Σπυρίδων Μήλιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Μακεδονομάχοι
Σπυρίδων Μήλιος
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
 
(6 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται)
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Infobox military person
{{Infobox military person
| autonumber            = 101119
| autonumber            = 101119
| name                  = Σπυρίδων Μήλιος
| name                  = Σπυρίδων Σπυρομήλιος
| image                  = Μήλιος Σπυρίδων (Μπούας).jpg
| image                  = Μήλιος Σπυρίδων (Μπούας).jpg
| last_name              = Μήλιος
| last_name              = Σπυρομήλιος
| first_name            = Σπυρίδων
| first_name            = Σπυρίδων
| pen_name              = Καπετάν Μπούας, Σπυρίδων Σουρής
| pen_name              = Καπετάν Μπούας, Σπυρίδων Σουρής
Γραμμή 12: Γραμμή 12:
| father                = Μιχαήλ
| father                = Μιχαήλ
| siblings_total        = 3
| siblings_total        = 3
| children_number        = 6
| military_office        = Υπομοίραρχος
| military_office        = Υπομοίραρχος
| military_weapon        = Χωροφυλακή
| military_weapon        = Χωροφυλακή
Γραμμή 20: Γραμμή 21:




'''Μήλιος Σπυρίδων (Καπετάν Μπούας, Σπυρίδων Σουρής)''' (1864 - Μαΐου 19, 1930) Πήρε μέρος σαν Υπομοίραρχος. Υπηρέτησε στο Χωροφυλακή. Διετέλεσε Υπάλληλος Προξενείου Θεσσαλονίκης.  Η ιδιότητα του στον αγώνα ήταν [[:Κατηγορία:Οργανωτής Αρχηγός|Οργανωτής Αρχηγός]].
'''Σπυρομήλιος Σπυρίδων (Καπετάν Μπούας, Σπυρίδων Σουρής)''' (1864 - Μαΐου 19, 1930) Πήρε μέρος σαν Υπομοίραρχος. Υπηρέτησε στο Χωροφυλακή. Διετέλεσε Υπάλληλος Προξενείου Θεσσαλονίκης.  Η ιδιότητα του στον αγώνα ήταν [[:Κατηγορία:Οργανωτής Αρχηγός|Οργανωτής Αρχηγός]].


==Βιογραφικό==
==Βιογραφικό==
Ο Σπύρος (Σπυρίδων) Σπυρομήλιος γεννήθηκε το 1864,  με  καταγωγή  από τη Χιμάρα. Φοίτησε  στη  Ναυτική  Σχολή Κεφαλληνίας, αλλά τελικά το 1883 κατατάχθηκε στο Σώμα της Χωροφυλακής, απ’ όπου έγινε και αξιωματικός. Νυμφεύθηκε και απέκτησε έξι παιδιά.
Έγινε μέλος της Εθνικής  Εταιρείας και το 1897 πήρε μέρος στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο, στο Ηπειρωτικό μέτωπο.
Αργότερα συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα, αρχικά επιτυγχάνοντας την επιστράτευση Κρητών. Τον Σεπτέμβρη του 1904 τοποθετήθηκε μυστικά ως ειδικός γραφέας στο Ελληνικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, με το ψευδώνυμο Σουρής και οργανώνοντας τον αγώνα. Τον Ιανουάριο του 1905 επέστρεψε στην Αθήνα. Γύρισε πάλι στη Μακεδονία στις 28 Απριλίου 1905, ως αρχηγός ενόπλου Σώματος, έχοντας το ψευδώνυμο Αθάλης Μπούας, ακολουθώντας το ελληνικό αντάρτικο Σώμα του Κωνσταντίνου Μαζαράκη-Αινιάν. Στις 5 Μαΐου 1905 το ελληνικό αντάρτικο Σώμα του Σπυρομήλιου, μαζί και αυτό του Εμμανουήλ Κατσίγαρη συμμετείχε στη μάχη του χωριού Σιαμπάνιστα εναντίον των Τούρκων. Το ελληνικό αντάρτικο Σώμα του Σπυρομήλιου όμως, πηγαίνοντας στην Αριδαία και στο χωριό Πρόμαχοι της Έδεσσας, όπου και θα δρούσε, δέχτηκε επίθεση από τους βουλγαρίζοντες στο χωριό Πάτημα ή Πατατσί. Κατά τη διάρκεια της μάχης, ο Σπυρομήλιος τραυματίστηκε στο αριστερό πόδι και μετά από την παραμονή του στο χωριό Βλάδοβο (σημερινό Άγρας του νομού Πέλλης), νοσηλεύτηκε για τρεις με τέσσερις μήνες στην Νάουσα. Κατά το διάστημα αυτό, οι περισσότεροι από τους συντρόφους του εντάχθηκαν στο ελληνικό αντάρτικο Σώμα του Κατσίγαρη. Έπειτα, ο Σπυρομήλιος επέστρεψε στην Αθήνα.
Το 1906 ο Σπυρομήλιος ίδρυσε μαζί με άλλους την οργάνωση «Ηπειρωτική Εταιρεία», η οποία, υπό την ηγεσία του Παναγιώτη Δαγκλή, ετοίμαζε την απελευθέρωση της Ηπείρου, ενώ το 1909, όντας μοίραρχος, ήταν ένας από τους ιδρυτές του Στρατιωτικού συνδέσμου και συμμετείχε στο στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή.
Στους Βαλκανικούς Πολέμους, όντας αρχηγός σώματος εθελοντών, ελευθέρωσε αρχικά την πόλη των Φιλιατών της Θεσπρωτίας, διώχνοντας τους Τούρκους, ενώ στις 5 Νοεμβρίου  1912,  με  εντολή  της  ελληνικής  κυβέρνησης και με λίγους εθελοντές, αποβιβάστηκε στη Χιμάρα, την οποία απελευθέρωσε. Στη συνέχεια ελευθέρωσε και μερικά από τα χωριά της Χιμάρας, αλλά συγκρούστηκε πολλές φορές με τους  Αλβανούς,  με  κυριότερη  σύγκρουση  αυτή στο Κούτσι στις 18 Νοεμβρίου 1912. Όμως, στις 29 Νοεμβρίου 1912, κι ενώ είχε προηγηθεί η διακήρυξη της αλβανικής ανεξαρτησίας στην ελληνικότατη και σημαντικότατη πόλη του Αυλώνα, ο Σπυρομήλιος διατάχτηκε να εγκαταλείψει την περιοχή. Οι Αλβανοί αρχίζουν να εξοπλίζονται και να συγκεντρώνονται για την ανακατάληψη της Χιμάρας. Ο Σπυρομήλιος αρνήθηκε να φύγει και ταυτόχρονα οργάνωσε αμυντικές θέσεις  και  σχέδια  απόκρουσης,  αντιμετωπίζοντας τις αλβανικές επιθέσεις κατά της Χιμάρας και των περιχώρων  της  μέχρι  τις αρχές του 1913, που έφτασαν στη Χιμάρα τμήματα του τακτικού ελληνικού στρατού. Τότε ο Σπυρομήλιος ζήτησε από τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο (του οποίου ήταν και προσωπικός φίλος) να κατευθυνθεί προς τον Αυλώνα. Δυστυχώς εκείνος του το απαγόρευσε, όπως και έκανε και στον τότε διάδοχο  Κωνσταντίνο,  γιατί  δεν  ήθελε  να  χαλάσει  τις  διπλωματικές  σχέσεις με την Ιταλία, η οποία όμως εποφθαλμιούσε να κυριαρχήσει στην Αδριατική Θάλασσα εις βάρος της Ελλάδας.
Μετά τους  Βαλκανικούς  Πολέμους  και  την  υπογραφή  του  Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας, δόθηκε διαταγή να εκκενωθεί η Βόρειος Ήπειρος, αλλά ο Σπυρομήλιος, αφού είχε διαμαρτυρηθεί στην ελληνική κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 1914, στις 9 Φεβρουαρίου 1914 αρνήθηκε να αποχωρήσει. Την ίδια μέρα έστειλε κρυπτογραφημένο τηλεγράφημα στον Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο και στον Μητροπολίτη Κονίτσης, λέγοντάς τους ότι επρόκειτο  να κηρύξει αυτονομία στη Χιμάρα και τους προέτρεψε να κάνουν το ίδιο κι αυτοί στις περιοχές τους, κάτι που έγινε την 10η Φεβρουαρίου. Αφού τέθηκε κάτω από τις διαταγές της σχηματισμένης από τις 17 Φεβρουαρίου 1914 προσωρινής κυβέρνησης της αυτόνομης Βορείου Ηπείρου, συμμετείχε σε πολλές μάχες του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα. Μετά τη δεύτερη απελευθέρωση της αυτόνομης Βορείου Ηπείρου στα τέλη του 1914, ο Σπυρομήλιος εξελέγη βουλευτής Αργυροκάστρου στις εκλογές του Μαΐου του 1915, αλλά μετά την κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους της απελευθερωμένης Βορείου  Ηπείρου  από  τους  Ιταλούς, κατέφυγε στην Αθήνα και τον αγώνα ανέλαβε ο αδελφός του, ο Νίκος Σπυρομήλιος.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 19 Μαΐου 1930 και κηδεύτηκε παρουσία του Ελευθερίου Βενιζέλου, πολιτικών και στρατιωτικών αρχών αλλά και κόσμου. Όμως, δεν εκπληρώθηκε η επιθυμία του να ταφεί στη Χιμάρα, καθώς οι Αλβανοί δεν το ήθελαν για ευνόητους λόγους.


<div id='FileFighterBiography'></div>
<div id='FileFighterBiography'></div>
Γραμμή 30: Γραμμή 44:
==Φωτογραφίες ==
==Φωτογραφίες ==
<gallery class="center">
<gallery class="center">
File:Μήλιος Σπυρίδων (Μπούας).jpg|Σπυρίδων Μήλιος
File:Μήλιος Σπυρίδων (Μπούας).jpg|Σπυρίδων Σπυρομήλιος
</gallery>
</gallery>




==Βιβλιογραφία==
==Βιβλιογραφία==
1. ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Μαστέλλου – Γιαννάκενα Ελίνας, Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας (1904 – 1908), Ο σκοπός του και οι ήρωες του, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2018<br/>
1. ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Μαστέλλου – Γιαννάκενα Ελίνας Δημ., Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας (1904 – 1908), Ο σκοπός του και οι ήρωες του, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2018<br/>
2. ([[Βιβλίο:ΗΒ029|ΗΒ029]]) Στρατηγού Παναγιώτη Δαγκλή, Αναμνήσεις – Έγγραφα – Αλληλογραφία (Το αρχείο του), Τόμοι Α’ και Β’, Επιμέλεια: Ξ. Λευκοπαρίδη, Βιβλιοπωλείο Ε.Γ. Βαγιονάκη<br/>
2. ([[Βιβλίο:Β087|Β087]]) Περιοδικό «Φίλοι των Πολυτέκνων», Τριμηνιαία Έκδοση «Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων», Έτος Η΄, Αριθμός Φύλλου 24, Δεκέμβριος 1984<br/>
3. ([[Βιβλίο:ΗΒ040|ΗΒ040]]) Αντωνίου Κωνσταντίνου, Η ιστορία της Ελληνικής Βασιλικής χωροφυλακής 1833 – 1967, Τόμος Β’, Εκδοτικός Οίκος Χρηματιστήριον του βιβλίου, Πανεπιστημίου 36, Γ. Λαδιάς & Σία Ε.Λ.Ε.<br/>
3. ([[Βιβλίο:ΗΒ029|ΗΒ029]]) Στρατηγού Παναγιώτη Δαγκλή, Αναμνήσεις – Έγγραφα – Αλληλογραφία (Το αρχείο του), Τόμοι Α’ και Β’, Επιμέλεια: Ξ. Λευκοπαρίδη, Βιβλιοπωλείο Ε.Γ. Βαγιονάκη<br/>
4. ([[Βιβλίο:ΗΒ040|ΗΒ040]]) Αντωνίου Κωνσταντίνου, Η ιστορία της Ελληνικής Βασιλικής χωροφυλακής 1833 – 1967, Τόμος Β’, Εκδοτικός Οίκος Χρηματιστήριον του βιβλίου, Πανεπιστημίου 36, Γ. Λαδιάς & Σία Ε.Λ.Ε.<br/>




==Πηγές==
==Πηγές==
Πηγές φωτογραφιών:<br/>
 
1. ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Μαστέλλου – Γιαννάκενα Ελίνας, Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας (1904 – 1908), Ο σκοπός του και οι ήρωες του, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα<br/>
'''Πηγές φωτογραφιών:'''<br/>1. ([[Βιβλίο:Β013|Β013]]) Μαστέλλου – Γιαννάκενα Ελίνας Δημ., Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας (1904 – 1908), Ο σκοπός του και οι ήρωες του, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2018<br/>




[[Κατηγορία:Μακεδονομάχοι]]
[[Κατηγορία:Μακεδονομάχοι]]
<!--[[Κατηγορία:Θυσιάστηκαν στον αγώνα]]-->
[[Κατηγορία:Πολύτεκνοι]]
[[Κατηγορία:Στρατιωτικός]]
[[Κατηγορία:Στρατιωτικός]]
[[Κατηγορία:Χωροφυλακή]]
[[Κατηγορία:Χωροφυλακή]]
Γραμμή 55: Γραμμή 70:




<div id='CustomDisplayTitle' style='display: none;'>Σπυρίδων Μήλιος</div>{{DISPLAYTITLE:Μήλιος Σπυρίδων}}  
<div id='CustomDisplayTitle' style='display: none;'>Σπυρίδων Σπυρομήλιος</div>{{DISPLAYTITLE:Σπυρομήλιος Σπυρίδων}}  


{{DEFAULTSORT:Μήλιος, Σπυρίδων}}
{{DEFAULTSORT:Σπυρομήλιος, Σπυρίδων}}

Τελευταία αναθεώρηση της 08:03, 19 Μαΐου 2024

Σπυρίδων Σπυρομήλιος
Μήλιος Σπυρίδων (Μπούας).jpg
α/α101119
ΕπώνυμοΣπυρομήλιος
ΌνομαΣπυρίδων
ΨευδώνυμοΚαπετάν Μπούας, Σπυρίδων Σουρής
Πόλη καταγωγήςΧιμάρα
Νομός καταγωγήςΒορείου Ηπείρου
Ημερομηνία Γέννησεως1864
Ημερομηνία θυσίας19 Μαΐου 1930
ΠατρώνυμοΜιχαήλ
Αδέλφια (συνολικά)3
Τέκνα (αριθμός)6
Στρατιωτικό ΑξίωμαΥπομοίραρχος
Στρατιωτικό όπλοΧωροφυλακή
Σώμα στρατούΣτρατός ξηράς
Πολιτικό ΑξίωμαΥπάλληλος Προξενείου Θεσσαλονίκης
Ιδιότητα ΜακεδονομάχουΟργανωτής Αρχηγός


Σπυρομήλιος Σπυρίδων (Καπετάν Μπούας, Σπυρίδων Σουρής) (1864 - Μαΐου 19, 1930) Πήρε μέρος σαν Υπομοίραρχος. Υπηρέτησε στο Χωροφυλακή. Διετέλεσε Υπάλληλος Προξενείου Θεσσαλονίκης. Η ιδιότητα του στον αγώνα ήταν Οργανωτής Αρχηγός.

Βιογραφικό

Ο Σπύρος (Σπυρίδων) Σπυρομήλιος γεννήθηκε το 1864, με καταγωγή από τη Χιμάρα. Φοίτησε στη Ναυτική Σχολή Κεφαλληνίας, αλλά τελικά το 1883 κατατάχθηκε στο Σώμα της Χωροφυλακής, απ’ όπου έγινε και αξιωματικός. Νυμφεύθηκε και απέκτησε έξι παιδιά.

Έγινε μέλος της Εθνικής Εταιρείας και το 1897 πήρε μέρος στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο, στο Ηπειρωτικό μέτωπο.

Αργότερα συμμετείχε στον Μακεδονικό Αγώνα, αρχικά επιτυγχάνοντας την επιστράτευση Κρητών. Τον Σεπτέμβρη του 1904 τοποθετήθηκε μυστικά ως ειδικός γραφέας στο Ελληνικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, με το ψευδώνυμο Σουρής και οργανώνοντας τον αγώνα. Τον Ιανουάριο του 1905 επέστρεψε στην Αθήνα. Γύρισε πάλι στη Μακεδονία στις 28 Απριλίου 1905, ως αρχηγός ενόπλου Σώματος, έχοντας το ψευδώνυμο Αθάλης Μπούας, ακολουθώντας το ελληνικό αντάρτικο Σώμα του Κωνσταντίνου Μαζαράκη-Αινιάν. Στις 5 Μαΐου 1905 το ελληνικό αντάρτικο Σώμα του Σπυρομήλιου, μαζί και αυτό του Εμμανουήλ Κατσίγαρη συμμετείχε στη μάχη του χωριού Σιαμπάνιστα εναντίον των Τούρκων. Το ελληνικό αντάρτικο Σώμα του Σπυρομήλιου όμως, πηγαίνοντας στην Αριδαία και στο χωριό Πρόμαχοι της Έδεσσας, όπου και θα δρούσε, δέχτηκε επίθεση από τους βουλγαρίζοντες στο χωριό Πάτημα ή Πατατσί. Κατά τη διάρκεια της μάχης, ο Σπυρομήλιος τραυματίστηκε στο αριστερό πόδι και μετά από την παραμονή του στο χωριό Βλάδοβο (σημερινό Άγρας του νομού Πέλλης), νοσηλεύτηκε για τρεις με τέσσερις μήνες στην Νάουσα. Κατά το διάστημα αυτό, οι περισσότεροι από τους συντρόφους του εντάχθηκαν στο ελληνικό αντάρτικο Σώμα του Κατσίγαρη. Έπειτα, ο Σπυρομήλιος επέστρεψε στην Αθήνα.

Το 1906 ο Σπυρομήλιος ίδρυσε μαζί με άλλους την οργάνωση «Ηπειρωτική Εταιρεία», η οποία, υπό την ηγεσία του Παναγιώτη Δαγκλή, ετοίμαζε την απελευθέρωση της Ηπείρου, ενώ το 1909, όντας μοίραρχος, ήταν ένας από τους ιδρυτές του Στρατιωτικού συνδέσμου και συμμετείχε στο στρατιωτικό κίνημα στου Γουδή.

Στους Βαλκανικούς Πολέμους, όντας αρχηγός σώματος εθελοντών, ελευθέρωσε αρχικά την πόλη των Φιλιατών της Θεσπρωτίας, διώχνοντας τους Τούρκους, ενώ στις 5 Νοεμβρίου 1912, με εντολή της ελληνικής κυβέρνησης και με λίγους εθελοντές, αποβιβάστηκε στη Χιμάρα, την οποία απελευθέρωσε. Στη συνέχεια ελευθέρωσε και μερικά από τα χωριά της Χιμάρας, αλλά συγκρούστηκε πολλές φορές με τους Αλβανούς, με κυριότερη σύγκρουση αυτή στο Κούτσι στις 18 Νοεμβρίου 1912. Όμως, στις 29 Νοεμβρίου 1912, κι ενώ είχε προηγηθεί η διακήρυξη της αλβανικής ανεξαρτησίας στην ελληνικότατη και σημαντικότατη πόλη του Αυλώνα, ο Σπυρομήλιος διατάχτηκε να εγκαταλείψει την περιοχή. Οι Αλβανοί αρχίζουν να εξοπλίζονται και να συγκεντρώνονται για την ανακατάληψη της Χιμάρας. Ο Σπυρομήλιος αρνήθηκε να φύγει και ταυτόχρονα οργάνωσε αμυντικές θέσεις και σχέδια απόκρουσης, αντιμετωπίζοντας τις αλβανικές επιθέσεις κατά της Χιμάρας και των περιχώρων της μέχρι τις αρχές του 1913, που έφτασαν στη Χιμάρα τμήματα του τακτικού ελληνικού στρατού. Τότε ο Σπυρομήλιος ζήτησε από τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο (του οποίου ήταν και προσωπικός φίλος) να κατευθυνθεί προς τον Αυλώνα. Δυστυχώς εκείνος του το απαγόρευσε, όπως και έκανε και στον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο, γιατί δεν ήθελε να χαλάσει τις διπλωματικές σχέσεις με την Ιταλία, η οποία όμως εποφθαλμιούσε να κυριαρχήσει στην Αδριατική Θάλασσα εις βάρος της Ελλάδας.

Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και την υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας, δόθηκε διαταγή να εκκενωθεί η Βόρειος Ήπειρος, αλλά ο Σπυρομήλιος, αφού είχε διαμαρτυρηθεί στην ελληνική κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 1914, στις 9 Φεβρουαρίου 1914 αρνήθηκε να αποχωρήσει. Την ίδια μέρα έστειλε κρυπτογραφημένο τηλεγράφημα στον Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο και στον Μητροπολίτη Κονίτσης, λέγοντάς τους ότι επρόκειτο να κηρύξει αυτονομία στη Χιμάρα και τους προέτρεψε να κάνουν το ίδιο κι αυτοί στις περιοχές τους, κάτι που έγινε την 10η Φεβρουαρίου. Αφού τέθηκε κάτω από τις διαταγές της σχηματισμένης από τις 17 Φεβρουαρίου 1914 προσωρινής κυβέρνησης της αυτόνομης Βορείου Ηπείρου, συμμετείχε σε πολλές μάχες του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα. Μετά τη δεύτερη απελευθέρωση της αυτόνομης Βορείου Ηπείρου στα τέλη του 1914, ο Σπυρομήλιος εξελέγη βουλευτής Αργυροκάστρου στις εκλογές του Μαΐου του 1915, αλλά μετά την κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους της απελευθερωμένης Βορείου Ηπείρου από τους Ιταλούς, κατέφυγε στην Αθήνα και τον αγώνα ανέλαβε ο αδελφός του, ο Νίκος Σπυρομήλιος. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 19 Μαΐου 1930 και κηδεύτηκε παρουσία του Ελευθερίου Βενιζέλου, πολιτικών και στρατιωτικών αρχών αλλά και κόσμου. Όμως, δεν εκπληρώθηκε η επιθυμία του να ταφεί στη Χιμάρα, καθώς οι Αλβανοί δεν το ήθελαν για ευνόητους λόγους.


Φωτογραφίες

  • Σπυρίδων Σπυρομήλιος

    Σπυρίδων Σπυρομήλιος


Βιβλιογραφία

1. (Β013) Μαστέλλου – Γιαννάκενα Ελίνας Δημ., Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας (1904 – 1908), Ο σκοπός του και οι ήρωες του, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2018
2. (Β087) Περιοδικό «Φίλοι των Πολυτέκνων», Τριμηνιαία Έκδοση «Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων», Έτος Η΄, Αριθμός Φύλλου 24, Δεκέμβριος 1984
3. (ΗΒ029) Στρατηγού Παναγιώτη Δαγκλή, Αναμνήσεις – Έγγραφα – Αλληλογραφία (Το αρχείο του), Τόμοι Α’ και Β’, Επιμέλεια: Ξ. Λευκοπαρίδη, Βιβλιοπωλείο Ε.Γ. Βαγιονάκη
4. (ΗΒ040) Αντωνίου Κωνσταντίνου, Η ιστορία της Ελληνικής Βασιλικής χωροφυλακής 1833 – 1967, Τόμος Β’, Εκδοτικός Οίκος Χρηματιστήριον του βιβλίου, Πανεπιστημίου 36, Γ. Λαδιάς & Σία Ε.Λ.Ε.


Πηγές

Πηγές φωτογραφιών:
1. (Β013) Μαστέλλου – Γιαννάκενα Ελίνας Δημ., Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας (1904 – 1908), Ο σκοπός του και οι ήρωες του, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2018



Ανακτήθηκε από «https://macedonian-fighters.com/index.php?title=Σπυρίδων_Μήλιος&oldid=22601»