Χρυσάφης Αναστάσιος
Αναστάσιος Χρυσάφης | |
|---|---|
 | |
| α/α | 100227 |
| Επώνυμο | Χρυσάφης |
| Όνομα | Αναστάσιος |
| Τόπος καταγωγής | Σέρρες |
| Νομός καταγωγής | Σερρών |
| Τόπος θανάτου | Λιμπούνοβο |
| Ημερομηνία θανάτου | 28 Ιουνίου 1913 |
| Σύζυγος | Αθανασία Ηλιοπούλου |
| Τέκνα (Αριθμός) | 5 |
| Επάγγελμα - Τέχνη | Ιατρός |
| Ιδιότητα Μακεδονομάχου | Πράκτορας Γ΄ Τάξεως |
Χρυσάφης Αναστάσιος ( - 28 Ιουνίου 1913) Εργάστηκε ως Ιατρός. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Πράκτορας Γ΄ Τάξεως.
Βιογραφικό
Ο Αναστάσιος Χρυσάφης καταγόταν από φτωχή οικογένεια των Σερρών και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, παρά τις μεγάλες στερήσεις. Εκεί γνώρισε την κόρη της πλούσιας οικογένειας Ηλιοπούλου, την Αθανασία, την οποία παντρεύτηκε και απέκτησε πέντε παιδιά. Μετά τις σπουδές του, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στις Σέρρες.
Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, συνεργαζόταν κρυφά με το Ελληνικό Προξενείο, μετέφερε όπλα στα ελληνικά αντάρτικα Σώματα, τα οποία οργάνωσε και οικονομικά και λόγω του επαγγέλματος και του χαρακτήρα του, που εκτιμούσαν και οι Τούρκοι, κατάφερε πολλούς από τους τελευταίους να τους πείσει να μην κυνηγάνε τους Έλληνες. Παρά τις προειδοποιήσεις των συγγενών του στην Αθήνα ότι θα σκοτωθεί αν έμενε στις Σέρρες, εκείνος προτίμησε να παραμείνει στη γενέτειρά του και να θυσιαστεί γι’ αυτή. Μία φορά, μάλιστα, κινδύνεψαν να αποκαλυφθούν στην τουρκική αστυνομία, που ερεύνησε το σπίτι του, τα έγγραφα, που μαρτυρούσαν τη συμμετοχή του στον αγώνα, και θα γινόταν μεγάλο κακό σ’ αυτόν και στους άλλους Σερραίους, αν η σύζυγός του δεν έκαιγε το αρχείο στο τζάκι της κουζίνας της.
Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, αν και οι Βούλγαροι κατέλαβαν τη περιοχή των Σερρών, ο Αναστάσιος Χρυσάφης, παρά τον κίνδυνο που διέτρεχε να σκοτωθεί αν αποκαλυπτόταν η δράση του, παρέμεινε για να συμπαρασταθεί στους συμπατριώτες του και με την επιθυμία να παραδώσει την πόλη των Σερρών στους Έλληνες. Τελικά συνελήφθη από τους Βουλγάρους μαζί με τον γυμνασιάρχη Λεωνίδα Παπαπαύλου, τον διευθυντή του Υποκαταστήματος Τραπέζης Ανατολής Κωνσταντίνο Σταμούλη, τον φαρμακοποιό Νέστορα Φωκά και άλλους Σερραίους. Κατά την αναχώρησή τους οι Βούλγαροι τους πήραν μαζί τους και τους εκτέλεσαν στο Λιμπούνοβο στις 28 Ιουνίου 1913.
Η χήρα Χρυσάφη αναγκάστηκε να εγκατασταθεί οικογενειακώς στην Αθήνα, κοντά στους συγγενείς της. Παρόλο που είχε μεγαλώσει σε πλούσια οικογένεια, άντεξε στη φτώχεια και μπόρεσε, παρά τις στερήσεις, να μεγαλώσει τα πέντε παιδιά της, με μια σύνταξη που της παραχωρήθηκε για την εθνική δράση του συζύγου της και τα ανέδειξε σε πολύ καλούς πολίτες της κοινωνίας, όπως άρμοζε σε παιδιά Μακεδονομάχου.
Φωτογραφίες
Αναστάσιος Χρυσάφης
(Πηγή: (ΗΒ012) Παπακυριακού Κυριάκου Κ, Ο Μακεδονικός αγώνας στο νομό Σερρών, Ιδιωτική Έκδοση, Σέρρες 2012.)
Βιβλιογραφία
- (ΗΒ012) Παπακυριακού Κυριάκου Κ, Ο Μακεδονικός αγώνας στο νομό Σερρών, Ιδιωτική Έκδοση, Σέρρες 2012.
Πηγές
Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Μακεδονομάχοι», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.
