Χρήστου ή Ρουσάνης Κωνσταντίνος
Κωνσταντίνος Χρήστου ή Ρουσάνης | |
|---|---|
 | |
| α/α | 102148 |
| Επώνυμο | Χρήστου ή Ρουσάνης |
| Όνομα | Κωνσταντίνος |
| Πόλη καταγωγής | Κώττας |
| Νομός καταγωγής | Φλώρινας |
| Ημερομηνία Γέννησεως | 1863 |
| Τόπος θυσίας | Μοναστήρι Πελαγονίας |
| Ημερομηνία θυσίας | 27 Σεπτεμβρίου 1905 |
| Πατρώνυμο | Χρήστος Ρουσάνης |
| Μητέρα | Δέσποινα |
| Σύζυγος | Ζωή Σφέτκου |
| Τέκνα (αριθμός) | 8 |
| Τοπικό Αξίωμα | Κοινοτάρχης |
| Ιδιότητα Μακεδονομάχου | Αρχηγός ενόπλου σώματος |
Χρήστου ή Ρουσάνης Κωνσταντίνος (1863 - Σεπτεμβρίου 27, 1905) Διετέλεσε Κοινοτάρχης. Εργαστήκε σαν Πολυτεχνίτης. Η ιδιότητα του στον αγώνα ήταν Αρχηγός ενόπλου σώματος.
Βιογραφικό
Ο σλαβόφωνος Κώττας (Κωνσταντίνος) Χρήστου (ή Ρουσάνης, όπως ήταν το αρχικό επώνυμο της οικογένειάς του) γεννήθηκε το 1863 στη Ρούλια (σημερινό Κώττας Φλώρινας) και ήταν παιδί του Χρήστου και της Δέσποινας.
Άσκησε πολλά επαγγέλματα στο χωριό του και ταξίδευσε σε πολλές πόλεις για λόγους βιοποριστικούς. Από το 1893 έως το 1896 έγινε κοινοτάρχης του χωριού του. Νυμφεύτηκε την κατά τρία χρόνια μεγαλύτερή του Ζωή Σφέτκου και απέκτησε οκτώ παιδιά, εκ των οποίων δύο κορίτσια, η Πασχαλινή και η Βασιλική, και ένας γιος, ο Λάζαρος, απεβίωσαν σε πολύ νεαρή ηλικία.
Μη μπορώντας καθόλου να ανεχτεί τους Τούρκους, εντάχθηκε στη βουλγαρική οργάνωση ΕΜΕΟ, ξεγελασμένος από τα απατηλά συνθήματά της. Αργότερα, όμως, κατάλαβε περί τίνος πρόκειται, τους παράτησε και με τη βοήθεια του Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη συγκρότησε ένοπλο Σώμα, που πολεμούσε τόσο τους Τούρκους όσο και τους Βουλγάρους.
Όμως, μετά την αναχώρηση του Παύλου Μελά, ο Καπετάν Κώττας προδόθηκε στους Τούρκους, από τους οποίους συνελήφθη και φυλακίστηκε στις φυλακές του Μοναστηρίου. Έγιναν προσπάθειες να διαφύγει, αλλά όλες απέτυχαν και στις 27 Σεπτεμβρίου 1905 θανατώθηκε με απαγχονισμό.
Το κάθε μας χωριό
(Καπετάν Κώττας)
Το κάθε μας χωριό τον Κώττα υμνεί,
της Ρούλιας τα αντάρτικα τ’ασκέρια,
που τ’ όνομά τους πήραν οι ουρανοί,
χρυσό να το κεντήσουν με τ’αστέρια.
***
Αιώνια τα ντουφέκια τους βροντούν,
στον κάμπο στα βουνά σε κάθε ράχη
και μπρος από τα μάτια μας περνούν,
αγέρωχοι οι Μακεδονομάχοι.
***
Τον Κώττα μυστικά τα χείλη υμνούν
και στήνουν στη θυσία του μνημεία,
οι Έλληνες που μάθαν να αγαπούν,
τους ήρωες και την Μακεδονία.
(Μουσικολογικό Σχόλιο: Ήχος Πλάγιος του Δ΄ σκληρός χρωματικός-Νεαβέντ. Ρυθμός επτάσημος του συρτού. Τραγούδι: Απόστολος Τσέρνος, Ρούλα Τσέρνου, Όλγα Σιάγαλη και ο Γιώργος Μπαγιώκης. Έρευνα - Καταγραφή - Παραγωγή: Απόστολος Τσέρνος)
Φωτογραφίες
Κωνσταντίνος Χρήστου ή Ρουσάνης
Ο Μακεδών οπλαρχηγός Κώτες μετά των υιών του και ενός οπαδού του.
Βιβλιογραφία
1. (Β026) Τζινίκου – Κακούλη Αθηνάς, Καπετάν Κώττας: Ο εθνομάρτυρας γηγενής Μακεδονομάχος, Ιδιωτική Έκδοση, Θεσσαλονίκη 2000
2. (Β027) Το Μεγάλο Συναξάρι, Αφανείς γηγενείς Μακεδονομάχοι, Χορηγός: Πέτρος Εμμ. Μάνος, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, Θεσσαλονίκη 2011
3. (Ι016) Η ιστορία της Ελλάδας
Πηγές
Πηγές φωτογραφιών:
1. (Ν006) Τσακίρη Μαρίας, Παύλος Μελάς, Γράμματα από τη Μακεδονία, Εκπαιδευτική τηλεόραση 2008
