Κωνσταντίνος ΙΒ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
('''Γκλύξμπουργκ Χριστιανός Κωνσταντίνος''' (Αυγούστου 12, 1868 - 29/12/1922 (π.η)|11/1/1923) Πήρε μέρος σαν Αρχιστράτηγος. Διετέλεσε Διάδοχος Ελληνικού θρόνου. Η ιδιότητα του στον αγώνα ήταν Συνδρομητής.) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| (22 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
{{Infobox military person | {{Infobox military person | ||
| autonumber | | autonumber = 100311 | ||
| name | | name = Κωνσταντίνος ΙΒ΄ | ||
| image | | image = Παλαιολόγος Κωνσταντίνος.jpg | ||
| first_name = Κωνσταντίνος ΙΒ΄ | |||
| first_name | | city_of_origin = [[:Κατηγορία:Μυστράς Λακωνίας|Μυστράς]] | ||
| city_of_origin | | county_of_origin = [[:Κατηγορία:Λακωνίας|Λακωνίας]] | ||
| county_of_origin | | date_of_birth = 12 Αυγούστου 1868 | ||
| date_of_birth | | place_of_sacrifice = Παλέρμο Σικελίας | ||
| place_of_sacrifice | | date_of_sacrifice = 29/12/1922 (π.η)|11/1/1923 | ||
| date_of_sacrifice | | father = Γεώργιος Α΄ | ||
| father | | mother = Όλγα Βλαδιμηρόβνα | ||
| mother | | siblings_total = 8 | ||
| siblings_total | | husband = Σοφία Hohedgolern | ||
| husband | | children_number = 6 | ||
| children_number | | military_office = Αρχιστράτηγος | ||
| military_office | | army_corps = Στρατός ξηράς | ||
| army_corps | | political_office = Διάδοχος Ελληνικού θρόνου | ||
| political_office | | property_of_a_fighter = [[:Κατηγορία:Συνδρομητής|Συνδρομητής]] | ||
| property_of_a_fighter | |||
}} | }} | ||
''' | '''Κωνσταντίνος ΙΒ΄''' (Αυγούστου 12, 1868 - 29/12/1922 (π.η)|11/1/1923) Πήρε μέρος σαν Αρχιστράτηγος. Διετέλεσε Διάδοχος Ελληνικού θρόνου. Η ιδιότητα του στον αγώνα ήταν [[:Κατηγορία:Συνδρομητής|Συνδρομητής]]. | ||
==Βιογραφικό== | ==Βιογραφικό== | ||
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1868 και ήταν ο πρωτότοκος γιος του βασιλέως των Ελλήνων [[:Γεώργιος Χριστιανός|Γεωργίου του Α΄]] και της Βασίλισσας Όλγας. Για την εκ πατρός καταγωγή του υπάρχει μια εκδοχή, στην οποία υποστηρίζεται ότι είναι απευθείας απόγονος του τελευταίου αυτοκράτορα της Ρωμανίας, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. | |||
Σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού και το 1886 πήγε στο Βερολίνο και μετεκπαιδεύτηκε για δύο χρόνια στη στρατιωτική σχολή της Πρωσικής Ακαδημίας Πολέμου. | |||
Στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, ανέλαβε πολύ νέος την αρχιστρατηγία, παρά τη θέλησή του, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί ως υπεύθυνος της ήττας του ελληνικού στρατού. | |||
Μετά τον πόλεμο, η κυβέρνηση του Θεοτόκη τού ανέθεσε την αναδιοργάνωση του στρατού. | |||
Τον Ιανουάριο του 1904 ο διάδοχος Κωνσταντίνος συναντήθηκε με τον μακεδονομάχο καπετάν Κώττα και, αφού άκουσε την ιστορία του, του υποσχέθηκε ότι θα έβρισκε λύση για να βοηθήσει τους Μακεδόνες. Τελικά, χάρη στη διαμεσολάβηση και την επιμονή του, η κυβέρνηση του Θεοτόκη δέχτηκε να αποσταλούν στη Μακεδονία τέσσερις αξιωματικοί, ο Λοχαγός [[:Αλέξανδρος Κοντούλης| Αλέξανδρος Κοντούλης]], ο υπολοχαγός [[:Αναστάσιος Παπούλας| Αναστάσιος Παπούλας]], ο ανθυπολοχαγός [[:Γεώργιος Κολοκοτρώνης| Γεώργιος Κολοκοτρώνης]] και ο ανθυπολοχαγός Πυροβολικού [[:Παύλος Μελάς| Παύλος Μελάς]]. | |||
Με το κίνημα στο Γουδή το 1909 ο διάδοχος Κωνσταντίνος και οι πρίγκιπες παραιτήθηκαν από τον στρατό, κατ’ επιθυμία των επαναστατών, για να επανέλθουν πάλι το 1911. | |||
Στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913, ο διάδοχος Κωνσταντίνος, ως αρχιστράτηγος, ελευθέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας και της Ηπείρου, όσο περισσότερο μπορούσε, και από τον Μάρτιο του 1913 διαδέχτηκε στον θρόνο τον πατέρα του, που είχε δολοφονηθεί στη Θεσσαλονίκη στις 5 Μαρτίου 1913. | |||
Στον Εθνικό Διχασμό συγκρούστηκε με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, καθώς ο τελευταίος τού ζητούσε την είσοδο στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, χωρίς όμως όρους κι αφού δώσει την Καβάλα στους Βουλγάρους. Αυτή ήταν και η αφορμή να ξεκινήσει και ο Εθνικός διχασμός. | |||
Τελικά, υπό την πίεση της Αντάντ, το 1917 παραιτήθηκε και έφυγε από την Ελλάδα, για να επανέλθει με δημοψήφισμα τον Νοέμβριο του 1920 στον θρόνο, με αποτέλεσμα οι Μεγάλες Δυνάμεις να παύσουν να υποστηρίζουν τον ελληνικό στρατό στην εκστρατεία του στη Μικρά Ασία και έτσι να επέλθει η Μικρασιατική Καταστροφή. Μετά το πραξικόπημα του Νικόλαου Πλαστήρα, το οποίο ζητούσε τη παραίτηση του βασιλιά υπέρ του διαδόχου, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος παραιτήθηκε και έφυγε από την Ελλάδα, αφήνοντας στον θρόνο τον γιο του Γεώργιο. Απεβίωσε στο Παλέρμο (αρχαία Ελληνική αποικία Πάνορμος) της Σικελίας στις 29 Δεκεμβρίου 1922 (π.ημ.) ή στις 11 Ιανουαρίου 1923, λόγω σοβαρών χρόνιων ασθενειών και τέλος, από τη θλίψη του για τη δίκη και την εκτέλεση των έξι, μια δίκη που 90 χρόνια μετά επαναλήφθηκε στον Άρειο Πάγο και αθώωσε πανηγυρικά και τους έξι. | |||
<div id='CustomFighterBiography'></div> | <div id='CustomFighterBiography'></div> | ||
| Γραμμή 32: | Γραμμή 48: | ||
==Φωτογραφίες == | ==Φωτογραφίες == | ||
<gallery class="center"> | <gallery class="center"> | ||
File:Παλαιολόγος Κωνσταντίνος.jpg|Κωνσταντίνος | File:Παλαιολόγος Κωνσταντίνος.jpg|Κωνσταντίνος | ||
</gallery> | </gallery> | ||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
1. ([[Βιβλίο:Β014|Β014]]) Μελά Ναταλίας, Παύλος Μελάς, Εκδόσεις Δωδώνη<br/> | 1. ([[Βιβλίο:Β014|Β014]]) Μελά Ναταλίας Π., Παύλος Μελάς, Εκδόσεις Δωδώνη, Αθήνα 1998<br/> | ||
2. ([[Βιβλίο:Β022|Β022]]) Παπαφλωράτου Ιωάννη, Η ιστορία του Ελληνικού Στρατού (1833 – 1949), Η δράση των I-VII Μεραρχιών Πεζικού, Νομική και χαρτογραφική παρουσίαση των γεγονότων, Τόμος | 2. ([[Βιβλίο:Β022|Β022]]) Παπαφλωράτου Ιωάννη Σ., Η ιστορία του Ελληνικού Στρατού (1833 – 1949), Η δράση των I-VII Μεραρχιών Πεζικού, Νομική και χαρτογραφική παρουσίαση των γεγονότων, Τόμος Α΄, Εκδόσεις Σακούλα Α.Ε., Αθήνα 2014<br/> | ||
3. ([[Βιβλίο:Β061|Β061]]) Μαρκεζίνη | 3. ([[Βιβλίο:Β061|Β061]]) Μαρκεζίνη Σπύρου Β., Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, Τόμος Α΄, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα 1966<br/> | ||
4. ([[Βιβλίο:Β062|Β062]]) Μαρκεζίνη | 4. ([[Βιβλίο:Β062|Β062]]) Μαρκεζίνη Σπύρου Β., Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, Τόμος Β΄, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα 1966<br/> | ||
| Γραμμή 58: | Γραμμή 74: | ||
<div id='CustomDisplayTitle' style='display: none;'>Κωνσταντίνος | <div id='CustomDisplayTitle' style='display: none;'>Κωνσταντίνος ΙΒ΄</div>{{DISPLAYTITLE:Κωνσταντίνος ΙΒ΄}} | ||
{{DEFAULTSORT: | {{DEFAULTSORT:, Κωνσταντίνος ΙΒ΄}} | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 11:30, 16 Νοεμβρίου 2023
Κωνσταντίνος ΙΒ΄ | |
|---|---|
 | |
| α/α | 100311 |
| Όνομα | Κωνσταντίνος ΙΒ΄ |
| Πόλη καταγωγής | Μυστράς |
| Νομός καταγωγής | Λακωνίας |
| Ημερομηνία Γέννησεως | 12 Αυγούστου 1868 |
| Τόπος θυσίας | Παλέρμο Σικελίας |
| Ημερομηνία θυσίας | 29/12/1922 (π.η) |
| Πατρώνυμο | Γεώργιος Α΄ |
| Μητέρα | Όλγα Βλαδιμηρόβνα |
| Αδέλφια (συνολικά) | 8 |
| Σύζυγος | Σοφία Hohedgolern |
| Τέκνα (αριθμός) | 6 |
| Στρατιωτικό Αξίωμα | Αρχιστράτηγος |
| Σώμα στρατού | Στρατός ξηράς |
| Πολιτικό Αξίωμα | Διάδοχος Ελληνικού θρόνου |
| Ιδιότητα Μακεδονομάχου | Συνδρομητής |
Κωνσταντίνος ΙΒ΄ (Αυγούστου 12, 1868 - 29/12/1922 (π.η)|11/1/1923) Πήρε μέρος σαν Αρχιστράτηγος. Διετέλεσε Διάδοχος Ελληνικού θρόνου. Η ιδιότητα του στον αγώνα ήταν Συνδρομητής.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1868 και ήταν ο πρωτότοκος γιος του βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου του Α΄ και της Βασίλισσας Όλγας. Για την εκ πατρός καταγωγή του υπάρχει μια εκδοχή, στην οποία υποστηρίζεται ότι είναι απευθείας απόγονος του τελευταίου αυτοκράτορα της Ρωμανίας, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
Σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού και το 1886 πήγε στο Βερολίνο και μετεκπαιδεύτηκε για δύο χρόνια στη στρατιωτική σχολή της Πρωσικής Ακαδημίας Πολέμου.
Στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, ανέλαβε πολύ νέος την αρχιστρατηγία, παρά τη θέλησή του, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί ως υπεύθυνος της ήττας του ελληνικού στρατού.
Μετά τον πόλεμο, η κυβέρνηση του Θεοτόκη τού ανέθεσε την αναδιοργάνωση του στρατού.
Τον Ιανουάριο του 1904 ο διάδοχος Κωνσταντίνος συναντήθηκε με τον μακεδονομάχο καπετάν Κώττα και, αφού άκουσε την ιστορία του, του υποσχέθηκε ότι θα έβρισκε λύση για να βοηθήσει τους Μακεδόνες. Τελικά, χάρη στη διαμεσολάβηση και την επιμονή του, η κυβέρνηση του Θεοτόκη δέχτηκε να αποσταλούν στη Μακεδονία τέσσερις αξιωματικοί, ο Λοχαγός Αλέξανδρος Κοντούλης, ο υπολοχαγός Αναστάσιος Παπούλας, ο ανθυπολοχαγός Γεώργιος Κολοκοτρώνης και ο ανθυπολοχαγός Πυροβολικού Παύλος Μελάς.
Με το κίνημα στο Γουδή το 1909 ο διάδοχος Κωνσταντίνος και οι πρίγκιπες παραιτήθηκαν από τον στρατό, κατ’ επιθυμία των επαναστατών, για να επανέλθουν πάλι το 1911.
Στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913, ο διάδοχος Κωνσταντίνος, ως αρχιστράτηγος, ελευθέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας και της Ηπείρου, όσο περισσότερο μπορούσε, και από τον Μάρτιο του 1913 διαδέχτηκε στον θρόνο τον πατέρα του, που είχε δολοφονηθεί στη Θεσσαλονίκη στις 5 Μαρτίου 1913.
Στον Εθνικό Διχασμό συγκρούστηκε με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, καθώς ο τελευταίος τού ζητούσε την είσοδο στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, χωρίς όμως όρους κι αφού δώσει την Καβάλα στους Βουλγάρους. Αυτή ήταν και η αφορμή να ξεκινήσει και ο Εθνικός διχασμός.
Τελικά, υπό την πίεση της Αντάντ, το 1917 παραιτήθηκε και έφυγε από την Ελλάδα, για να επανέλθει με δημοψήφισμα τον Νοέμβριο του 1920 στον θρόνο, με αποτέλεσμα οι Μεγάλες Δυνάμεις να παύσουν να υποστηρίζουν τον ελληνικό στρατό στην εκστρατεία του στη Μικρά Ασία και έτσι να επέλθει η Μικρασιατική Καταστροφή. Μετά το πραξικόπημα του Νικόλαου Πλαστήρα, το οποίο ζητούσε τη παραίτηση του βασιλιά υπέρ του διαδόχου, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος παραιτήθηκε και έφυγε από την Ελλάδα, αφήνοντας στον θρόνο τον γιο του Γεώργιο. Απεβίωσε στο Παλέρμο (αρχαία Ελληνική αποικία Πάνορμος) της Σικελίας στις 29 Δεκεμβρίου 1922 (π.ημ.) ή στις 11 Ιανουαρίου 1923, λόγω σοβαρών χρόνιων ασθενειών και τέλος, από τη θλίψη του για τη δίκη και την εκτέλεση των έξι, μια δίκη που 90 χρόνια μετά επαναλήφθηκε στον Άρειο Πάγο και αθώωσε πανηγυρικά και τους έξι.
Φωτογραφίες
Κωνσταντίνος
Βιβλιογραφία
1. (Β014) Μελά Ναταλίας Π., Παύλος Μελάς, Εκδόσεις Δωδώνη, Αθήνα 1998
2. (Β022) Παπαφλωράτου Ιωάννη Σ., Η ιστορία του Ελληνικού Στρατού (1833 – 1949), Η δράση των I-VII Μεραρχιών Πεζικού, Νομική και χαρτογραφική παρουσίαση των γεγονότων, Τόμος Α΄, Εκδόσεις Σακούλα Α.Ε., Αθήνα 2014
3. (Β061) Μαρκεζίνη Σπύρου Β., Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, Τόμος Α΄, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα 1966
4. (Β062) Μαρκεζίνη Σπύρου Β., Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, Τόμος Β΄, Εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα 1966
Πηγές
Πηγές φωτογραφιών:
1. (Ι132) Η απλή καθημερινή ζωή του Στρατηλάτη βασιλιά
