Ιωάννης Δραγούμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
('''Δραγούμης Ιωάννης (Γιάγκος, Ίδας)''' (14 Σεπτεμβρίου 1878 - 31 Ιουλίου 1920) Διετέλεσε Υποπρόξενος Μοναστηρίου Πελαγονίας. Εργαστήκε ως Διπλωμάτης. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Πράκτορας Α΄ Τάξεως.) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 20: | Γραμμή 20: | ||
'''Δραγούμης Ιωάννης (Γιάγκος, Ίδας)''' (14 Σεπτεμβρίου 1878 - [[:Κατηγορία:31 Ιουλίου|31 Ιουλίου]] [[:Κατηγορία:1920|1920]]) Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Υποπρόξενος|Υποπρόξενος]] Μοναστηρίου Πελαγονίας. | '''Δραγούμης Ιωάννης (Γιάγκος, Ίδας)''' (14 Σεπτεμβρίου 1878 - [[:Κατηγορία:31 Ιουλίου|31 Ιουλίου]] [[:Κατηγορία:1920|1920]]) Διετέλεσε [[:Κατηγορία:Υποπρόξενος|Υποπρόξενος]] Μοναστηρίου Πελαγονίας. Εργάστηκε ως [[:Κατηγορία:Διπλωμάτης|Διπλωμάτης]]. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν [[:Κατηγορία:Πράκτορας Α΄ Τάξεως|Πράκτορας Α΄ Τάξεως]]. | ||
==Βιογραφικό== | ==Βιογραφικό== | ||
| Γραμμή 27: | Γραμμή 27: | ||
Σπούδασε Νομικά στο Παρίσι και πήρε μέρος στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο ως δεκανέας. Μόλις τελείωσε τη στρατιωτική θητεία του, εργάστηκε ως διπλωμάτης. | Σπούδασε Νομικά στο Παρίσι και πήρε μέρος στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο ως δεκανέας. Μόλις τελείωσε τη στρατιωτική θητεία του, εργάστηκε ως διπλωμάτης. | ||
Το [[:Κατηγορία:1902|1902]], κατόπιν δικής του επιθυμίας, τοποθετήθηκε | Το [[:Κατηγορία:1902|1902]], κατόπιν δικής του επιθυμίας, τοποθετήθηκε ως υποπρόξενος στην πόλη Μοναστήρι, που ο ίδιος αγάπησε πολύ. Εκεί οργάνωσε την άμυνα των Ελλήνων εναντίον της βουλγαρικής προπαγάνδας και στήριζε τον Ελληνισμό σε όλη τη Δυτική Μακεδονία. Παράλληλα, βλέποντας και ανησυχώντας για την κατάσταση που βρισκόταν ο τόπος, έγραφε συνεχώς στην ελληνική κυβέρνηση να στείλει ενισχύσεις, ώστε να γίνουν ένοπλες συγκρούσεις Ελλήνων και Βουλγάρων. Η επιθυμία του τελικά επιτεύχθηκε με την αποστολή του επ’ αδελφή γαμπρού του Παύλου Μελά ως αρχηγού και τη θυσία του στη Σιάτιστα (σημερινό Μελάς) Καστοριάς (Βλ. Μελάς Παύλος). Σ’ αυτόν ο Ίων Δραγούμης αφιέρωσε και το βιβλίο του «Μαρτύρων και Ηρώων αίμα», που εκδόθηκε το [[:Κατηγορία:1907|1907]]. | ||
ως υποπρόξενος στην πόλη Μοναστήρι, που ο ίδιος αγάπησε πολύ. Εκεί οργάνωσε την άμυνα των Ελλήνων εναντίον της βουλγαρικής προπαγάνδας και στήριζε τον Ελληνισμό σε όλη τη Δυτική Μακεδονία. Παράλληλα, βλέποντας και ανησυχώντας για την κατάσταση που βρισκόταν ο τόπος, έγραφε συνεχώς στην ελληνική κυβέρνηση να στείλει ενισχύσεις, ώστε να γίνουν ένοπλες συγκρούσεις Ελλήνων και Βουλγάρων. Η επιθυμία του τελικά επιτεύχθηκε με την αποστολή του επ’ αδελφή γαμπρού του Παύλου Μελά ως αρχηγού και τη θυσία του στη Σιάτιστα (σημερινό Μελάς) Καστοριάς (Βλ. Μελάς Παύλος). Σ’ αυτόν ο Ίων Δραγούμης αφιέρωσε και το βιβλίο του «Μαρτύρων και Ηρώων αίμα», που εκδόθηκε το [[:Κατηγορία:1907|1907]]. | |||
Ο Ίων Δραγούμης, στη συνέχεια, υπηρέτησε και στα Προξενεία Σερρών ([[:Κατηγορία:1903|1903]]), του Πύργου, της Φιλιππούπολης ([[:Κατηγορία:1904|1904]]) και στην Ελληνική Πρεσβεία ([[:Κατηγορία:1908|1908]]). Όπου και να πήγαινε, ο Ελληνισμός ήταν πάντα το πρώτο και κύριο μέλημά του. | Ο Ίων Δραγούμης, στη συνέχεια, υπηρέτησε και στα Προξενεία Σερρών ([[:Κατηγορία:1903|1903]]), του Πύργου, της Φιλιππούπολης ([[:Κατηγορία:1904|1904]]) και στην Ελληνική Πρεσβεία ([[:Κατηγορία:1908|1908]]). Όπου και να πήγαινε, ο Ελληνισμός ήταν πάντα το πρώτο και κύριο μέλημά του. | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 07:08, 31 Ιουλίου 2024
Ιωάννης Δραγούμης (Γιάγκος, Ίδας) | |
|---|---|
 | |
| α/α | 100451 |
| Επώνυμο | Δραγούμης |
| Όνομα | Ιωάννης |
| Ψευδώνυμο | Γιάγκος, Ίδας |
| Τόπος καταγωγής | Βογατσικό |
| Νομός καταγωγής | Καστοριάς |
| Ημερομηνία γέννησεως | 14 Σεπτεμβρίου 1878 |
| Τόπος θανάτου | Αμπελόκηποι Αττικής |
| Ημερομηνία θανάτου | 31 Ιουλίου 1920 |
| Πατρώνυμο | Στέφανος Δραγούμης |
| Μητέρα | Ελισάβετ Κοντογιαννάκη |
| Αδέλφια (Συνολικά) | 11 |
| Πολιτειακό Αξίωμα | Υποπρόξενος Μοναστηρίου Πελαγονίας |
| Επάγγελμα - Τέχνη | Διπλωμάτης |
| Ιδιότητα Μακεδονομάχου | Πράκτορας Α΄ Τάξεως |
Δραγούμης Ιωάννης (Γιάγκος, Ίδας) (14 Σεπτεμβρίου 1878 - 31 Ιουλίου 1920) Διετέλεσε Υποπρόξενος Μοναστηρίου Πελαγονίας. Εργάστηκε ως Διπλωμάτης. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Πράκτορας Α΄ Τάξεως.
Βιογραφικό
Ο Ιωάννης (Ίων) Δραγούμης γεννήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου (π.η.)/14 Σεπτεμβρίου 1878 στην Αθήνα, με καταγωγή από το Βογατσικό της Καστοριάς, και ήταν το πέμπτο από τα έντεκα παιδιά του Στέφανου Δραγούμη και της Ελισάβετ Κοντογιαννάκη.
Σπούδασε Νομικά στο Παρίσι και πήρε μέρος στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο ως δεκανέας. Μόλις τελείωσε τη στρατιωτική θητεία του, εργάστηκε ως διπλωμάτης.
Το 1902, κατόπιν δικής του επιθυμίας, τοποθετήθηκε ως υποπρόξενος στην πόλη Μοναστήρι, που ο ίδιος αγάπησε πολύ. Εκεί οργάνωσε την άμυνα των Ελλήνων εναντίον της βουλγαρικής προπαγάνδας και στήριζε τον Ελληνισμό σε όλη τη Δυτική Μακεδονία. Παράλληλα, βλέποντας και ανησυχώντας για την κατάσταση που βρισκόταν ο τόπος, έγραφε συνεχώς στην ελληνική κυβέρνηση να στείλει ενισχύσεις, ώστε να γίνουν ένοπλες συγκρούσεις Ελλήνων και Βουλγάρων. Η επιθυμία του τελικά επιτεύχθηκε με την αποστολή του επ’ αδελφή γαμπρού του Παύλου Μελά ως αρχηγού και τη θυσία του στη Σιάτιστα (σημερινό Μελάς) Καστοριάς (Βλ. Μελάς Παύλος). Σ’ αυτόν ο Ίων Δραγούμης αφιέρωσε και το βιβλίο του «Μαρτύρων και Ηρώων αίμα», που εκδόθηκε το 1907.
Ο Ίων Δραγούμης, στη συνέχεια, υπηρέτησε και στα Προξενεία Σερρών (1903), του Πύργου, της Φιλιππούπολης (1904) και στην Ελληνική Πρεσβεία (1908). Όπου και να πήγαινε, ο Ελληνισμός ήταν πάντα το πρώτο και κύριο μέλημά του.
Έγραψε βιβλία όπως τη «Σαμοθράκη» (1908), το «Όσοι ζωντανοί» (1911), το «Ελληνικός Πολιτισμός» (1914) και το «Ο Ελληνισμός μου και οι Έλληνες», που εκδόθηκε το 1927 με επιμέλεια του αδελφού του Φίλιππου Δραγούμη.
Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, υπηρέτησε στο Γενικό Επιτελείο του Διαδόχου και Αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου. Μαζί με τον Βίκτωρα Δούσμανη και τον Ιωάννη Μεταξά διαπραγματεύτηκε την παράδοση της Θεσσαλονίκης στους Έλληνες και ύψωσε την ελληνική σημαία στη Μητρόπολη του Αγίου Δημητρίου.
Χαιρόταν που το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικότατης Μακεδονίας τουλάχιστον είχε ελευθερωθεί. Αλλά τον τσάκισε η είδηση ότι θα έμενε εκτός συνόρων το αγαπημένο του Μοναστήρι. Τόσο πολύ λυπήθηκε, που σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή του τον συντρόφευαν οι αναμνήσεις που πέρασε εκεί και η νοσταλγία να επιστρέψει σ’ αυτή την πόλη.
Στον Εθνικό Διχασμό, παραιτήθηκε από διπλωμάτης και στράφηκε στην πολιτική. Εκλέχθηκε στη Φλώρινα ανεξάρτητος Βουλευτής, καυτηριάζοντας την πολιτική και εθνική στάση του Βενιζέλου. Αυτός ήταν ο λόγος που το 1918 εξορίστηκε στην Κορσική μαζί με άλλους πολιτικούς αντιπάλους του τελευταίου. Εκεί έγραψε το τελευταίο βιβλίο του, το «Σταμάτημα». Έπειτα, μεταφέρθηκε στη Σκόπελο κι ύστερα αφέθηκε ελεύθερος, συνεχίζοντας τη δράση του κατά του Βενιζέλου.
Όταν έγινε η απόπειρα δολοφονίας κατά του Βενιζέλου στο Παρίσι, ο Ίων Δραγούμης συνελήφθη από στρατιωτικό απόσπασμα Κρητών του -επίσης Μακεδονομάχου και, δυστυχώς, φίλου του ΊωνοςΠαύλου Γύπαρη. Με εντολή του λοχία Σαρτζέτη (η εντολή είχε έρθει από πιο πάνω ιεραρχικά), που ήταν εκείνη την ώρα επικεφαλής του αποσπάσματος, ο Ίων Δραγούμης εκτελέστηκε με πυροβολισμό δίπλα στο ξενοδοχείο Χίλτον (σημερινή λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας) στους Αμπελόκηπους Αττικής στις 31 Ιουλίου 1920.
Φωτογραφίες
Ιωάννης Δραγούμης
(Πηγή: (Β042) Σμυρνιού – Παπαθανασίου Βιολέττας, Μοναστήρι, Ιστορική περιπλάνηση στην πάτρια γη, Εκδόσεις Μαίανδρος, Θεσσαλονίκη 1993.)
Βιβλιογραφία
- (Β033) Βακαλόπουλου Κωνσταντίνου Απ, Ίων Δραγούμης, Μαρτύρων και Ηρώων αίμα, Ανατομία της ελλαδικής πραγματικότητας, Εκδόσεις Σταμούλη, Θεσσαλονίκη 2008.
- (Β013) Μαστέλλου-Γιαννάκενα Ελίνας Δημ, Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας (1904 – 1908), Ο σκοπός του και οι ήρωες του, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2018.
- (Β034) Μαυρομάτη Θωμά, Αληθινοί ήρωες, Τόμος Β΄, Ήρωες της Μακεδονίας, Εκδόσεις Έαρ, Αθήνα 2018.
- (Β042) Σμυρνιού – Παπαθανασίου Βιολέττας, Μοναστήρι, Ιστορική περιπλάνηση στην πάτρια γη, Εκδόσεις Μαίανδρος, Θεσσαλονίκη 1993.
- (Β001) Χολέβα Ιωάννου Κ. και Κορμάλη Αθανασίου Λ, Ίων Δραγούμης, Οι ιδέες και οι αγωνίες του, το έργο και η δολοφονία του, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2013.
Πηγές
- (Ι216) Ίων Δραγούμης.
Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Μακεδονομάχοι», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.
