Δημήτριος Αρίδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
('''Αρίδας Δημήτριος''' (01 Μαρτίου 1864 - 11 Απριλίου 1969)) |
||
| (2 ενδιάμεσες αναθεωρήσεις από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 7: | Γραμμή 7: | ||
| county_of_origin = [[:Κατηγορία:Κοζάνης|Κοζάνης]] | | county_of_origin = [[:Κατηγορία:Κοζάνης|Κοζάνης]] | ||
| date_of_birth = 01 Μαρτίου 1864 | | date_of_birth = 01 Μαρτίου 1864 | ||
| date_of_sacrifice = 11 Απριλίου 1969 | | date_of_sacrifice = [[:Κατηγορία:11 Απριλίου|11 Απριλίου]] [[:Κατηγορία:1969|1969]] | ||
| father = Νικόλαος Αρίδας | | father = Νικόλαος Αρίδας | ||
| mother = Σταματία | | mother = Σταματία | ||
| Γραμμή 15: | Γραμμή 15: | ||
'''Αρίδας Δημήτριος''' (Μαρτίου | '''Αρίδας Δημήτριος''' (01 Μαρτίου 1864 - [[:Κατηγορία:11 Απριλίου|11 Απριλίου]] [[:Κατηγορία:1969|1969]]) | ||
==Βιογραφικό== | ==Βιογραφικό== | ||
Ο Δημήτριος Αρίδας γεννήθηκε στις 1/3/1864 στο χωριό [[:Κατηγορία:Λιβαδερό Κοζάνης|Λιβαδερό]] της [[:Κατηγορία:Κοζάνης|Κοζάνης]] και ήταν παιδί του Νικολάου Αρίδα και της Σταματούλας (Σταματίας). Από μικρή ηλικία έγινε ως αρχηγός μικρής αλλά ισχυρής συμμορίας κλεφτών. Παράλληλα έκανε το σύνδεσμο, φέρνοντας νεοφερμένους σε επαφή με τους αρχηγούς των Ελληνικών ανταρτικών σωμάτων, που δρούσαν στη περιοχή. | Ο Δημήτριος Αρίδας γεννήθηκε στις [[:Κατηγορία:1/3|1/3]]/1864 στο χωριό [[:Κατηγορία:Λιβαδερό Κοζάνης|Λιβαδερό]] της [[:Κατηγορία:Κοζάνης|Κοζάνης]] και ήταν παιδί του Νικολάου Αρίδα και της Σταματούλας (Σταματίας). Από μικρή ηλικία έγινε ως αρχηγός μικρής αλλά ισχυρής συμμορίας κλεφτών. Παράλληλα έκανε το σύνδεσμο, φέρνοντας νεοφερμένους σε επαφή με τους αρχηγούς των Ελληνικών ανταρτικών σωμάτων, που δρούσαν στη περιοχή. | ||
Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα, γνώρισε τον [[Παύλος_Μελάς | Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα, γνώρισε τον [[Παύλος_Μελάς|Παύλο Μελά]] και συμμετείχε σε κάποιες μάχες. Μάλιστα όταν έμαθε ότι σκοτώθηκε από τους Τούρκους, κατόπιν προδοσίας του βουλγάρου αρχικομιτατζή Μήτρου Βλάχου, ως αντίποινα έβαλε το κλέφτη Στάμκο ή Σταμκόπουλο από το χωριό Τριγωνικό της Κοζάνης να σκοτώσει τον Τούρκο διοικητή, κάτι που πέτυχε στο ακέραιο. Όμως όταν, κατ’ εντολή της τότε Ελληνικής κυβέρνησης, σκότωσε τον Τούρκο μπέη στη γέφυρα Προσηλίου-Μικροβάλτου Κοζάνης, παραδόθηκε στους Τούρκους με τη θέλησή του και καταδικάστηκε με 13 – 15 χρόνια εγκλεισμό στις φυλακές του Μοναστηρίου, όπου πολλές φορές έγινε απόπειρα της δολοφονίας του. Στο διάστημα αυτό, όλα όσα λεφτά του έστελνε η τότε Ελληνική κυβέρνηση, αυτός τα μοίραζε σε κρατουμένους καὶ φύλακες, καταφέρνοντας με αυτό το τρόπο να τους αποσπά κάθε φορά τις πληροφορίες που χρειάζονταν. | ||
Αποφυλακίστηκε το 1909 και γύρισε στο χωριό του. Αργότερα νυμφεύθηκε, αν και σε μεγάλη ηλικία μια δεκαεφτάχρονη κοπέλα, τη Πανάγιω από το χωριό Άκρη της Ελασσόνας και απέκτησε έξι παιδιά. Όταν τα παιδιά του μεγάλωσαν, τους έλεγε πως αν αποφασίσουν να δώσουν χαρτζιλίκι στο δικό τους παιδί, να δώσουν και στους φίλους του παιδιού, για να μη πληγωθούν. Φιλοσοφώντας έλεγε ότι κάποτε θα έρθει καιρός που οι άνθρωποι θα αποξενωθούν και θα κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους και πως τὰ παιδιά δε θα λένε την μάνα τους «μάνα» και τον πατέρα τους «πατέρα». Επίσης έλεγε πως φίλος αστυνομικός δεν υπάρχει. Ήταν ήρεμος άνθρωπος, λογικός, πολύ φιλότιμος και δε στενοχωριόταν για τα βάσανα που είχε η ζωή και αυτό έλεγε και στους δικούς του. Γι αυτό όλοι οι συγχωριανοί του τον περιέβαλλαν με στοργή. | Αποφυλακίστηκε το [[:Κατηγορία:1909|1909]] και γύρισε στο χωριό του. Αργότερα νυμφεύθηκε, αν και σε μεγάλη ηλικία μια δεκαεφτάχρονη κοπέλα, τη Πανάγιω από το χωριό Άκρη της Ελασσόνας και απέκτησε έξι παιδιά. Όταν τα παιδιά του μεγάλωσαν, τους έλεγε πως αν αποφασίσουν να δώσουν χαρτζιλίκι στο δικό τους παιδί, να δώσουν και στους φίλους του παιδιού, για να μη πληγωθούν. Φιλοσοφώντας έλεγε ότι κάποτε θα έρθει καιρός που οι άνθρωποι θα αποξενωθούν και θα κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους και πως τὰ παιδιά δε θα λένε την μάνα τους «μάνα» και τον πατέρα τους «πατέρα». Επίσης έλεγε πως φίλος αστυνομικός δεν υπάρχει. Ήταν ήρεμος άνθρωπος, λογικός, πολύ φιλότιμος και δε στενοχωριόταν για τα βάσανα που είχε η ζωή και αυτό έλεγε και στους δικούς του. Γι αυτό όλοι οι συγχωριανοί του τον περιέβαλλαν με στοργή. | ||
Απεβίωσε στις 11/4/1969, χωρίς να έχει αναγνωριστεί για την εθνική του δράση. | Απεβίωσε στις [[:Κατηγορία:11/4|11/4]]/[[:Κατηγορία:1969|1969]], χωρίς να έχει αναγνωριστεί για την εθνική του δράση. | ||
==Φωτογραφίες== | |||
==Βιβλιογραφία== | ==Βιβλιογραφία== | ||
==Πηγές== | ==Πηγές== | ||
* (Ι103) [https://ellinoistorin.gr/?p=16864 ''Δημήτριος Ἀρίδας (Ὁ Μακεδονομάχος τοῦ Λιβαδεροῦ).''] | |||
<references /> | |||
[[Κατηγορία:Μακεδονομάχοι]] | [[Κατηγορία:Μακεδονομάχοι]] | ||
[[Κατηγορία:Πολύτεκνοι]] | [[Κατηγορία:Πολύτεκνοι]] | ||
[[Κατηγορία: | [[Κατηγορία:11 Απριλίου]] | ||
[[Κατηγορία:1969]] | |||
[[Κατηγορία:Λιβαδερό Κοζάνης]] | [[Κατηγορία:Λιβαδερό Κοζάνης]] | ||
[[Κατηγορία:Κοζάνης]] | [[Κατηγορία:Κοζάνης]] | ||
<div id='CustomDisplayTitle' style='display: none;'>Δημήτριος Αρίδας [† 11 Απριλίου 1969]</div> | |||
<div style='display:none;'>{{DISPLAYTITLE:Αρίδας Δημήτριος}}</div> | |||
<div style='display:none;'>{{DEFAULTSORT:αριδαςδημητριος}}</div> | |||
---------------------- | |||
''Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα '''«Μακεδονομάχοι»''', καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, '''[https://evaggelialappa.gr/resume Ευαγγελία Κ. Λάππα]'''.'' | |||
Τελευταία αναθεώρηση της 22:03, 17 Ιουλίου 2024
Δημήτριος Αρίδας | |
|---|---|
| α/α | 100097 |
| Επώνυμο | Αρίδας |
| Όνομα | Δημήτριος |
| Τόπος καταγωγής | Λιβαδερό |
| Νομός καταγωγής | Κοζάνης |
| Ημερομηνία γέννησεως | 01 Μαρτίου 1864 |
| Ημερομηνία θανάτου | 11 Απριλίου 1969 |
| Πατρώνυμο | Νικόλαος Αρίδας |
| Μητέρα | Σταματία |
| Σύζυγος | Παναγιώτα |
| Τέκνα (Αριθμός) | 6 |
Αρίδας Δημήτριος (01 Μαρτίου 1864 - 11 Απριλίου 1969)
Βιογραφικό
Ο Δημήτριος Αρίδας γεννήθηκε στις 1/3/1864 στο χωριό Λιβαδερό της Κοζάνης και ήταν παιδί του Νικολάου Αρίδα και της Σταματούλας (Σταματίας). Από μικρή ηλικία έγινε ως αρχηγός μικρής αλλά ισχυρής συμμορίας κλεφτών. Παράλληλα έκανε το σύνδεσμο, φέρνοντας νεοφερμένους σε επαφή με τους αρχηγούς των Ελληνικών ανταρτικών σωμάτων, που δρούσαν στη περιοχή.
Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα, γνώρισε τον Παύλο Μελά και συμμετείχε σε κάποιες μάχες. Μάλιστα όταν έμαθε ότι σκοτώθηκε από τους Τούρκους, κατόπιν προδοσίας του βουλγάρου αρχικομιτατζή Μήτρου Βλάχου, ως αντίποινα έβαλε το κλέφτη Στάμκο ή Σταμκόπουλο από το χωριό Τριγωνικό της Κοζάνης να σκοτώσει τον Τούρκο διοικητή, κάτι που πέτυχε στο ακέραιο. Όμως όταν, κατ’ εντολή της τότε Ελληνικής κυβέρνησης, σκότωσε τον Τούρκο μπέη στη γέφυρα Προσηλίου-Μικροβάλτου Κοζάνης, παραδόθηκε στους Τούρκους με τη θέλησή του και καταδικάστηκε με 13 – 15 χρόνια εγκλεισμό στις φυλακές του Μοναστηρίου, όπου πολλές φορές έγινε απόπειρα της δολοφονίας του. Στο διάστημα αυτό, όλα όσα λεφτά του έστελνε η τότε Ελληνική κυβέρνηση, αυτός τα μοίραζε σε κρατουμένους καὶ φύλακες, καταφέρνοντας με αυτό το τρόπο να τους αποσπά κάθε φορά τις πληροφορίες που χρειάζονταν.
Αποφυλακίστηκε το 1909 και γύρισε στο χωριό του. Αργότερα νυμφεύθηκε, αν και σε μεγάλη ηλικία μια δεκαεφτάχρονη κοπέλα, τη Πανάγιω από το χωριό Άκρη της Ελασσόνας και απέκτησε έξι παιδιά. Όταν τα παιδιά του μεγάλωσαν, τους έλεγε πως αν αποφασίσουν να δώσουν χαρτζιλίκι στο δικό τους παιδί, να δώσουν και στους φίλους του παιδιού, για να μη πληγωθούν. Φιλοσοφώντας έλεγε ότι κάποτε θα έρθει καιρός που οι άνθρωποι θα αποξενωθούν και θα κοιτάνε μόνο το συμφέρον τους και πως τὰ παιδιά δε θα λένε την μάνα τους «μάνα» και τον πατέρα τους «πατέρα». Επίσης έλεγε πως φίλος αστυνομικός δεν υπάρχει. Ήταν ήρεμος άνθρωπος, λογικός, πολύ φιλότιμος και δε στενοχωριόταν για τα βάσανα που είχε η ζωή και αυτό έλεγε και στους δικούς του. Γι αυτό όλοι οι συγχωριανοί του τον περιέβαλλαν με στοργή.
Απεβίωσε στις 11/4/1969, χωρίς να έχει αναγνωριστεί για την εθνική του δράση.
Φωτογραφίες
Βιβλιογραφία
Πηγές
Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Μακεδονομάχοι», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.
