Μουστάκη Γεώργιου Ιάσονος, Πρέβεζα και Συρράκο, Εκδόσεις Δημοτική βιβλιοθήκη Πρέβεζας “Γυμνασιάρχης Χ. Κοντός”, Πρέβεζα 2008
Η Πρέβεζα και το Συρράκο συναντήθηκαν οικονομικά, δημογραφικά και κοινωνικά απ’ την παιδική τους ηλικία. Από τότε οι κάτοικοί τους ανέπτυξαν σχέσεις και η Πρέβεζα έγινε το χειμωνιάτικο Συρράκο. Όταν μετά το 1600 αναπτύχθηκε η νομαδική κτηνοτροφία του Συρράκου και τα Συρρακιώτικα Τσελιγκάτα κυριαρχούσαν στην περιοχή, από τον κάμπο της Άρτας μέχρι το Ιόνιο και από το Ζάλογγο μέχρι το Άκτιο, η Πρέβεζα ήταν ένας μικρός οικισμός, γύρω από το κάστρο της Μπούκας, με μεικτό πληθυσμό από Έλληνες και Τούρκους. Οι περισσότεροι κάτοικοί της ήταν μουσουλμάνοι. Ήταν ο μοναδικός αξιόλογος οικισμός σε όλη την περιοχή. Στο τμήμα της περιοχής από το ποτάμι του Λούρου και μέχρι τις ακτές του Ιονίου πελάγους οι Συρρακιώτες έδωσαν το όνομα Λάμαρη (La mare = στη θάλασσα). Το δεύτερο ήμισυ του 19ου αι. εννέα στους δέκα ναυτικούς πράκτορες στο λιμάνι της Πρέβεζας ήταν απ’ το Συρράκο. Το γεγονός αυτό δεν ήταν μεμονωμένο, ο δυναμισμός, το επιχειρηματικό πνεύμα και η διάθεση νεωτερικότητας που διέκρινε το Συρρακιώτικο στοιχείο, το οδήγησαν να ανοίξει νέους δρόμους στην οικονομική πορεία της πόλης και να διευρύνει παλιούς.Όλοι αυτοί οι Συρρακιώτες, συνυφασμένοι με τους άλλους κατοίκους, αποτελούν ένα κομμάτι της τοπικής ιστορίας της Πρέβεζας που δεν πρέπει να χαθεί.
(Απ’τον πρόλογο του συγγραφέα)
