Κωνσταντίνος Χρήστου ή Ρουσάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από Μακεδονομάχοι
Κωνσταντίνος Χρήστου ή Ρουσάνης
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 64: Γραμμή 64:
</div>
</div>


<div style="text-align:left;" >
<div style="text-align:left !important;" >
''Μουσικολογικό Σχόλιο: Ήχος Πλάγιος του Δ''΄ σκληρός χρωματικός-Νεαβέντ. Ρυθμός επτάσημος του συρτού.  
''Μουσικολογικό Σχόλιο: Ήχος Πλάγιος του Δ''΄ σκληρός χρωματικός-Νεαβέντ. Ρυθμός επτάσημος του συρτού.  



Αναθεώρηση της 21:24, 26 Σεπτεμβρίου 2024

Κωνσταντίνος Χρήστου ή Ρουσάνης
Χρήστου ή Ρουσάνης Κωνσταντίνος.jpg
α/α102148
ΕπώνυμοΧρήστου ή Ρουσάνης
ΌνομαΚωνσταντίνος
Τόπος καταγωγήςΚώττας
Νομός καταγωγήςΦλώρινας
Ημερομηνία γέννησεως1863
Τόπος θανάτουΜοναστήρι Πελαγονίας
Ημερομηνία θανάτου27 Σεπτεμβρίου 1905
ΠατρώνυμοΧρήστος Ρουσάνης
ΜητέραΔέσποινα
ΣύζυγοςΖωή Σφέτκου
Τέκνα (Αριθμός)8
Τοπικό ΑξίωμαΚοινοτάρχης
Επάγγελμα - ΤέχνηΠολυτεχνίτης
Ιδιότητα ΜακεδονομάχουΑρχηγός Ενόπλου Σώματος


Χρήστου ή Ρουσάνης Κωνσταντίνος (1863 - 27 Σεπτεμβρίου 1905) Διετέλεσε Κοινοτάρχης. Εργάστηκε ως Πολυτεχνίτης. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Αρχηγός Ενόπλου Σώματος.

Βιογραφικό

Ο σλαβόφωνος Κώττας (Κωνσταντίνος) Χρήστου (ή Ρουσάνης, όπως ήταν το αρχικό επώνυμο της οικογένειάς του) γεννήθηκε το 1863 στη Ρούλια (σημερινό Κώττας Φλώρινας) και ήταν παιδί του Χρήστου και της Δέσποινας.

Άσκησε πολλά επαγγέλματα στο χωριό του και ταξίδευσε σε πολλές πόλεις για λόγους βιοποριστικούς. Από το 1893 έως το 1896 έγινε κοινοτάρχης του χωριού του. Νυμφεύτηκε την κατά τρία χρόνια μεγαλύτερή του Ζωή Σφέτκου και απέκτησε οκτώ παιδιά, εκ των οποίων δύο κορίτσια, η Πασχαλινή και η Βασιλική, και ένας γιος, ο Λάζαρος, απεβίωσαν σε πολύ νεαρή ηλικία.

Μη μπορώντας καθόλου να ανεχτεί τους Τούρκους, εντάχθηκε στη βουλγαρική οργάνωση ΕΜΕΟ, ξεγελασμένος από τα απατηλά συνθήματά της. Αργότερα, όμως, κατάλαβε περί τίνος πρόκειται, τους παράτησε και με τη βοήθεια του Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη συγκρότησε ένοπλο Σώμα, που πολεμούσε τόσο τους Τούρκους όσο και τους Βουλγάρους.

Όμως, μετά την αναχώρηση του Παύλου Μελά, ο Καπετάν Κώττας προδόθηκε στους Τούρκους, από τους οποίους συνελήφθη και φυλακίστηκε στις φυλακές του Μοναστηρίου. Έγιναν προσπάθειες να διαφύγει, αλλά όλες απέτυχαν και στις 27 Σεπτεμβρίου 1905 θανατώθηκε με απαγχονισμό.

Το κάθε μας χωριό (Καπετάν Κώττας)

Το κάθε μας χωριό τον Κώττα υμνεί,

της Ρούλιας τα αντάρτικα τ’ασκέρια,

που τ’ όνομά τους πήραν οι ουρανοί,

χρυσό να το κεντήσουν με τ’αστέρια.


Αιώνια τα ντουφέκια τους βροντούν,

στον κάμπο στα βουνά σε κάθε ράχη

και μπρος από τα μάτια μας περνούν,

αγέρωχοι οι Μακεδονομάχοι.


Τον Κώττα μυστικά τα χείλη υμνούν

και στήνουν στη θυσία του μνημεία,

οι Έλληνες που μάθαν να αγαπούν,

τους ήρωες και την Μακεδονία.

Μουσικολογικό Σχόλιο: Ήχος Πλάγιος του Δ΄ σκληρός χρωματικός-Νεαβέντ. Ρυθμός επτάσημος του συρτού.

Τραγούδι: Απόστολος Τσέρνος, Ρούλα Τσέρνου, Όλγα Σιάγαλη και ο Γιώργος Μπαγιώκης.

Έρευνα - Καταγραφή - Παραγωγή: Απόστολος Τσέρνος


Φωτογραφίες

Βιβλιογραφία

  • (Β026) Τζινίκου – Κακούλη Αθηνάς, Καπετάν Κώττας: Ο εθνομάρτυρας γηγενής Μακεδονομάχος, Ιδιωτική Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2000.
  • (Β027) Το Μεγάλο Συναξάρι, Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι, Χορηγός: Πέτρος Εμμ. Μάνος, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 2011.

Πηγές



Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Μακεδονομάχοι», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.