Σμολένσκη Κωνσταντίνος
Κωνσταντίνος Σμολένσκη | |
|---|---|
 | |
| α/α | 105750 |
| Επώνυμο | Σμολένσκη |
| Όνομα | Κωνσταντίνος |
| Τόπος καταγωγής | Φούρκα |
| Περιοχή καταγωγής | Ήπειρος |
| Ημερομηνία γέννησεως | 01 Φεβρουαρίου 1842 |
| Τόπος θανάτου | Αθήνα Αττικής |
| Ημερομηνία θανάτου | 27 Σεπτεμβρίου 1915 |
| Πατρώνυμο | Λεωνίδας Σμολένιτς |
| Μητέρα | Μαρία Αξιώτη |
| Αδέλφια (Συνολικά) | 2 |
| Σύζυγος | Χαρίκλεια Μελά |
| Τέκνα (Αριθμός) | 5 |
| Στρατιωτικός Βαθμός | Αντιστράτηγος |
| Στρατιωτικό Όπλο | Πυροβολικό |
| Κλάδος Ενόπλων Δυνάμεων | Στρατός Ξηράς |
| Ιδιότητα Μακεδονομάχου | Μέλος Μακεδονικού Κομιτάτου Αθηνών |
Σμολένσκη Κωνσταντίνος (01 Φεβρουαρίου 1842 - 27 Σεπτεμβρίου 1915) Κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα υπηρέτησε στο Πυροβολικό ως Αντιστράτηγος. Η ιδιότητά του στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν Μέλος Μακεδονικού Κομιτάτου Αθηνών.
Βιογραφικό
Ο Κωνσταντίνος Σμολένσκη γεννήθηκε στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 1843, έχοντας καταγωγή από τη Φούρκα της Ηπείρου, και ήταν ένας από τους δύο γιους του Λεωνίδα Σμολένιτς και της Μαρίας Αξιώτη.
Το αρχικό επώνυμο της οικογένειάς του ήταν Δήμου, αλλά, όταν οι πρόγονοί του κατέφυγαν στην τότε γερμανική αυτοκρατορία, απέκτησαν τίτλους σημαντικούς εκεί και άλλαξε σε Σμολένσκη. Με αυτό τον τρόπο δήλωνε τη φεουδαρχική κατοχή του όρους Σμόλικα της οροσειράς της Πίνδου, όπου οι Δήμου ήταν φοροεισπράκτορες πριν καταφύγουν στο κράτος των Αψβούργων και είχαν στην ιδιοκτησία τους μεγάλες εκτάσεις από την εποχή της Ρωμανίας.
Στην Ουγγαρία το επώνυμό τους προφερόταν ως Σμολένιτς.
Ο Κωνσταντίνος Σμολένσκη το 1857, σε ηλικία δεκαπέντε ετών, αφού τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων, όμως με τη συγκατάθεση του πατέρα του ο οποίος τότε ήταν Υπουργός των Στρατιωτικών, στην τότε κυβέρνηση του Δημητρίου Βούλγαρη, αποβλήθηκε με Διάταγμα, λόγω του ζωηρού και φύσει άτακτου χαρακτήρα του. Το 1860 αναχώρησε για το Βέλγιο, όπου φοίτησε στη Στρατιωτική σχολή Βρυξελλών. Στο δίπλωμα που έλαβε ο Σμολένσκη από τη Βελγική Στρατιωτική Σχολή και κάτω από την υπογραφή ενός των καθηγητών του, ανωτέρου αξιωματικού, υπάρχει η εξής ιδιόχειρη σημείωση: «Cet officier sera un our tres utile a son pays», δηλαδή «Ο αξιωματικός αυτός θα φανεί μία μέρα πολύ χρήσιμος στην πατρίδα του». Στις 5 Δεκεμβρίου 1863, ο Σμολένσκη επέστρεψε στην Αθήνα και κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό με τον βαθμό του ανθυπασπιστή Πυροβολικού.
Στις 5 Μαΐου 1854, προήχθη στον βαθμό του Ανθυπολοχαγού και την περίοδο 1866-67 συμμετείχε και διακρίθηκε στην Κρητική Επανάσταση, στις μάχες στο Μυλοπόταμο και τα Αμπελάκια, με αποτέλεσμα στις 7 Σεπτεμβρίου 1868 να προβιβαστεί στον βαθμό του Υπολοχαγού. Στις 27 Νοεμβρίου 1868, διακόπηκαν οι διπλωματικές σχέσεις Ελλάδος και Τουρκίας λόγω της Κρητικής Επαναστάσεως, σχέσεις που αποκαταστάθηκαν τον Δεκέμβριο του 1869, όταν κατεστάλη η εξέγερση στην Κρήτη. Τότε ο Σμολένσκη, που στο μεταξύ είχε επιστρέψει στην Αθήνα, επιλέχθηκε και πραγματοποίησε στρατιωτικές σπουδές στη Γερμανία και τη Γαλλία, τις οποίες όταν τελείωσε, γύρισε το 1874 στην Ελλάδα.
Στις 22 Νοεμβρίου 1875 παντρεύτηκε τη θεία του Ανθυπολοχαγού Παύλου Μελά, Χαρίκλεια Μελά. Απέκτησε μαζί της πέντε κόρες, από τις οποίες επέζησαν οι τρεις.
Στις 23 Φεβρουαρίου του 1877 προήχθη στον βαθμό του Λοχαγού Πυροβολικού. Την περίοδο από τις 22 Φεβρουαρίου έως 23 Μαρτίου 1881, του ανατέθηκε και συνέταξε το νέο κανονισμό των ελληνοτουρκικών μεθορίων, με τον οποίο προστέθηκαν στην Ελλάδα ολόκληρη η Θεσσαλία και μέρος της Ηπείρου. Στις 16 Ιουλίου 1881, ο Σμολένσκη προάχθηκε στον βαθμό του Ταγματάρχη και κατά την επιστρατεία του 1885-86 τού ανατέθηκε η οχύρωση της μεθορίου και έκτοτε τοποθετήθηκε καθηγητής της Οχυρωματικής στη Σχολή Ευελπίδων και επιτελάρχης του Αρχηγού του Στρατού. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1888 προάχθηκε κατ’ επιλογή στον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη και του ανατέθηκαν καθήκοντα Στρατοδίκη και διατέλεσε Πρόεδρος του Α΄ διαρκούς Στρατοδικείου, ενώ στις 26 Μαΐου 1895 ο Σμολένσκη προάχθηκε στον βαθμό του Συνταγματάρχη.
Το 1896 τού ανατέθηκε η Διοίκηση του 3ου Συντάγματος Πυροβολικού και με την ιδιότητά του διηύθυνε τις δυνάμεις της 3ης Ταξιαρχίας, την οποία αποτελούσαν το 7ο και 8ο Συντάγματα Πεζικού, το 6ο, 8ο και 9ο Τάγματα Ευζώνων, μία διλοχία Μηχανικού και 2 ίλες Ιππικού. Στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, επικεφαλής της 3ης Ταξιαρχίας, αμύνθηκε στα στενά του Ρεβενίου, υποχωρώντας στα Φάρσαλα, ενώ στη συνέχεια στάλθηκε στο Βελεστίνο, για να ανακόψει την προέλαση του τουρκικού στρατού προς την πόλη του Βόλου. Κατέλαβε τα υψώματα δίπλα στο «Πιλάφ τεπέ» και στις 17, 23 και 24 Απριλίου απόκρουσε τις τουρκικές επιθέσεις.
Ο Σμολένσκη απέτρεψε τους στρατιώτες του από την άτακτη φυγή και τη λιποταξία και διατήρησε τις θέσεις του για όσο χρόνο χρειάστηκαν οι υπόλοιπες δυνάμεις, για να υποχωρήσουν από τα Φάρσαλα στο Δομοκό. Το Βελεστίνο εγκαταλείφθηκε από τις δυνάμεις του Σμολένσκη, οι οποίες συμπτύχθηκαν στον Αλμυρό, μόλις ολοκληρώθηκε η ανασύνταξη στον Δομοκό. Ο Σμολένσκη έφτασε στις 18 Μαΐου από τον Αλμυρό και διατάχτηκε να κρατήσει το πέρασμα στις Θερμοπύλες. Όταν ο υπόλοιπος ελληνικός στρατός υποχώρησε από τα Φάρσαλα και υπήρξε κίνδυνος εγκλωβισμού της 3ης Ταξιαρχίας, ο Σμολένσκη διατάχθηκε να οδηγήσει την Ταξιαρχία στη Λαμία και δεν χρειάστηκε να πολεμήσει, αφού ο Σουλτάνος διέταξε παύση πυρός στις 20 Μαΐου, μετά από προτροπή του Ρώσου Τσάρου. Στις 7 Μαΐου 1897 προήχθη επ’ ανδραγαθία στον βαθμό του Υποστρατήγου και διορίστηκε μέραρχος του ελληνικού στρατού στις Θερμοπύλες, ως αναγνώριση της αποτελεσματικής του άμυνας στο Βελεστίνο.
Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα ήταν μέλος του Ελληνικού Μακεδονικού Κομιτάτου των Αθηνών.
Κατά το Κίνημα του 1909, με νόμο της Ελληνικής Βουλής, προάχθηκε στον βαθμό του Αντιστράτηγου και διορίστηκε Αρχηγός στρατού μετά την ψήφιση ειδικού νόμου, καθώς είχε καταληφθεί από το όριο ηλικίας.
Τις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου του 1910 ο Σμολένσκη, σύμφωνα με τη μαρτυρία του σε συνέντευξη που παραχώρησε σε εφημερίδα, ήταν έτοιμος να επέμβει για να τερματιστεί η ανώμαλη κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα, είδηση που προκάλεσε έντονη ανησυχία στα μέλη του «Στρατιωτικού Συνδέσμου». Ωστόσο, μετά από συνάντησή του με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, στις 9 Φεβρουαρίου, ο Σμολένσκη διαβεβαίωσε τη νομιμοφροσύνη και τη στήριξή του στην Αναθεωρητική Εθνοσυνέλευση. Ο Σμολένσκη ανέλαβε και την προεδρία του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, με τη νομοθετική πρόβλεψη να αναλάβει την αρχηγία του Στρατού σε περίπτωση πολέμου. Τέθηκε σε διαθεσιμότητα στις 21 Απριλίου 1911 και αποστρατεύθηκε στις 27 Μαρτίου του 1912.
Απεβίωσε στις 27 Σεπτεμβρίου 1915 στην Αθήνα, όπου έμενε.
Φωτογραφίες
Κωνσταντίνος Σμολένσκη
(Πηγή: (ΗΒ052) Παπαρρηγοπούλου Κωνσταντίνου Δημ. και Παύλου Καρολίδου Κωνσταντίνου, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Από των αρχαιότατων χρόνων μέχρι σήμερον, Έκδοσις Ογδόη Εικονογραφημένη, μετά προσθηκών, σημειώσεων και βελτιώσεων, επί τη βάσει των νεωτάτων πορισμάτων της ιστορικής ερεύνης υπό Παύλου Καρολίδου, Εκδοτικός Οίκος «Ελευθερουδάκης», Εν Αθήναις 1932.)
Βιβλιογραφία
- (Β013) Μαστέλλου-Γιαννάκενα Ελίνας Δημ, Ο Παύλος Μελάς και ο Μακεδονικός Αγώνας (1904 – 1908), Ο σκοπός του και οι ήρωες του, Εκδόσεις Πελασγός Ιωάννου Χρ. Γιαννάκενα, Αθήνα 2018.
- (Β014) Μελά Ναταλίας Π, Παύλος Μελάς, Εκδόσεις Δωδώνη, Αθήνα 1998.
- (ΗΒ052) Παπαρρηγοπούλου Κωνσταντίνου Δημ. και Παύλου Καρολίδου Κωνσταντίνου, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Από των αρχαιότατων χρόνων μέχρι σήμερον, Έκδοσις Ογδόη Εικονογραφημένη, μετά προσθηκών, σημειώσεων και βελτιώσεων, επί τη βάσει των νεωτάτων πορισμάτων της ιστορικής ερεύνης υπό Παύλου Καρολίδου, Εκδοτικός Οίκος «Ελευθερουδάκης», Εν Αθήναις 1932.
Πηγές
- (Ι150) Κωνσταντίνος Σμολένσκη.
Κάθε αναδημοσίευση του παρόντος άρθρου θα πρέπει να αναφέρει ως πηγή της αναδημοσίευσης, την ιστοσελίδα «Μακεδονομάχοι», καθώς επίσης και την αρθρογράφο - συγγραφέα του άρθρου, Ευαγγελία Κ. Λάππα.
