Ιωάννης Ράλλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
('''Ράλλης Ιωάννης''' (1878 - 26 Οκτωβρίου 1946) Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Μέλος Μακεδονικού Κομιτάτου Αθηνών.) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 28: | Γραμμή 28: | ||
Έγινε για πρώτη φορά υπουργός το [[:Κατηγορία:1920|1920]] στην κυβέρνηση του πατέρα του στο Υπουργείο Ναυτικών. Αργότερα, τάχθηκε με το φιλοβασιλικό Λαϊκό Κόμμα και έγινε Υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη, (από τις [[:Κατηγορία:4 Νοεμβρίου|4 Νοεμβρίου]] [[:Κατηγορία:1932|1932]] έως τον Ιανουάριο του [[:Κατηγορία:1933|1933]]) και μετά τις εκλογές του Μαρτίου [[:Κατηγορία:1933|1933]] Υπουργός Εσωτερικών και Αεροπορίας (Μάρτιος-Αύγουστος [[:Κατηγορία:1933|1933]]). Μετά όμως από διαφωνία του με τον Τσαλδάρη, παραιτήθηκε από την κυβέρνηση. Στις εκλογές του [[:Κατηγορία:1935|1935]] απέτυχε, οπότε μαζί με τον Ιωάννη Μεταξά και τον Γεώργιο Στράτο κατήλθαν σε εκλογές με το σύνθημα της επαναφοράς της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας. Στις εκλογές του [[:Κατηγορία:1936|1936]] ηγήθηκε ιδίας ομάδας που αντιπροσωπεύθηκε στη Βουλή από 8 βουλευτές. Στη συνέχεια τάχθηκε εναντίον της κυβέρνησης Μεταξά και γι’ αυτό το [[:Κατηγορία:1938|1938]] ηγήθηκε στο κίνημα της Κρήτης. | Έγινε για πρώτη φορά υπουργός το [[:Κατηγορία:1920|1920]] στην κυβέρνηση του πατέρα του στο Υπουργείο Ναυτικών. Αργότερα, τάχθηκε με το φιλοβασιλικό Λαϊκό Κόμμα και έγινε Υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη, (από τις [[:Κατηγορία:4 Νοεμβρίου|4 Νοεμβρίου]] [[:Κατηγορία:1932|1932]] έως τον Ιανουάριο του [[:Κατηγορία:1933|1933]]) και μετά τις εκλογές του Μαρτίου [[:Κατηγορία:1933|1933]] Υπουργός Εσωτερικών και Αεροπορίας (Μάρτιος-Αύγουστος [[:Κατηγορία:1933|1933]]). Μετά όμως από διαφωνία του με τον Τσαλδάρη, παραιτήθηκε από την κυβέρνηση. Στις εκλογές του [[:Κατηγορία:1935|1935]] απέτυχε, οπότε μαζί με τον Ιωάννη Μεταξά και τον Γεώργιο Στράτο κατήλθαν σε εκλογές με το σύνθημα της επαναφοράς της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας. Στις εκλογές του [[:Κατηγορία:1936|1936]] ηγήθηκε ιδίας ομάδας που αντιπροσωπεύθηκε στη Βουλή από 8 βουλευτές. Στη συνέχεια τάχθηκε εναντίον της κυβέρνησης Μεταξά και γι’ αυτό το [[:Κατηγορία:1938|1938]] ηγήθηκε στο κίνημα της Κρήτης. | ||
Κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, τον Απρίλιο του [[:Κατηγορία:1943|1943]], ο Ιωάννης Ράλλης ανέλαβε πρωθυπουργός της κατοχικής κυβέρνησης, προκαλώντας καθώς | Κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, τον Απρίλιο του [[:Κατηγορία:1943|1943]], ο Ιωάννης Ράλλης ανέλαβε πρωθυπουργός της κατοχικής κυβέρνησης, προκαλώντας καθώς λέγεται ακόμα και την οργή του γιου του, Γεωργίου<ref>Πρόκειται για τον μετέπειτα αρχηγό κόμματος του της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργό στα χρόνια [[:Κατηγορία:1980|1980]]-[[:Κατηγορία:1981|1981]].</ref>. Παράλληλα, ήταν και Υπουργός Γεωργίας, Επισιτισμού και Εθνικής Άμυνας. Ως κατοχικός πρωθυπουργός, ο Ιωάννης Ράλλης οργάνωσε τα Τάγματα Ασφαλείας για την άμυνα της υπαίθρου και την αντιμετώπιση των ενόπλων ανταρτών του Ε.Α.Μ. και των άλλων αντιστασιακών ομάδων. Επίσης, αναδιοργάνωσε την Ειδική Ασφάλεια σε μια υπηρεσία με απεριόριστη εξουσία για την απηνή δίωξη του κομμουνισμού και των αντιστασιακών οργανώσεων ειδικά στις πόλεις. Ο ίδιος εκτιμούσε ότι τελικά θα επικρατούσαν οι Σύμμαχοι, αλλά πίστευε πως μόνο με τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας και υπό την καθοδήγηση της Βέρμαχτ θα αποτρεπόταν προσωρινά η επικράτηση του κομμουνισμού στην Ελλάδα. | ||
Με την απελευθέρωση, ο Ιωάννης Ράλλης συνελήφθη και δικάστηκε για εθνική αναξιότητα (προδοσία). Στη δίκη του (Φεβρουάριος [[:Κατηγορία:1945|1945]]) συνήγοροί του ήταν ο γιος του και μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Ράλλης, ο Γεώργιος Πωπ και ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς. Κατά τη διάρκεια της δίκης, οι συνήγοροι ισχυρίσθηκαν ότι «ο Ιωάννης Ράλλης προσέφερε τεράστιες εθνικές υπηρεσίες κατά την κατοχή ενόσω ήταν πρωθυπουργός με το να αποσοβήσει τον λιμό των Ελλήνων, δίδοντας καθημερινά ένα μισθό, ενώ έσωσε επίσης πολλούς πατριώτες από το εκτελεστικό απόσπασμα των Γερμανών και ακόμη διευκολύνοντας τη διαφυγή πολλών πολιτικών και σημαινόντων πολιτών στη Μέση Ανατολή». Ωστόσο, το προεδρείο δεν πείστηκε και τελικά ο Ιωάννης Ράλλης καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση. | Με την απελευθέρωση, ο Ιωάννης Ράλλης συνελήφθη και δικάστηκε για εθνική αναξιότητα (προδοσία). Στη δίκη του (Φεβρουάριος [[:Κατηγορία:1945|1945]]) συνήγοροί του ήταν ο γιος του και μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Ράλλης, ο Γεώργιος Πωπ και ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς. Κατά τη διάρκεια της δίκης, οι συνήγοροι ισχυρίσθηκαν ότι «ο Ιωάννης Ράλλης προσέφερε τεράστιες εθνικές υπηρεσίες κατά την κατοχή ενόσω ήταν πρωθυπουργός με το να αποσοβήσει τον λιμό των Ελλήνων, δίδοντας καθημερινά ένα μισθό, ενώ έσωσε επίσης πολλούς πατριώτες από το εκτελεστικό απόσπασμα των Γερμανών και ακόμη διευκολύνοντας τη διαφυγή πολλών πολιτικών και σημαινόντων πολιτών στη Μέση Ανατολή». Ωστόσο, το προεδρείο δεν πείστηκε και τελικά ο Ιωάννης Ράλλης καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση. | ||
Αναθεώρηση της 21:13, 25 Οκτωβρίου 2024
Ιωάννης Ράλλης | |
|---|---|
 | |
| α/α | 101632 |
| Επώνυμο | Ράλλης |
| Όνομα | Ιωάννης |
| Τόπος καταγωγής | Κωνσταντινούπολις |
| Περιοχή καταγωγής | Ανατολική Θράκη |
| Ημερομηνία γέννησεως | 1878 |
| Τόπος θανάτου | Αθήνα Αττικής |
| Ημερομηνία θανάτου | 26 Οκτωβρίου 1946 |
| Πατρώνυμο | Δημήτριος Ράλλης |
| Σύζυγος | Ασπασία Μαυρομιχάλη |
| Τέκνα (Αριθμός) | 4 |
| Ιδιότητα Μακεδονομάχου | Μέλος Μακεδονικού Κομιτάτου Αθηνών |
Ράλλης Ιωάννης (1878 - 26 Οκτωβρίου 1946) Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Μέλος Μακεδονικού Κομιτάτου Αθηνών.
Βιογραφικό
Ο Ιωάννης Ράλλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1878, με μακρινή καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη, και ήταν γιος του διακεκριμένου πολιτικού Δημητρίου Ράλλη. Σπούδασε νομική στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Την άνοιξη του 1904 ίδρυσε, μαζί με τον Δημήτρη Καλαποθάκη, τον Στέφανο Δραγούμη, τον Πέτρο Σαρόγλου, τον Παύλο Μελά και άλλους, το Ελληνικό Μακεδονικό Κομιτάτο των Αθηνών για την δημιουργία ελληνικών αντάρτικων Σωμάτων, που θα αντιμετώπιζαν τις συμμορίες των Βουλγάρων Κομιτατζήδων στην τότε τουρκοκρατούμενη Μακεδονία.
Από το 1906 ασχολήθηκε με την πολιτική και εκλέχθηκε αρχικά βουλευτής Μεγάρων και από τότε στις περισσότερες εκλογές έβγαινε βουλευτής άλλοτε Αθηνών και άλλοτε Αττικής.
Έγινε για πρώτη φορά υπουργός το 1920 στην κυβέρνηση του πατέρα του στο Υπουργείο Ναυτικών. Αργότερα, τάχθηκε με το φιλοβασιλικό Λαϊκό Κόμμα και έγινε Υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη, (από τις 4 Νοεμβρίου 1932 έως τον Ιανουάριο του 1933) και μετά τις εκλογές του Μαρτίου 1933 Υπουργός Εσωτερικών και Αεροπορίας (Μάρτιος-Αύγουστος 1933). Μετά όμως από διαφωνία του με τον Τσαλδάρη, παραιτήθηκε από την κυβέρνηση. Στις εκλογές του 1935 απέτυχε, οπότε μαζί με τον Ιωάννη Μεταξά και τον Γεώργιο Στράτο κατήλθαν σε εκλογές με το σύνθημα της επαναφοράς της Βασιλευόμενης Δημοκρατίας. Στις εκλογές του 1936 ηγήθηκε ιδίας ομάδας που αντιπροσωπεύθηκε στη Βουλή από 8 βουλευτές. Στη συνέχεια τάχθηκε εναντίον της κυβέρνησης Μεταξά και γι’ αυτό το 1938 ηγήθηκε στο κίνημα της Κρήτης.
Κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής, τον Απρίλιο του 1943, ο Ιωάννης Ράλλης ανέλαβε πρωθυπουργός της κατοχικής κυβέρνησης, προκαλώντας καθώς λέγεται ακόμα και την οργή του γιου του, Γεωργίου[1]. Παράλληλα, ήταν και Υπουργός Γεωργίας, Επισιτισμού και Εθνικής Άμυνας. Ως κατοχικός πρωθυπουργός, ο Ιωάννης Ράλλης οργάνωσε τα Τάγματα Ασφαλείας για την άμυνα της υπαίθρου και την αντιμετώπιση των ενόπλων ανταρτών του Ε.Α.Μ. και των άλλων αντιστασιακών ομάδων. Επίσης, αναδιοργάνωσε την Ειδική Ασφάλεια σε μια υπηρεσία με απεριόριστη εξουσία για την απηνή δίωξη του κομμουνισμού και των αντιστασιακών οργανώσεων ειδικά στις πόλεις. Ο ίδιος εκτιμούσε ότι τελικά θα επικρατούσαν οι Σύμμαχοι, αλλά πίστευε πως μόνο με τη δημιουργία των Ταγμάτων Ασφαλείας και υπό την καθοδήγηση της Βέρμαχτ θα αποτρεπόταν προσωρινά η επικράτηση του κομμουνισμού στην Ελλάδα.
Με την απελευθέρωση, ο Ιωάννης Ράλλης συνελήφθη και δικάστηκε για εθνική αναξιότητα (προδοσία). Στη δίκη του (Φεβρουάριος 1945) συνήγοροί του ήταν ο γιος του και μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδας Γεώργιος Ράλλης, ο Γεώργιος Πωπ και ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς. Κατά τη διάρκεια της δίκης, οι συνήγοροι ισχυρίσθηκαν ότι «ο Ιωάννης Ράλλης προσέφερε τεράστιες εθνικές υπηρεσίες κατά την κατοχή ενόσω ήταν πρωθυπουργός με το να αποσοβήσει τον λιμό των Ελλήνων, δίδοντας καθημερινά ένα μισθό, ενώ έσωσε επίσης πολλούς πατριώτες από το εκτελεστικό απόσπασμα των Γερμανών και ακόμη διευκολύνοντας τη διαφυγή πολλών πολιτικών και σημαινόντων πολιτών στη Μέση Ανατολή». Ωστόσο, το προεδρείο δεν πείστηκε και τελικά ο Ιωάννης Ράλλης καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση.
Πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα στη φυλακή, στις 26 Οκτωβρίου του 1946.
Είχε κάνει τρεις γάμους. Πρώτη γυναίκα του ήταν η Ασπασία Μαυρομιχάλη, με την οποία είχε αποκτήσει δύο γιους, δεύτερη η Ζαΐρα Θεοτόκη, με την οποία είχε αποκτήσει έναν γιο, τον Γεώργιο, και μια κόρη, τη Νίκη, και τελευταία η Ειρήνη Λατσένκο.
Φωτογραφίες
Ιωάννης Ράλλης
(Πηγή: (Ι084) Ιωάννης Ράλλης.)
Βιβλιογραφία
- (Β003) Γύπαρη Παύλου Ιωσήφ, Οι πρωτοπόροι του Μακεδονικού Αγώνος 1903 – 1909, Ιδιωτική Έκδοση, Αθήνα 1962.
- (Β006) Καραβίτη Ιωάννου, Μακεδονικός αγών (Απομνημονεύματα), Τόμος Α΄, Εκδόσεις Πετσίβας, Αθήνα 1994.
Πηγές
- (Ι060) Λορέντζος Μαβίλης: «Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι θα είχα την μεγάλη τιμή να πεθάνω για την Ελλάδα»!.
- (Ι016) Η ιστορία της Ελλάδας.
- (Ι084) Ιωάννης Ράλλης.
Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Μακεδονομάχοι», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.
