, αλλά γι’ αυτή την πράξη της καταγγέλθηκε στους Τούρκους και κλείστηκε στις φυλακές του Μοναστηρίου, απ’ όπου αποφυλακίστηκε το 1908, με την αμνηστία του νεοτουρκικού συντάγματος.
Απεβίωσε στο χωριό της στις 15 Δεκεμβρίου 1939.
Φωτογραφίες
Ευτέρπη Ουζούνη
(Πηγή: (Β027) Το Μεγάλο Συναξάρι, Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι, Χορηγός: Πέτρος Εμμ. Μάνος, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 2011.)
Βιβλιογραφία
- (Β013) Μαστέλλου-Γιαννάκενα Ελίνας Δημ, Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας (1904 – 1908), Ο σκοπός του και οι ήρωες του, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2018.
- (Β037) Παπασταύρου – Ευθυμιάδου Σόνιας, Αθέατες πλευρές του Μακεδονικού Αγώνα, Το παράδειγμα της Καστοριάς, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2016.
- (Β027) Το Μεγάλο Συναξάρι, Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι, Χορηγός: Πέτρος Εμμ. Μάνος, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 2011.
Πηγές
Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Μακεδονομάχοι», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.
